Polana pełna kwiatów!!!

Selena

-Ja jestem Selena.-Przywitała się.
Teraz jej uwagę przyciągną samiec ze skrzydłami. Pierwszy raz widziała kogoś takiego. Jednak szybko uznała że nie wypada się tak gapić i spojrzała mu w oczy a potem przeniosła wzrok na szczeniaka

Assire

Assire złożył skrzydła i spojrzał na dojrzewającego wilka. Potem nadal patrzał na ptaki, jego oczy zabłysły. Wilk wstał i poszedł pod drzewo, które dawało duży cień. Położył się tak i położył głowę na łapach. Assire nie miał zamkniętych oczy. Patrzał przez cały czas na ziemię.

Jaina

- Witaj, synku. - powiedziała ciepło do dorosłego basiora. Dużo się zmienił, nie poznawała go wręcz. - Widzę, że zostałeś obdarzony skrzydłami. - spojrzała, ukrywając smutek. Kiedyś i ona mogła latać. Teraz niestety już nie mogła. Jedna chwila, która wszystko zmieniła.

Selena

Selena się przeciągnęła i położyła się na słońcu. Lubiła się wygrzewać.
Zwinęła się i położyła pysk na łapach. Zamknęła oczy jednak cały czas wszystko uważnie słuchała.

Assire

Assire spojrzał na swoją matkę. - Tak skrzydła mam chyba po Ojcu - powiedział patrząc na nią. Na twarzy miał lekki uśmieszek. - A tak w ogóle to gdzie jest Ojciec? - zapytał ze zdziwienie. Myślał że Ojciec będzie zawsze z nią chodził i pilnował żeby nic jej się nie stało.

Jaina

Odwróciła gwałtownie łeb, bynajmniej tak jej się wydawało. - Skrzydła masz po matce, mój drogi. - rzekła cicho, wzdychając bezgłośnie. Nie wiedziała, co ma swojemu synowi odpowiedzieć, bo nie lubiła rozmawiać na ten temat. - Nie widziałam ojca już spory szmat czasu..

Assire

To ty miałaś skrzydła - zapytał z ciekawości. Assire myślał że skrzydła ma po Ojcu. Wilk uśmiechnął się szeroko i spojrzał na swoje skrzydła. Bardzo je lubił i marzył o tym żeby jak najszybciej się nauczyć na nauczyć latać, ale przecież jeszcze nie może. Potem zerknął na matkę, a wiatr zaczął się nasilać.

Jaina

- Tak, kochany. - wstała, chwiejąc się lekko. Tak jak myślała, trudno jej będzie udowodnić, że ma "owe narzędzie do latania". Złamane skrzydło leżało zwinięte wśród jej złotej, długiej sierści. Wysiliła się odrobinę mocniej, a wkrótce ukazało się jej jedno, sporych rozmiarów skrzydło. Uniosła łeb, prezentując się dumnie, ale traciła siły. Dlatego nie lubiła tego powtarzać. Zawsze uznawała to za zamknięty temat, aby uważać na swoje zdrowie. Była ciekaw, co na to jej syn. Miała nadzieję, że nie będzie miał jej tego za złe, że ukrywała przed nim ten fakt.

Assire

- Wow, ale piękne - powiedział z radością. Bardzo podobały mu się skrzydła od matki. Podszedł do krzaka z różami i zerwał jedną, potem dał ją swojej matce. - To dla ciebie - rzekł z uśmiechem na kufie. Usiadł patrząc jej w oczy. Jego matka była wspaniała. - Mamo no wiesz ja już mam dziewczynę - powiedział.

Selena

Selena uniosła łeb "O drugi wilk ze skrzydłami" Pomyślała sobie. Spojrzała na nich zaciekawiona. W tym czasie koło wilczycy wylądował sokół. Spojrzał na nią a potem na skrzydlate wilki. Zatrzepotał swoimi opierzonym skrzydłami jakby chciał pokazać że też ma coś takiego.

