Przezroczyste jezioro

Sharon

- Nie zrobiłabym tego...wiesz dlaczego? - spytała delikatnie przygryzając jego ucho i przecierając gorącym noskiem wzdłuż jego pyska aż zatrzymała się kilka minimetrów od jego pyska. Spojrzała mu prowokacyjnie w oczy, po jej zachowaniu można było łatwo wywnioskować, że on nie jest jej taki obojętny.

Sasori

-Kompletnie... - zaciągnął się jej zapachem jak narkotykiem, chciał ją poczuć..
-...nie. - dokończył otwierając szerzej oczy i patrząc na nią tak bardzo zadowolony.. Zapomniał o całym , otoczeniu, i innych wilkach czy jakiej kolwiek przeszłości czy tajemnicy.. Czuł, że teraz może zrobić co zeche.. Ale tylko z nią.. Nie dał jednak po sobie poznać, że tak głęboko wpadł.. Jego natura kazała mu być dumnym i opanowanym.. Coś w środku mówiło mu znów co innego. Zatracił się..
-Zdradzisz mi to? - spytał wkońcu czule zataczając małe kółka nosem na jej policzku.

Sharon

Jego zachowanie i wszystko co mówił wywoływało na jej pysku szeroki, szczery uśmiech. Przystawiła swój nos do jego sierści, zaciągając się jego zapachem była wręcz odurzona przez moment. Otrzepała pysk wracając do rzeczywistości i szepnęła mu do ucha - Nie jesteś mi obojętny - wyszeptała całując go czule w bok szyi.

Sasori

Nastawił uszy i wzdrygnął prawym słysząc tak uwodzicielskie hasło.. Ciarki przeszły mu po karku nie wiedząc czemu... Może temu, że ktoś od dłuższego czasu znów ujarzmił te "bestię"?
-Ahhh taak? - przeciągnął szepcząc jej zadziornie do uszka. Przysunął się do niej bliżej i od szyji aż do koniuszka pyska zaciągnął się znów jej zapachem mrużąc oczy. Jej delikatnie dziwne wręcz czarujące ruchy powodowały, że nie wiedział co robi..
-A ty... - szepnął jednak coś zatrzymało go przed ty wyborem..
-Ty jesteś.. 0 próbował kontynuwać mimo wszystko..
-Taka boska.. - wydusił jednak nie to co chciał powiedzieć.. Na jego pysku pojawił się szeroki, szczery usmieszek, jednak był dziwnie niepokojący i jakiś.. szalony..

Sharon

- Nie no też miło słyszeć - zaśmiała się i delikatnie jak muśnięcie wiatru przetarła końcówką ogona jego kark. - To skoro jestem taka boska to uważaj żeby się nie zakochać - mruknęła i starała się z pod niego wypełznąć - Ufasz mi? - spytała.
?

Sasori

Przełknął ciężej ślinę kiedy wilczyca wspomniała o owym stanie.. Nigdy nie był tak do końca zakochany i nawet nadal nie zbyt wiedział co to..
-Owszem... - szepnął jej wrażliwiej lecz chytrze do ucha.. niewiedząc czy coś knuje.. Znając te uwodzicielkę miała coś konkretniejszego na myśli..

Sharon

- Więc wypuść mnie z łaski swojej a nie pożałujesz skarbie - wymruczała mu do ucha i czekała aż w końcu wstanie z niej. Miała swój chytry plan.

Flake

Wilczyca o złocistej sierści ziewnęła przeciągle i uniosła łebek. Rozejrzała się uważnie, zmrużonymi lekko ślepiami. No tak... widocznie się zdrzemnęła. Wstała i wyszła powolnym krokiem.

Abaddon

Spomiędzy pobliskich drzew wyłonił się wilk o gęstej, brązowawej sierści. Pewnym, szybkim krokiem podszedł do wody. Zanim zanurzył w niej pysk, obwąchał ją dokładnie. Tak czysta... aż za bardzo. W końcu zaczerpnął kilka łyków cieczy i położył się tuż przy brzegu.

Rasteria

Gęste zarośla za nim zaczęły się nieznacznie, a potem ocniej poruszać. W końcu spomiędzy nich wyłoniła się w całej swej okazałości Rasteria. Spojrzała na wilka naprzeciw i skinęła mu nieznacznie głową.
- Cześć J.D. Wieki minęły.

Abaddon

Odwrócił łeb i spojrzał na przybyłą wilczycę. Rasteria? Pewności nabrał dopiero gdy do jego nozdrzy dotarł znajomy z dzieciństwa zapach. Zlustrował siostrę uważnym spojrzeniem. Tak bardzo się zmieniła... można ją było rozpoznać jedynie po charakterystycznej sierści. Na powitanie skinął łbem. - Nie nazywaj mnie tak - mruknął.

Rasteria

Zamilkła więc, przyglądając mu się badawczo.
- Mam nadzieję, że matka nie dała rady z Ciebie zrobić dywanika? Co u Ciebie? - zapytała w ońcu, strzępnąwszy niewidzialny pyłek z ucha.

Abaddon

- A co może być? Żyję samotnie, w tej szarej codzienności... - odpowiedział i uśmiechnął się krzywo na myśl o matce. Dawno jej nie widział. Abaddon zapytał po chwili milczenia. - A u ciebie? Tak długo cię nie było...

Sasori

-Hmm... - mruknął z lekką niepewnością i powoli zwszedł z Sharon puszczając ją..
-No to pokaż ten swój plan kotku.. - zaśmiał się z nutką szyderstwa w głosie. Usiadł i patrzył uważnie bystrym i zawadiackim wzrokiem na wilczyce.

Sharon

- Ha! - uśmiechnęła się szatańsko i ruszyła przed siebie przystając jedynie na moment. - Idziesz?! - po chwili zniknęła.

Sasori

Zrobił o takie >> O.o >> oczy lecz po chwili już zerwał się i pobiegł za wilczycą z chytrym i szalonym uśmieszkiem na pysku.. W omencie już go nie było.

Rasteria

Przekrzywiła nieznacznie łeb, patrząc na brata.
- Uczyłam się, również w samotności. Spotkałam ciekawą Watahę podczas swej podróży... Wiele mnie nauczyli. W końcu czuję się w pełni niezależna. I miło znów Cię widzieć.

Abaddon

- Mnie ciebie również. Jednak nie rozumiem cię. Spotkałaś interesującą watahę, musiałaś się do nich zbliżyć skoro cię uczyli... dlaczego zostawiłaś ich i wróciłaś do tej nudnej krainy? - zapytał.

Daria

Przyszła imrukneła na glos już -nigdy- i zamoczyła łapę w wodzie i wzdrygneła się.

Rasteria

Usiadła, wahając się.
- Bo mam tu być może coś do zrobienia. No może tu się moja wiedza na coś przyda. A poza tym... Byłam ciekawa, co u Ciebie. Matka za mną nie tęskni, ojciec mi coś obiecał... Poza tym, zawsze znów można odejść,nie?- puściła mu oczko, kiedy w końcu wysiliła się na żart.