Kąt Reiki

Reika

Malownicze miejsce na wzgórzu pokrytym drzewami. Na zewnątrz wygląda to niezbyt zachęcająco, ale w środku jest pięknie. Widok również jest piękny. W środku jest od grona stalaktytów, które świecą blaskiem niby słonecznym. Na wielkim stalagmicie leży trawa, na której zwykłam spać. Ukryta dalej jest spiżarnia. Całe wnętrze jest wielkie, pomieści dużo wilków. Wydrążone są dwie dziury, które służą za okna i wpuszczają światło dzienne. Są tu też skalne półeczki, pokryte różnymi antykami.

Weszłam, bez żadnego wysiłku na wzgórze. Spojrzałam oczarowana na stalaktyty, wzdychając z uśmiechem. To mój nowy dom, jejku! Zadowolona zaczęłam tykać łapką stalaktyt.

Mel · Gość

Przybiegł czałkiem wesoły jak na ,,katastrofę" którą przeżyl.
-A więc Reika, bo tak ci na imię, Skąd pochodzisz?-spytał.

Reika

Usiadłam, patrząc okrągłymi ślepkami na towarzysza. Zaciekawiło mnie, w jaki sposób szybko nabrał do mnie przekonania. Jednak życie nauczyło mnie trzech najważniejszych rzeczy - czekać, myśleć i słuchać. Otworzyłam pyszczek by odpowiedzieć, ale tylko westchnęłam, zastanawiając się, jak sformułować odpowiedź.

Mel · Gość

-Ja pohodzę z klanu Koga... wilków ninja!Miałem tam wrócić ale... postanowiłem zostać tu gdzie jest Smith-sama.Może znajdę miłość, którą on tu znalazł...-powiedział i spojrzał na Rikę.Niech teraz ona coś powie.

Reika

//Reikę. Ej, będziesz tak o 15.30? Bo ja wtedy będę znów, bo tera znikam.

Poruszyłam ogonem na boki, nadal zastanawiając się nad odpowiedzią. Westchnęłam ponownie, patrząc na Mel'a. Tym razem uszy weszły w ruch. Wciąż w mojej głowie zdarzenia układały się na nowo.
- Mam mgliste wspomnienia - przyznałam - Nie pamiętam. To co się nie zamazało w pamięci to to, że byłam mieszkanką wioski przy Ohu.

Mel · Gość

-Ohu!To z tamtąd pochodzi Szasta-sama!Naprawdę tam byłaś?Wow!-powiedział z podnieceniem.Zawsze marzył żeby być w Ohu.
-Czemu odeszłaś z tamtąd?-spytał, nie mógł tego pojąć.

Reika

//Dobre pytanie! *śmiech*

- Byłam zmuszona uciekać. W jednego z wilków wstąpił jakby... demon? Chciał wszystko rozszarpać, zabić, zgładzić. Większość ginęła pod jego łapami. Mi udało się uciec. Nie wiem, biegłam na ślepo, była noc, tak ciemna, jak nigdy. Nie wiem czy ktoś zdołał przeżyć. Biegłam przed siebie, ratując własną skórę - powiedziałam, zagłębiając się w najdalszych wspomnieniach, by wyjawić to Mel'owi.

Mel · Gość

Słuchał z zaciekawieniem
-Demon... Smith-sama, Szasta-sama... może oni coś wiedzą... musze to zbadać...-szeptał, spojrzał na Reikę.
-Czy gdyby udało nam się tam wrócić rospoznałabyś drogę, miejsce, demona?-spytał.

Reika

- Raczej bym nie rozpoznała. Wszystkie moje wspomnienia, pogrążyły się w białej jak mleko mgle. To wszystko pozostało dla mnie tylko nieszczęśliwą historią. Proszę, nie wracaj do tego. Chcę zapomnieć i żyć od nowa - zwracając się z prośbą do towarzysza, spojrzałam mu w ślepia.

Mel · Gość

-Dobrze... a więc nie będę nalegać!-powiedział-Masz coś do picia?Od rozmowy trochę zaschło mi w gardle!-spytał i rozejrzał się.

Reika

Zaśmiałam się, widząc nagłą poprawę humoru u towarzysza. Kiwnęłam głową twierdząco, truchtem wpadając do wnętrza jaskini. Poszłam do spiżarni. Tam była małe wgłębienie w skale, gdzie zwykłam trzymać picie.
- Na co masz ochotę? - dźwięcznie się odbiło o ściany jaskini.

Mel · Gość

-Wybioerz coś, ufam ci!-powiedział do Reiki i zaśmiał się.Wilczyca jakby... wpadła mu w oko ale nie zapeszajmy.Spojrzal za Reiką ,,Ou... pies-demon... Szasta-sama, Smith-sama..." zamyślił się.

Reika

Mlasnęłam językiem, głęboko zastanawiając się nad wyborem. W końcu zdałam się na swój gest - mleczko kokosowe z odrobiną mięty. Zrobiłam zręcznie dwa płyny, wlewając je do kubeczków, zrobionych ze skał stalagmitowych. Podbiegłam do Mel'a, trzymając z gracją na łebku kubki. Ugięłam łapy pod sobą, gdy podeszłam do niego.
- Proszę bardzo - uśmiechnęłam się promieniście, ściągając swój napój.

Mel · Gość

Przyjąl napój i napił się
-Mmm... pyszne!Co to takiego?-spytał bardzo mu smokowało, nigdy nie pił czegoś tak dobrego ,,I jeszcze robi dobre napoje!" pomyślał.
-Wiesz...-zaczął jednek nie dokończył.

Reika

Usiadłam, popijając napój.
- Mleko kokosowe i mięta - uśmiechnęłam się promiennie.
Wsłuchując się w urwaną wypowiedź wilka, jeszcze raz napiłam się z kubeczka.
- Tak? - zapytałam.

Mel · Gość

-Hmm bardzo dobre!-powiedział-Może dasz mi przepis?-zaśmial się-Nie nic to... nic!-powiedział spojrzał na łapę udając, że to zegarek-O matko!Tak długo tu jestem... powinienem już iść wpadnij do mnie pa!-powiedział i wybiegł.

//Moje legowisko//

Reika

Zdziwiona niż zwykle zachowaniem rówieśnika westchnęłam głęboko, uśmiechając się przy tym. Wzięłam kubeczki i zaniosłam do spiżarni. Oblizałam się i wypiłam resztkę ze swojej szklanki. Usiadłam. Może winnam odwiedzić Mel'a? A może nie? Trwając w zastanowieniu, wyszłam z jaskini, przyglądając się malowniczemu obrazowi ze wzgórza. W końcu się zdecydowałam i cwałem pokonując drzewa, oddając się zaufanemu węchowi, szukałam legowiska Mel'a.

//Te, mam czy nie mam? o.O