Jaina

- Ale nie mogę latać. - zwinęła jedno, sprawne skrzydło. Drugiego nawet nie próbowała otwierać, bo nawet otwarcie sprawnego sprawiało jej ból. Pamiętała, jak latała wysoko między chmurami, wśród ptaków, ze smokami, a nawet samym Wilkiem Nocy. Szybko jednak powróciła do rzeczywistości i sympatycznie spojrzała w oczy swojego syna. - Jak ma na imię? Ile ją znasz? Kiedy ją poznam? - zasypała go masą matczynych pytań, a na jej pysku pojawił się lekki uśmieszek zmieszany z bólem. Przyjęła różę, chowając ją do swego ekwipunku. Zajął on bardzo ważne miejsce w jej małym przyborniku.

Assire

Na imię ma Arleth, znam ją odpowiednią ilość czasu. No nie wiem, a ty kiedy chcesz ją poznać? - odpowiedział na wszystkie pytania. Assire nie wiedział że jego matka tak na to zareaguje. Uśmiechnął się szeroko, a wiatr zaczął rozwiewać jego futro.

//Ja już kończę//

Selena

Selena postanowiła ewakuować się z tego miejsca. Podniosła się i powiedziała.
-Idziemy.-Skierowała to do sokoła który wzbił się w powietrze i leciał wolno nad wilczyca. Selena spojrzała w ich stronę i wyszła z tej krainy.

Jaina

- Kiedy będziesz mógł, to mnie zawołaj, a przybędę ją poznać. Mam nadzieję, że nie będzie to dla Ciebie problem. - rzekła, kładąc się z powrotem na stercie kwiatów i trawy, objętej "czule" wodą i muśniętą wiatrem.

Assire

Dobrze - powiedział spokojnym tonem. Rozejrzał się i poszedł pod jakieś stare drzewo. Była tam królicza dziura. Assire zauważył że wystają tam jakieś uszka. Złapał je i wyciągnął. Był to biały jak śnieg królik. Assire zabił go i zaczął jeść i tak zdobył 25 kości teraz miał je 35. Została już połowa, więc wilk położył ja obok swojej matki. Potem wrócił pod stare drzewo i się położył. Skrzydła miał złożone, a głowa leżała na łapach.

Eshe

Fajnie, a ona się zawiesiła -Emm....... wybacz. zawiesiłam się..- powiedziała i się uśmiechnęła przepraszająco. Usiadła i machnęła ogonem. -Assire.. pokaże Ci coś..- powiedziała i do niego podeszła z za opaski na głowie wyjęła dwa papierosy. -Tadam! To z terenów ludzkich.. i zapalniczka też.- powiedziała i się uśmiechnęła.

Assire

Assire spojrzał i gwałtownie wstał. - Oszalałaś to zabija, wiem coś na ten temat - powiedział. Jego źrenice rozszerzyły się, a skrzydła rozłożył i stanął na dwóch łapach. Potem już stał normalnie. - Nie zapalaj tego i nie wkładaj do pyska - rzekł. Assire już widział kilka rzeczy na temat papierosów.

Jaina

Przez chwilę oglądała jeszcze teren, na którym się znajdowała. Wyjątkowo źle się dziś czuła, ni to przeziębienie, ni to jej stare i obolałe kości. Pociągnęła nosem, kładąc łeb na przednich łapach wzdychając bezgłośnie. Tęskniła. Sam jego widok mógł zmienić wszystko. Ale łudziła się tylko, że go spotka. Łza popłynęła po jej złotym futrze, a potem zamknęła oczy. Drzemała.

Assire

Assire spojrzał na swoją Matkę i się uśmiechnął, gdy zauważył że ona sobie ,,drzemała". Nie chciał podchodzić, ponieważ mógł ją obudzić. Złożył skrzydła i odszedł od Eche. Spojrzał na miejsce gdzie było bardzo dużo mchu. Podbiegł tam i się położył było bardzo miękko. Assire zamknął ślepia i usnął.

Jaina

We śnie obróciła się na bok, głęboko oddychała. Jej klatka piersiowa rytmicznie poruszała się w górę i w dół. Czasem poruszyła łapą niespokojnie, jakby męczył ją jakiś koszmar. Nawet w snach nachodziły ją najboleśniejsze wspomnienia, o których wolałaby zapomnieć. Nie planowała na razie wstawać.