Bursztynowe Morze

łowca

przybiegł nieśmiałym krokiem siadając pod drzewem i oglądając wszystko

Idalia

Gdy wyczuła zapach kolejnego wilka, uśmiechnęła się lekko zdziwiona. Z reguły to latem na plażę przybywało najwięcej wilków.

łowca

trohe szyderczym głosem wyszeptywał sam do siebie słowa ponieważ niema przyjaciół ani znajomyh

Akita

Wbiegła. Usiadła przy drzewie i przyglądała się z zaciekawieniem pozostałym wilką ...

łowca

idzie bez celu w zdłurz plaży w jego oczach widać smutną pustke ale nieprzestaje sie uśmiechać

Paige

Przyleciała tu wraz z Carly, na grzbiecie Lalaith. Smoczyca wylądowała i opuściła skrzydła. Paige ześlizgnęła się z jej grzbietu. - Choć - uśmiechnęła się do wilczycy.

Carly

Zrobiłam to samo co Paige, uśmiechając się do Lalaith. Spojrzałam na morze i westchnęłam, jak do w moim zwyczaju gdy jestem nad Bursztynowym Morzem. Popatrzyłam na Pai, machając końcówką ogona.

Paige

Odwróciła się do Carly, żeby ją zawołać. Zamarła. - Ty jesteś siostrą Visse! - krzyknęła.

Carly

Położyłam uszy po sobie, łapką wykonując jakby chroniący gest, gdy Paige krzyknęła. Podeszłam do niej.
- Tak, jestem... - powiedziałam, stawiając spowrotem uszy.

Paige

- Przypraszam. - wyszeptałam. - Ciągle mi kogoś przypominałaś. - Podbiegła do morza i wskazała na siebie łapką, by Carly podeszła. Wzięła do pyska mały kamień.

Carly

- Nie szkodzi - uśmiechnęłam się.
Podeszłam do towarzyszki, zastanawiając się co zrobi. Przy tym machałam lekko ogonem, łapy stawiając na chłodnym piasku.

Paige

Podrzuciła kamień. Nie opadł, uniósł się w górę. Paige wyszeptała parę słów, i woda zafalowała. Wyskoczyła i pochłonęła kamień. Kiedy opadła, nie było już Go, lecz wisior. Podała Go Carly. - Proszę.

Carly

Machnęłam wesoło ogonkiem, przyglądając się wisiorkowi.
- Śliczny - powiedziałam, zakładając go sobie na szyję - Dziękuję.
Usiadłam, przyglądając się mu.

Paige

Westchnęła. - A więc, można nas nazwać przyjaciółkami?

Carly

Kiwnęłam głową, wciąż przyglądając się wisiorkowi. Spojrzałam na Pai, uśmiechając się szeroko. Machałam nieznacznie ogonem, wbijając pazurki w piasek.

Paige

Westchnęła. - Nie przyszłam do Ciebie z takimi zamiarami. Nie przyprowadziłam Cię też tu dla tego. I nie wiedziałam, że jesteś ... nie taka jaka sobie wyobrażałam. - westchnęła.

Carly

Zastrzygłam uchem, przekręcając lekko głowę.
- ...to dobrze czy źle? - zapytałam, nie bardzo wiedząc o co chodzi.
Przypływ leciutko moczył moje pazurki.

Paige

- Będę z Tobą szczera, Carly. W młodości podobał mi się Wasp. - przełknęła ślinę. - Kiedy zostałaś z nim przepełniła mnie zazdrosć. Sama nie wiem co chciałam zrobić. Tyle że Cię polubiłam. Nie mogłabym Ci niczego zrobić. - westchnęła. - Przepraszam, że pomyślałam o czymś takim. To uczucie już oczywiście dawno znikło. Nie podoba mi się już. Zmienił się, choć pozostaje moim przyjacielem.

Carly

- Paige - uśmiechnęłam się, nie zmieniając tonu głosu - Przecież nic się nie stało. Było, minęło.
Wstałam podchodząc bliżej wilczycy, uśmiechając się szczerze.

Paige

Uśmiechnęła się szeroko. - To dobrze. Bardzo dobrze.- rozejrzała się. - Co robimy?