Jaskinia za Wodospadem - Legowisko Sempress

Sempress

Idziesz małą ścieżką przez las który tętni życiem. Dochodzisz do małej polanki, która jest dzielona na pół przez małą rzeczkę, która idzie od wodospadu. Podchodzisz bliżej wodospadu, i widzisz małe promienie słońca w środku. Przechodzisz obok wodospadu i wchodzisz do jaskini, a tam widzisz jaskinie w której od sufitu do ziemi wiszą podrapane chusty o najpiękniejszych kolorach - skradzione ze straganu ludzkiego. Na ścianach są plamy farb. Wchodzisz głębiej, trafiają cię cienkie promyki słońca, które dostają się tutaj przez małe dziury. Dochodzisz do tego co wygląda na koniec jaskini, tam leżą stare także podrapane poduszki. Lecz to nie koniec, stamtąd prowadzą jeszcze trzy tunele, jeden dla fenka, drugi to tunel prowadzący do środka lasu, tam właśnie Sempress poluje. Ostatni Tunel prowadzi do dużej komory, cały czas jest tam ciepło, i cały czas pali się tam ognisko. Tutaj Sempress najczęściej przebywa. Trochę bliżej ściany leży duże gniazdo, należące do feniksa. Podchodzisz bliżej ogniska, słyszysz dziwny śmiech i nagle nie kontrolowanie wkładasz łapę do ogniska, lecz nic nie czujesz ogień jest zimny. Wtedy otwierasz oczy i budzisz się, leżysz obok ogniska, a za tobą siedzi feniks. Wybiegasz, wszystko jest tak jak w śnie, nic dziwnego. To miejsce jest dosyć nie normalne.

____________________

Sempress wbiegła i wolnym krokiem zaczęła iść w stronę drugiej komory, gdzie czekał na nią feniks, Feiver. Weszła i usiadła obok ogniska, gapiła się na nie jak głupia.

LunaViro

Luna przybyła do legowiska, weszła pospiesznie do trzeciej komory i przysiadła przy ognisku

Sempress

Sempress podniosła lekko głowę i popatrzała 'spod byka' na nowo przybyłą, która siedziała po drugiej stronie ogniska. - Czy ktoś cie zaprosił? - Zapytała wilczyce, która przerwała jej spokój, i bez zaproszenia weszła do jej legowiska.

LunaViro

Biała wilczyca spojrzała się na Sempress. wcześniej nie zauważyła że ktoś tu przebywa. Poczuła się głupio że przerwała komuś spokój. Powiedziała- Przepraszam nie wiedziałam, że nie wolno tu przebywać. Już sobie idę...

Sempress

Sempress nic nie powiedziała, kiwnęła tylko do swojego feniksa, który od razu wyskoczył przed Lune i odciął jej wyjście. - Skoro już jesteś, to powiedz mi poco tutaj przyszłaś? - Sem zadała dosyć dziwne pytanie, lecz taka już jest.

LunaViro

Wystraszona wilczyca odpowiedziała- Nie wiem, po prostu coś mnie tutaj ciągnęło. Myślałam, że nikogo tu nie będzie a chciałam pobyć sama i pomyśleć. A cóż to za feniks- spytała.

Sempress

Sempress wstała i podniosła głowę, tak że można było zobaczyć jej oczy. - A nad czym? - Sempress zaczęła iść w stronę Luny, która nadal stała przed feniksem, - Feiver nic ci nie zrobi, no chyba że spróbujesz uciec, lub go zaatakujesz... - powiedziała a na jej pysku pojawił się cwaniaczki uśmiech.

LunaViro

-Nad życiem, nad tym co mam robić, albo czy skończyć egzystencję tutaj. I nie boję się tego feniksa.- Luna zaczęła się zastanawiać nad tym co jest grane. Jednak na razie nie miała żadnych pomysłów.

Sempress

Sempress przeszła obok wilczycy, i wróciła na swoje stare miejsce. - A, co jest takiego z życiem że musisz nad tym rozmyślać? - zapytała i usiadła, wtedy sierść na jej szyi się trochę przesunęła, i można było zobaczyć diament który była przyczepiony do obroży. - Nie boisz się, bo nie wiesz co może zrobić. - powiedziała i zaczęła wolno machać ogonem.

LunaViro

Zycie jest nudne, nic się w nim nie dzieje. Dlatego rozmyślam jak by je polepszyć. Możliwe.- powiedziała wilczyca odnoście feniksa

Sempress

Sempress znowu się cwaniaczko uśmiechnęła a w jej oczach pojawił się mały blask - Skoro życie jest nudne, to je zakończ - Sempress dobrze widziała co mówi, mówiła że Luna ma się zabić - Ja ci chętnie z tym pomogę... - dodała i podniosła głowę, wtedy metalowe opaski na jej włosach uderzyły o siebie i oddała metaliczny odgłos.

LunaViro

Jak na razie nie mam zamiaru się zbijać. Nie dzisiaj i nie tutaj. To jest ostateczność. I nikt mi nie musi w tym pomagać, sama sobie poradzę. - Żąchnęła się luna

Sempress

- Jesteś pewna? - głos dochodził z prawej strony, był taki głośny że można by sobie pomyśleć że Sem stoi tuż obok i mówi to prosto do ucha - Było by fajnie... - dodała, lecz tym razem głos dochodził z drugiej strony.

LunaViro

Tak jestem pewna. Masz z tym jakiś problem?? Czy mogę już iść?- wilczyca zaczęła podążać w stronę wyjścia

Sempress

Sempress popatrzała na Feniksa - Tak, mam - powiedziała i machnęła lekko łapą - Nie musisz jeszcze iść. - powiedziała bardzo przekonującym głosem - Zostań, to może... - Dodała, lecz nie chciała dokończyć zdania.

LunaViro

jaki problem?? co moze? no skoncz zdanie. Ale ja chcę już iść.

Sempress

Sempress znowu kiwnęła do Feniksa, on się przesunął i znowu usiadł w swoim gnieździe. - Proszę, możesz iść. - powiedziała i pokazała łapą wyjście - Ale wtedy... - Sempress wiedziała co zrobić żeby Luna sobie nie poszła, znowu nie dokończyła zdania, specjalnie.

Wasp

Duże wilczysko o krwistoczerwonych ślepiach oraz sierści w różnych odcieniach czerni i szarości kroczyło powoli wąską ścieżką, zapewne wydeptaną prze zamieszkujące las stworzeniach. Wasp uwielbiał włóczyć się bez celu po krainie - najlepiej w samotności. Kiedy las stopniowo zmienił się w wyposażoną w rzekę polanę, wilk począł iść wzdłuż niej takim samym jak wcześniej, leniwym chodem - nigdzie mu się nie spieszyło.

Sempress

Kiedy Sempress usłyszała czyjeś kroki, ominęła Lune i wyszła do głównej komory, podeszła do wodospadu i zauważyła wilka. Nie wychodziła, stała tam i patrzała co zrobi, czy podejdzie do wodospadu, czy zawróci.

Wasp

A Wasp nadal szedł przed siebie, z każdym krokiem zbliżając się powoli do wodospadu. Znużony wzrok wbił w pokaźny spadek wodny. Rozprostował rozłożyste, kruczoczarne skrzydła i machnął nimi raz czy dwa. Ot tak, bez celu. Chyba tylko po to, by nie zardzewiały od rzadkiego używania.