Mroczna grota

Arya.

- Hmm, powiedzmy, że rozumiem - odrzekła z delikatnym uśmiechem - Po mojej ranie pewnie nie ma już śladu? - zapytała odwracając łeb, by wilk mógł tam spojrzeć.

Ozon

Obejrzał jej ranę, a raczej to co kiedyś nią było.
- Nie, nie ma już po niej śladu. To znaczy jest blizna ale to cię chyba nie przejmuje? - powiedział.

Arya.

- Nie - rzekła krótko odwracając łeb w stronę Ozona. Uśmiechnęła się nikle
- Mam tak wiele blizn. Ta jedna, nie robi mi różnicy - dodała spokojnie

Ozon

- Tak myślałem. - powiedział i uśmiechnął się patrząc na wilczycę po czym dodał - Blizny dodają ci tylko uroku.

Arya.

- Uroku? - powtórzyła zaskoczona. Usiadła spokojnie na futrze i owinęła puszystym ogonem łapy. Uśmiechnęła się nikle do wilka mając wciąż w oczach delikatne zdziwienie.

Ozon

- No tak. Widać że jesteś twarda sztuka. - powiedział ze śmiechem. -I lepiej z tobą nie zdzierać.

Arya.

- Dla jednej istoty już mi zmiękło serce - odrzekła cicho się śmiejąc. Spojrzała na wilka i zaczepnie dmuchnęła mu w sierść.

Ozon

- Coś takiego! - powiedział przekornie z zaciekawioną miną - Cóż to było za zwierzę? - spytał z iskierkami śmiechu w oczach.

Arya.

- Wilk - odrzekła tylko wzruszając ramionami. Posłała mu tajemniczy uśmiech i usiadła na futrze owijając łapy ogonem.

Ozon

Z jego pyska wydało się prychnięcie. Naburmuszył się i powiedział trochę dumnym głosem - Będę zazdrosny!
Było to bardziej śmieszne niż poważne

Arya.

Zrobiła delikatnie zdziwioną minę. Popatrzyła na niego z lekkim uśmiechem
- Nie masz powodów - odrzekła spokojnym głosem. Po chwili spuściła łeb na dół i zaczęła cicho nucić jakąś piosenkę.

Ozon

- Fakt. - stwierdził ze śmiechem. - Dziwię się tylko że urodził się taki wilk który zdołał zmiękczyć ci serce.

Arya.

Wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się delikatnie
- Dawno nie byłam na polowaniu - rzekła nagle z błyskiem w oku.

Ozon

Uśmiech na chwilę zniknął z jego pyska po czym powrócił na swe miejsce. Ozon wstał i ruszył do wyjścia. - No to chodźmy!
Po chwili się opanował i dodał - To znaczy...nie musimy razem polować jeśli nie chcesz i w ogóle.

Arya.

- Nie marudź! Idziemy razem na polowanie - odpowiedziała z delikatnym uśmiechem. Poszła jeszcze w głąb jaskini i wzięła swoje ostrze. Zawsze przydawało jej się na polowaniach. Po chwili wyszła i spojrzała na Ozona, czekając na jego odpowiedź.

Ozon

Uśmiechnął się. Takiej odpowiedzi się nie spodziewał. Serce zabiło mu mocniej jak zawsze przed polowaniem i z entuzjazmem potruchtał do niej.
- Jak sobie życzysz. No to idziemy!

Arya.

- Chodźmy więc - odrzekła tylko, po czym delikatnie szturchnęła go w bok. Po chwili już jej nie było. Gnała prosto w stronę lasu. Na samą myśl o polowaniu odczuwała lekką radość.

Ozon

Serce zabiło mu szybciej. Zamachał wesoło ogonem kurząc wokoło i pobiegł za nią z zawrotną prędkością. Polowanie należało do jego ulubionych zajęć