Miejsce dla samotnych

Flake

Wilczyca przez chwilę jeszcze lustrowała wzrokiem białawą wilczycę, jednocześnie wygrzebując z pamięci słowa Torresa z ich ostatniej rozmowy. Nieznajoma doskonale pasowała do opisu słynnej Nikity. Jeśli była to ona, to co robiła w miejscu przeznaczonym dla samotnych wilków?

Richard

Przeniósł wzrok w stronę dwóch śnieżnobiałych wilczyc. Zmróżył na chwilę ślepia, po czym wbił wzrok gdzieś w dal. Rozmyślał, co można było poznać po długim, latającym w tę i spowrotem ogonie.

Nikita

Wadera dojrzała natychmiast lekkie zdziwienie na pysku białej wilczycy . Próbowała się domyśleć o co może jej chodzić . Nie była jednak ciekawa tego tak bardzo , że musiała wiedzieć teraz o czym to myśli biała wilczyca leżąc na przeciwko niej .
W końcu wstała i otrzepała się . Podeszła do czarnego basiora i rzekła ciepło się uśmiechając - Witaj - Ciekawa była czy basior odpowie czy tez zignoruje ją .
Usiadła obok niego i zaczęła rytmicznie machać ogonem .

Flake

Nadal wodziła wzrokiem za biało-niebieską. Jak na razie nie ruszała się z miejsca. Dobrze czuła się "schowana" na uboczu. A może by tak do niej zagadać? Nieeee, najpierw musi mieć pewność, że ma do czynienia właśnie z Nikitą. Nie znosiła strzępić języka nadaremno.

Richard

Z zamyślenia wyrwał go głos jednej z wader. A co mu tam, może pogadać. - Witaj. - powiedział swym charakterystycznym obojętnym tonem. "Zbadał" wilczycę wzrokiem od łap do uszu, po czym przeniósł się do siadu.

Roberth

Za gęstwiny wyłoniła się czarna sylwetka wilka.Zlustrował teren wzrokiem.Po krótkiej chwili zaczoł z nudów skakać czerwonymi ślepiami po zgrimadzonych ty wilkach.Przysiadł sobie ostrożnie przyglądając czarnemu wilkowi.Przewrócił oczami zmieniając pozycje do pozycji leżącej.

Flake

Legła w trawie. Wysokie, szmaragdowe źdźbła prawie całkowicie zakrywały szczupłą sylwetkę Flejki. Jej obecność zdradzał jedynie długi ogon, którego końcówka wciąż poruszała się leniwie. Z nudów.

Richard

Dostrzegłszy, iż ktoś mu się przygląda obrócił się w tamtą stronę. Zlustrował osobnika beznamiętnym wzrokiem, po czym utkwił go gdzieś w dali. Co chwila jednak kątem oka patrzył na którąś z wader lub na wilka.

Flake

Popatrzyła na nowo przybyłego, a jej dwukolorowe ślepia rozbłysły na ułamek sekundy. Dopóki do jej nozdrzy nie dotarł zapach Robertha. Wilczyca wzdrygnęła się mimowolnie - przez chwilę była przekonana, że przybył tu jej stary znajomy, jednak pomyliła się. Jak to możliwe, że ów samiec był do Tornada tak uderzająco podobny?

Richard

Oparł się grzbietem o pień drzewa. Zastanawiał się nad jedną rzeczą. Co stało się z Lindem ? Po tym co wyrządził wątpił czy dawny przyjaciel chciałby go widzieć. Westchnął cicho i uniósł łeb w górę wpatrując się w niebo.

Flake

Szybko odwróciła wzrok od Robertha. Skoro nie było to jej stary kumpel, to co ją miał obchodzić ten wilk-sobowtór? Kiedy do jej ucha dotarło westchnięcie, spojrzała na czarnego wilka. Już miała przygotowaną kąśliwą uwagę na temat nieszczęśliwych wzdychaczy, lecz w porę ugryzła się w język.

Richard

Spojrzał przez chwilę na wilczycę, którą ledwie było widać pośród źdźbeł trawy. Zmróżył ślepia i odwrócił wzrok. Nie mógł tak ciągle się w kogoś wpatrywać, nie lubił tego.

Flake

Charakterystyczna woń trawy zaczynała ją powoli drażnić. Podniosłą się do siadu, by za chwilę z powrotem się położyć, na grzbiecie tym razem, rozprostowawszy uprzednio swoje jedyne skrzydło. Z tej perspektywy mogła oddać się jakże nudnemu, ale jednak, zajęciu - obserwowaniu białych obłoków.

Roberth

Wstał leniwie i krocząc w strone pobliskiego drzewa schylił nieco łeb.Przysiadł sobie opierając się o jego pień.Zmróżył ślepia na tyle by muc przyglądać się zebranym.Jego puszysty ogon wykonywał zabawne ruchy.

Richard

Podobnie jak wilczyca, tyle że nie na leżąco, podniósł wzrok do nieba. Niedługo pewnie zacznie się ściemniać. I dobrze. Ciemność - najlepszy przyjaciel Richa. No najlepszy nie licząc Lindego.

Flake

Ułożyła wygodnie głowę i zmrużyła leniwie dwukolorowe oczy, jednak szybko znów otworzyła je szeroko, jakby bojąc się, że zmorzy ją sen. Flake nie chciała zasypiać poza terytorium swojej Watahy. Nie miała zaufania do wolnych terenów.

Richard

Wpatrywał się w niebo nadając nazwy różnym chmurom. Nudziło mu się musiał przyznać. Ziewnął przeciągle, po czym wstał przeciągając się. Po chwili opuścił to miejsce bez słowa.

Flake

Znużenie zwyciężyło jednak z przezornością wilczycy. Flake przewróciła się na bok i zwinęła w kłębek niczym kot, chowając pysk między podwiniętymi przednimi łapami.

Roberth

Ślepia wilka zamkneły się całkowicie tylko jego ogon wykonywał rytmiczne rychy.Przewrócił łeb na drugi bok.Ziewnoł przenikle.Nagle zawiał północny wiatr w prost w ucho wilka.Postawił go i otworzył ślepia patrząc na białą wadere.Przyglądał się jej przez chwile ale potem szybko obrócił łeb w drugą strone.

Flake

Choć Flake była zmęczona, nie potrafiła zasnąć w tym miejscu. Wyczuła na karku nieprzyjemne mrowienie, jak zawsze, gdy ktoś ją obserwował. - Coś ze mną nie w porządku, ze tak mi się przyglądasz? - zapytała, nie spoglądając nawet na Robertha. Przynajmniej na razie.