Stare Dworzyszcze

Zed

-Rozumiem.- odrzekł strzygąc uchem.
Nie wiedział za bardzo co ma teraz powiedzieć, ale w improwizacji to był mistrzem. Kiedyś...
Zerwał się na równe nogi i pognał gdzieś w najbliższe krzaki i kwiatostany w poszukiwaniu... No właśnie... Czego?
Porozglądał się po roślinności i... Eureka!
Złapał w pysk dorodnego tulipanka. Przydreptał z powrotem do swojej towarzyszki i położył kwiatka przed jej łapkami.
-To wyraz mej wdzięczności i tego jak bardzo Ciebie lubię.- rzekł do niej z pewnością siebie. No ba, on już nie bał się wręczać kwiatków waderom, przy towarzyszącym mu- zawstydzeniu.
Chyba jej się spodoba...

Taimi

Zaśmiała się krótko. Przyjęła kulturalnie i z dostojeństwem tulipan, który wetknęła sobie zza apaszkę, którą miała na szyi. Uważała, żeby kwiatek czasem nie spadł. Uśmiechnęła się uroczo.
- Dziękuję, to bardzo miłe z Twojej strony.
Następnie dygnęła lekko.

Zed

-Proszę bardzo!- rzekł z uroczym uśmiechem na kufie.
On lubił taką formę podziękowania. Kwiat wyrażał wiele emocji, a Mort nie przebierał w środkach. Nie przepadał za roślinnością, aczkolwiek szanował jej piękno.
Zastrzygł uszami i wpatrzył się w waderę swymi zielonkawymi ślepiami.

Taimi

- Co mi się tak przyglądasz? - rzuciła żartobliwie, mrużąc nieco oczy i poruszając uszkami.
- Mam coś na twarzy? - spytała, robiąc zeza, co mogło nieco komicznie i zabawnie wyglądać, zwłaszcza z boku.

Zed

Mort się zaśmiał i nie skrywał się z tym śmiechem.
- Nie, no skądże! Tak po prostu... Ładnie dziś wyglądasz i wiesz... - lekko się speszył, ale zaraz podniósł dumnie łeb i ponownie spojrzał na waderę.
- Wszystko z Twoją twarzyczką jest ok. - uśmiechnął się z troską.
Fakt, faktem. Taimi wyglądała przesłodko, szukając powodu dla którego Mort, aż tak jej się przyglądał.

Taimi

Przekrzywiła troszkę łeb, kiedy Mort mówił o jej wyglądzie. Spojrzała na niego nieco zawiedziona, kiedy przerwał.
- Dziękuję, to miłe z twoje strony - przyznała. Uśmiechnęła się do niego, prostując głowę.
- Co u ciebie się działo przez ten czas, kiedy mnie nie było? Wiele się zmieniło? Poza tamtą sprawą, no wiesz... - mrugnęła porozumiewawczo.

Zed

Mort zastanowił się chwilę.
- Cóż... Wiele się nie zmieniło, prócz tego, że nie mam tych nagłych ataków związanych ze zdrowiem! - zaśmiał się, chociaż tak poważna sprawa nie powinna go bawić. Ważne, że jest teraz okej, toteż nie ma się co przejmować.
- A tak to wiesz... Szwendam się tu i tam, zwiedzam wciąż nieznane zakątki tej krainy i takie tam... - odwzajemnił mrugnięcie.
To zabawne, że taki basior jak on, nie dość, że w podeszłym wieku (tak sam myślał), to jeszcze nie ma niczego innego do roboty, niż bujanie się po okolicach!

Taimi

Tak, pamiętała, kiedy ten się wtedy zwinął z bólu. Oczywiście choć udawał, że to nic takiego, ona dobrze widziała jego cierpienie. Ale gdzie ci się taki przyzna? Uśmiechnęła się pogodnie. Dobrze, że już jest lepiej.
- Ale byłeś w lecznicy, czy samo przeszło? - spytała, poruszając ogonem w lewo.

Zed

Lecznica... On by nigdy tam łapy nie postawił. Nie lubił gdy ktoś mu radził jak ma żyć, co robić by więcej się takie sytuacje nie zdarzały.
- Samo przeszło! To naprawdę nic wielkiego. Od tamtej pory nie mam już takich problemów. - cicho zachichotał.
Nagle zmienił temat. Nie chciał być w centrum uwagi, toteż spojrzał na kwiat, który podarował waderze.
- Naprawdę pasuje do Ciebie ten kwiat. Jest tak samo promieniujący jak Ty! - rzekł z zachwytem, a ogon zrobił małą rundkę to w lewo, to w prawo.

Taimi

Zasalutowała z uśmiechem, po czym rzekła całkiem pogodnie:
- Dziękuję za komplement! I wiesz... dobrze, że przeszło. Nie lubię kiedy ktokolwiek cierpi, zwłaszcza ktoś kogo lubię.
Wzruszyła nieco barkami, skinęła łebkiem.

Zed

- Dziękuję, że wtedy się zatroszczyłaś o mnie. To bardzo miłe. - odrzekł, nawołując do tamtej sytuacji, gdy basior leżał nieruchomo na ziemi.
Była dla niego niczym niosąca światłość- wadera. Nie wiedział skąd to skojarzenie, ale... Cóż, takie pierwsze nasunęło mu się na myśl.
- Masz bardzo dobre serce. Nigdy nie spotkałem tak pomocnej wadery... No pomijając taką... Jedną... Nie ważne. - oznajmił, ale z takim przejęciem, że aż zesztywniał.
Ach te głupie wspomnienia, ciągle go tylko sprowadzają na manowce...
Staraj się o tym nie myśleć Morcie...

