Wysepka Ozona

Sharon

- Jejuuuu! Ranga przynajmniej dla mnie jest najmniej istotna. - podeszła zdecydowanym krokiem i popchnęła go dość stanowczo łapą żeby tak nie mówił.

Ozon

- Spokojnie, spokojnie. - zaśmiał się czymś ubawiony. - Wcale nie myślę że ranga jest aż tak strasznie ważna. Z całym szacunkiem dla pani szpieg. - kiwał łbem na Carly. - Ani też że jestem hmm.. jakby to powiedzieć? Nikim.

Sharon

Teraz się odsunęła z cwanym grymasem na pysku i pokiwała pyskiem na boki - Ty to jesteś wiesz...- urwała i usiadła a jej ślepia zabłysły. - Cwaniak się znalazł - pomyślała.

Ozon

- Kim? - spytał z zaciekawieniem puszczając jej perskie oko nie mogąc ukryć chytrego uśmiechu. On ? Chytry? Niepozorny Ozon?

Sharon

- Kim? - powtórzyła i obeszła go dookoła a przechodząc obok jego pyska przejechała swoim puszystym ogonem pod jego pyszczkiem i szepnęła mu do ucha - Ty już dobrze wiesz...- wróciła na dawne miejsce.

Ozon

Kichnął cały się trzęsąc po tym mocnym kichnięciu. Otrzepał futro po czym uśmiechnął się jeszcze szerzej.Co poradzić?
- No właśnie nie wiem bo nie chcesz mi powiedzieć. Za to wiem kim ty jesteś.

Sharon

- Ha! - odchyliła lekko łeb do tyłu śmiejąc się - Taaak a kim? - spytała z prowokacyjnym spojrzeniem Ozona. Ona sama nie wiedziała do końca kim jest więc skąd on mógł to wiedzieć? - myślała.

Ozon

- Jesteś mała diablicą w skórze aniołka. - wytłumaczył i machnął ogonem od niechcenia. - Czy się mylę? - spytał i tym razem to on ją okrążył po czym usiadł na dawnym miejscu.

Sharon

Znów pokręciła pyskiem - Oj ty ty...jak zwykle masz rację. - odrzekła i uśmiechnęła się promiennie. Nagle jakby zapomniała o obecności Carly i skupiła się tylko na Ozonie.

Carly

Mimo ich rozmowy wciąż pamiętałam o pytaniu.
- Już dość długo - odpowiedziałam.
Lustrowałam ich zachowanie z uśmiechem.

Sharon

Wybita jak z jakiegoś transu otrząsnęła się i spojrzała na Carly lekko speszona - Zastanawiam się do, której z watah się przyłączyć - zaczęłam bez namysłu. Przez głowę przelatywały mi różne myśli.

Ozon

Wzruszył tylko ramionami i uśmiechnął się tajemniczo
- Gdybym był tobą powiedziałbym pewnie że ja zawsze mam rację ale powiem tylko: Dziękuję, bardzo to miłe z twojej strony i bardzo mnie dowartościowałaś.

Sharon

- Pfff - prychnęła i dmuchnęła sobie w grzywkę - Nie muszę się dowartościowywać - zaśmiała się i odwróciła w drugą stronę pysk w geście focha. - Igrasz z ogniem - dodałam jedynie.

Ozon

- Wiem. - stwierdził z nieskrywanym uśmiechem. Przy niej nie mógł się nie śmiać. Z resztą nie mógł być smutny po prostu gdy nie był sam. - Wiem też że nie musisz mnie dowartościowywać. No i co wymyśliłaś już gdzie chcesz dołączyć? - spytał zbaczając trochę tematu i uśmiechając się kątem pyska do Carly. W przeciwieństwie do Sharon był cały czas świadom jej obecności.

Carly

- Skoro masz problem z wyborem watahy, to poprostu wybierz tą która odzwierciedla twoje zachowanie. Mroczna jak noc, spokojna jak woda, wesoła jak wiatr czy zmienna jak ogień.. - rzekłam.
Zawsze tak podpowiadam. Z tego wychodzi samo dobro.

Ozon

- Ty to chyba jesteś zmienna jak ogień Ale to twój wybór. - stwierdził. - Dobra rada. - zwrócił się do Carly.
- W sumie nigdy się nad tym nie zastanawiałem ale chyba jestem spokojny. Ale woda wale nie jest całkiem spokojna. A sztormy i tak dalej?

Sharon

- Ja...mam raczej ognisty temperament, można powiedzieć, że jestem beztroska i spontaniczna, ale też zdecydowana i hmmm...podła niekiedy. - stwierdziła. Wstała - Chyba dołączę do Ognia. - dodała. Zamachała ogonem - Jest on zupełnym przeciwieństwem wody - rzekła wbijając swój bezlitosny wzrok w Ozona.

Carly

Kiwnęłam głową.
- Jak powiedziała kiedyś wilczyca podobna do mnie "Wilków nie segreguje się na watahy" - przypomniałam sobie z uśmiechem słowa Nikki.
Zaczęłam coś nucić.

Ozon

- Ale woda gasi ogień. - przypomniał je nie dając się zbić z pantałyku.j. - Mam się więc zająć gaszeniem twojego temperamentu. Oj jesteś podła. - przytaknął jej.

Carly

Zaśmiałam się. No tak, przeciwieństwa się przyciągają. Nagle ni stąd ni zowąd do obecnego miejsca wleciała Cariba. Zataczając kilka kółek nad wszystkimi usiadła na mojej głowie, machając skrzydłami po lądowaniu. Pogruchiwała co chwila. Uśmiechnęłam się i zdjęłam ją z głowy, układając ją na ramieniu.