Bursztynowe Morze

Idalia

- Jestem Hekate - przedstawiła się krótko. Postawiła uszy na sztorc, wsłuchując się w szum odwiecznych fal... zawsze uwielbiała ten charakterystyczny dźwięk. Koił, uspokajał. Jednak w tej chwili tylko kojarzył jej się z Mackiem, jej znajomym, który ponoć popełnił samobójstwo. To nad morzem się poznali, choć Hekate nie była pewna czy właśnie na tej plaży.

Carly

- Miło mi Cię poznać, jestem Carly - powiedziałam wsłuchując się w szum wiatru nad morzem. Rozwiewał moją grzywkę i futro, lecąc z północy. Machnęłam ogonem.
- Już niedługo zima... - zaczęłam - ...uwielbiam zimę.

Niki

Przyszła tutaj bezinteresownie posiedzieć, odprężyć się może odzyska tu wenę lub chociaż spotka kogoś ciekawego. Usiadła na wilgotnym piasku i zaczęła medytować. Trwało to jakiś kwadrans lecz nie mogła dziś zebrać myśli, wtedy zauważyła Carly. Promienny uśmiech zagościł na jej pysku, podbiegła do nie - Heej! - krzyknęła nie ukrywając zadowolenia.

Idalia

- Wataha Wody? - spytała cicho z pewną nutką zdziwienia w głosie. Carly nie była pierwszym wodnym wilkiem napotkanym przez Hekate ostatnimi czasy. A przecież kiedyś, gdy bywała w tej krainie częściej, Woda i Powietrze były niemalże martwymi watahami. Rzekła po chwili. - Niestety, ja za zimą nie przepadam. Choć wychowałam się w zimowych warunkach.
Zmarszczyła nos, usłyszawszy przybycie kolejnej wilczycy. Czyli nici ze spokojnego popołudnia na plaży.

Carly

- Tak - rzekłam - Rozumiem.
Gdy spostrzegłam Niki, moją dawną "bliźniaczkę", uśmiechnęłam się szeroko.
- Witaj znów Nike! - krzyknęłam machając ogonem - Zmieniłaś się, już nie jesteś taka jak ja.
Obeszłam ją dookoła.

Niki

- Tak. No przyznam, że chyba jednak wolę mieć ciemniejsze futerko...nie brudzi się tak szybko - zaśmiała się, zaszurała ogonem wyczuwając woń watahy Nocy. - Witaj - rzekła cichym tonem lustrując wilczycę. Dawno nie spotkała nikogo z Nocy więc ta obca dla niej wilczyca wywołała nie mała zdumienie na Nike.

Carly

- Mi to nie przeszkadza - mruknęłam.
Podeszłam do wody i stanęłam w niej. Zimno nie zrobiło na mnie większego wrażenia. Ot tak, poprostu. Wyszłam z niej i usiadłam na chłodnym piasku, rozglądając się za "fruwającymi" liśćmi.

Idalia

Położyła się przy brzegu morza. Może to i lepiej, że te dwie wilczyce teraz się spotkały? Przynajmniej Hekate będzie mogła odpocząć w spokoju po dość długiej drodze powrotnej do krainy. - Witaj - odrzekła obojętnie nieznajomej.

Niki

- Co u ciebie? - spytała wodząc wzrokiem za Carly i zastanawiając się nad zmianą pogodową. Gdy tu była wcześniej jeszcze panowała cieplutka jesień, teraz zaś zima już zagląda w okna. Dość silny zimny wiatr rozwiewał jej gęste brązowe futro. Widząc odejście czarnej wilczycy postanowiła jej nie przeszkadzać, być może jest zmęczona i potrzebuję spokoju...hmm.

Idalia

Oparła pysk o przednie łapy, usiłując odciąć się na tyle od otoczenia by rozmowa wilczyc nie przeszkadzała chociaż w zdrzemnięciu się. Zamknęła puste ślepia. Zastanawiała się czy Krik wciąż jest w tej krainie.

Carly

- Właściwie nic ciekawego się nie dzieje - odpowiedziałam machając ogonem. Spojrzałam przelotnie na Hekate i za chwilę wróciłam do Nike.

Niki

- Jak Ci się układa z Wasp'em? Dawno go nie widziała...Co u niego? - zadała kolejne pytania jak zawsze ciekawa wszystkiego. Zawinęła ogon wokół łap - Wiesz ja już nie jestem z Sarcastickiem - wyznała.

Carly

- A nic, tak jak zawsze on, zaczyna okres leniuchowania, bo zbliża się zima - zaśmiałam się - Aha. Szkoda. A powiesz mi dlaczego?

Niki

- Zniknął...bez słowa. Raczej nie wróci no więc uznałam, że mnie porzucił. Trudno...nie ten to inny - mruknęła i uśmiechnęła się delikatnie. - Teraz mam ważniejsze rzeczy na głowie np. to, że jestem artystką a gdzieś zgubiłam wenę i wątek do tworzenia. - wyznała a jej uśmiech zniknął.

Idalia

- "Partnera nie było przez kilka dni, a ta bez żalu uznała, że ją zostawił. No tak. Tak właśnie wygląda prawdziwa miłość w tej krainie" - pomyślała, powstrzymując prychnięcie. Co prawda, sama nie mogła mieć pewności czy Krik w ogóle jeszcze o niej pamięta, ale ona na pewno by tak nie postąpiła.

Niki

- Dzięki, że mnie tak osądzasz skoro mnie nawet nie znasz. Wiesz mojego partnera nie ma już od baardzo dawna a nie od kilku dni. To jak ja na to reaguję to moja sprawa i na przyszłość uważaj co myślisz bo niektórzy mają zdolność telepatii[za pozwoleniem admina]. - warknęła do niej.

Idalia

- Prawdziwa miłość nie zna czasu - odrzekła swym spokojnym tonem, nawet nie podnosząc łba. Nie bardzo rozumiała skąd takie wzburzenie w nieznajomej wilczycy, czy pomyślała na jej temat choć jedno złe słowo?

//Kto dał ci pozwolenie? Wardress czy Kira? Chciałabym sprawdzić czy to prawda.//

Krik

Basior wszedł wolnym krokiem nad plażę. położył się na brzegu i patrzył na ciemną wodę. Zamoczył łapy tuż po tym, gdy położył się na chłodnym piachu.

Kirina

Reks bardzo długo nie przychodził. Kirina napisała pazurem na piasku :
" Reks. Nie mogę dłużej czekać. Ale, musisz wiedzieć że... ja cię... kocham." - i odeszła. Nadeszła fala morska i zmyła ostatnie słowo "kocham". Jednak Kiri, już była daleko.

Idalia

//-___- Czy ja ciągle i na każdym koncie muszę powtarzać, że basior to określenie dla Samca Alfa, a wadera dla Samicy Alfa?//

Poczuwszy znajomy zapach, gwałtownie uniosła łeb i zaczęła węszyć zawzięcie. Czy naprawdę do jej nosa dotarła woń Krika czy Hekate po prostu oszalała?