Taimi

Skinęła łebkiem.
- Nie dziękuj. Taka rola przyjaciół. - powiedziała niepewnie, spoglądając na Morta z uśmiechem na pysku. Lubiła go, fakt. Ale czy znała o na tyle, by móc nazywać przyjacielem? Wiedziała, że w podobnej sytuacji on też by z nią został, dałaby sobie łapę za to uciąć!

Zed

Niepewność rodzi komplikacje. Mort był pewny, że Taimi jest z nim szczera i nie zawahałaby się mu pomóc lub doradzić w jakiejś kwestii.
- Ufasz mi? - Nagle wyrwał w jej stronę tekstem, ale po co pytał o to?
Może dlatego, bo chciał wiedzieć kim Mort jest w ogóle dla Taimi? Mogłaby równie dobrze udawać, że jest dla niego dobra, a w rzeczywistości traktować go jak obcego.
- Wiem, że głupie pytanie, ale... Chyba wcale taki zły nie jestem, prawda? - spytał po raz wtóry.
No cóż... Jeśli nie ma zaufania, nie ma też przyjaźni.

Taimi

Pytanie nieco zaskoczyło młodziutką wilczycę. Nie, żeby było z nim coś nie w porządku, ona się go po prostu nie spodziewała. Na pewno nie ze strony Morta. Uśmiechnęła się delikatnie.
- Ufam. I oczywiście, że nie jest tak źle. To, że jedna się na Tobie nie poznała, jeszcze o niczym nie świadczy. Nie możesz wątpić w swoją wartość.

Zed

Wątpliwości nigdy za wiele... Taimi zapewne miała rację. Mort nie mógł żyć w niedoli tylko z powodu jakiejś wadery, która najwidoczniej go nie zrozumiała. Jest bowiem wiele innych istot, których Mort nie miał jeszcze przyjemności poznać. Może okażą się największymi sprzymierzeńcami samca? Kto wie...
- Wybacz... Masz rację. Czasami zatracam się we własnych uczuciach i nie doceniam własnej osoby. To się oczywiście zmieni. - oznajmił, jakby chciał zapewnić waderę o jego poprawie.
I znów Taimi dała mu cenną lekcję o własnej wartości.

Taimi

- Zdarza się nawet najlepszym. Każdy miewa takie chwile. - powiedziała powoli i spokojnie, delikatnie uśmiechając się w stronę samca. Baaa! niektórzy nawet nie wiedzą, kim są oraz nie pamiętają, skąd pochodzą. To dopiero jest zabawa...

Zed

- Dobrze chociaż, że potrafię to zrozumieć jak należy, wyciągnąć z tego wnioski, a co najlepsze... Przyjąć od kogoś pomoc. - oznajmił, odwzajemniając uśmiech.
Czasy się zmieniają, ale trzeba żyć dalej.
- A Ty nigdy nie przeżyłaś nieszczęśliwej miłości? - zapytał z czystej ciekawości. Może pytanie nieco nie na miejscu, ale to kolejny krok, ku lepszemu poznaniu się.

Taimi

- Przyznanie się do błędu to już niesamowicie wiele. - powiedziała z uśmiechem.
Gdy ten zapytał o miłość, pokręciła jedynie głową. Czy kiedykolwiek miała do czynienia z nieszczęśliwym i nieodwzajemnionym uczuciem?
- Nie. Widzisz, ja się jeszcze nie zakochałam. - powiedziała szczerze, nieco tym zawstydzona.

Zed

Mort uśmiechnął się lekko.
- To chyba wszystko przed Tobą? O ile w ogóle chciałabyś. Niektóre samice planują swoją przyszłość bez partnera. - odrzekł z przekonaniem, iż tak jest. W sumie to nie znał jeszcze takiej, która by samotnie chciała żyć. Prędzej czy później wszystko samo przychodzi.
Samiec zauważył, iż wadera najwidoczniej skrępowała się tym pytaniem.
- Nie ma powodu do wstydu. Po prostu szanujesz siebie, nie dajesz się wciągnąć w ten "miłostkowy wir". Powiem szczerze... Zazdroszczę Ci tego... - pochylił lekko łeb, ale po chwili uniósł go z powrotem w górę.
- Widzisz... Ja tak mam... Nie jestem przystosowany do życia w głuszy samotnie... Rodziny takowej nie mam, prócz brata, który zresztą zmarł i jest duchem... Przyjaciół jak na lekarstwo, a tylko Ty rozumiesz mnie w pełni. Chciałbym umieć kontrolować swoje uczucia, a nie zakochiwać się w pierwszej lepszej... - oznajmił z premedytacją. Był gotów się zmienić, byleby na lepsze.

Taimi

Pokręciła głową.
- Nie wiem, czy chciałabym. Myślę, że to wszystko wyjdzie samo. Nie ma co przyspieszać czy opóźniać, przecież na wszystko przychodzi odpowiednia pora - wyjaśniła wadera, uśmiechając nikle.