Polana pełna kwiatów!!!

Sune

Poczęstowała się kawałeczkiem mięsa. Popatrzyła na Miyo zdziwiona jej pytaniem - Chmurą? - powtórzyła jej pytanie. Wiedziała, iż nie jest ono kierowane w jej stronę, jednak nie mogła się powstrzymać. Uśmiech zagościł na jej pysku.

Hakuro

Musnął bok Sune łapą i sam zaczął się panicznie śmiać. Nie mógł tego powstrzymać - P..prze...przepraszam. - wciąż się śmiał.

Miyo

- Czasem. Być beztroska i oblatywać cały świat nie zważając na nic. Ale marzenia są głupie i nie warto się nimi przejmować - mruknęła cicho. Przymknęła ślepe oko, a kątem drugiego spojrzała na wilka.

Hakuro

Podciągnął się na łapach do pozycji siedzącej. - Ojej...- westchnął. Mlasnął kłami i spojrzał na obie wilcze piękności. - Długo w krainie? - spytał.

Sune

- Hm, dosyć - rzekła uśmiechnięta. - A ty zacny rycerzu ? - zapytała teatralnym głosem, spoglądając na wilka.

Miyo

- Od szczeniaka - mruknęła. Uśmiechnęła się w duchu. Nie każdy chyba zrozumiał o co jej chodziło. Nie każdy przecież musiał. Przewróciła się znowu na brzuch i spojrzała na Sune.

Hakuro

- Ja jestem tu od początków armii watahy Nocy - wyjaśnił i uśmiechnął się chytrze do nich. Zamiótł kilka razy ogonem po ziemi.

Miyo

Ziewnęła leniwie kłapiąc szczęką. Spojrzała najpierw na Sune, a potem na Hak'a - Taki weteran można powiedzieć - mruknęła cicho i otworzyła oko.

Hakuro

- Nie dobijaj mnie...wiem, że jestem już stary. - mruknął i zmrużył ślepia ziewając przeciągle. - Dlaczego pytasz o Shauni? - spojrzał na Sune.

Miyo

- Ja? Gdzieżby. Ponoć leżącego się nie dobija - mruknęła z lekkim rozbawieniem. Przeciągnęła się i znów ułożyła w pozycji leżącej.

Sune

Przeniosła wzrok na wilka - Myślałam, że będziesz ciekawy co u niej - dodała z delikatnym uśmiechem. Położyła się na ziemi, spoglądając na niebo.

Hakuro

- Ty smarkulo! - warknął ze śmiechem i wstał. - Od razu widać, że jesteś jego córką. - dodał machając ogonem na boki.

Miyo

- Ej, ej. Nie jestem już smarkulą - mruknęła rozbawiona i roześmiała się. Położyła się na boku i spojrzeniem lustrowała Sune - Masz tu rodzinę? - spytała wilczycy.

Sharon

Przybiegła tutaj z lekkim uśmiechem na pysku i podeszła do zgromadzonych wilków. - Witam, jestem Sharon. - zagadała obserwując każdego po kolei.

Sune

- Mam partnera - odrzekła z uśmiechem. Zauważyła nowo przybyłą wilczycę. Zlustrowała ją swoim bystrym wzrokiem, po czym znów spojrzała na Miyo.

Sharon

- Mhmm - zamyśliła się i usiadła zawijając ogon wokół łap. *Partner...skąd ja to znam. - pomyślała na jej słowa i po chwili otrzepała pysk z takich myśli.

Miyo

Zlustrowała nowo przybyłą. Zmrużyła ślepia i westchnęła. Coraz bardziej tłoczno się tu robiło - Gratuluję - mruknęła w kierunku Sune z lekkim uśmiechem.

Volire

Przyszłam, brnąc z uśmiechem w kwiatach. Jesień nie zagościła tu jeszcze na dobre. Popatrzyłam na zgromadzonych. Położyłam się w trawie, z daleka oglądając wszystkich po kolei. Mój wzrok zatrzymał się na jakby znanej mi wilczycy. Miyo..? Miyo! Podskoczyłam, długimi susami znajdując się przy przyjaciółce.
- Miiiyo! - krzyknęłam - Tak daaawno Cię nie widziałam!
Zaczęłam maniakalnie machać ogonem.

Miyo

Głos Volire jakby ją ożywił. Wstała ucieszona na sam widok wilczycy - Hej. Co tam u ciebie? - spytała. Tak dawno się z nią nie widziała. Na jej kufie pojawił się ogromny uśmiech.

Volire

- Jak narazie dobrze - powiedziałam, uradowana widokiem przyjaciółki - A u Ciebie? Słyszałam że nie za dobrze, potem znowu dobrze, aa...
Język plątał mi się w słowach.