Przylądek Dobrej Nadziei

Sherii

- Nie, tak sobie tylko samotnie spaceruje - powiedziała i nawet na nią nie po patrzała, była zamyślona i nie zamierzała tego zmieniać.

Shauni

Zastawiała się, czy czasem jej nie przeszkadza, ale w końcu doszła do wniosku, że jakby przeszkadzała to by jej o tym powiedziała.
- To co u Ciebie? - zapytała nieśmiało.

Sherii

- Nic ciekawego, nic się nie zmienia... Jestem sama i tego nie żałuje, choć w naszej krainie panuje epidemia. Prawie wszyscy chorują na love krove Ty pewnie też - powiedziała oschłym tonem i patrzyła w bez kres morza.

Shauni

Patrzyła na nią, oceniając jej emocje.
- Wiesz, też Cię dopadnie ta epidemia - uśmiechnęła się delikatnie - To nieuniknione - zażartowała.

Sherii

- Taaa... Jasne mnie dopadła raz w życiu i następnej nie chcę, a z resztą co ja będę się tłumaczyć sama wiesz jak było i jest - odparła pełnym chłodu tonem.

Shauni

Milczała wpatrzona w przestrzeń. Minę miała bez wyrazu, jednak zrobiło jej się trochę smutno. Nie okazała jednak tego. Nie wiedziała co powiedzieć...

Sherii

- A co u Ciebie? Co raz częściej się widujemy - powiedziała bez większych emocji, nie miała zbytnio o czym z nią rozmawiać, bo przecież też była chora na tą rozprzestrzeniającą się epidemię.

Szasta

Przyszedł wolnym krokiem mizerny i smutny.Potykał się o własne łapy i w takim stanie jeszcze nigdy nie był.Łeb miał nisko przy ziemi a ciało się wręcz za nim ciągnęło.Usiadł na brzegu nie zważając na nic...

Shauni

- U mnie - odezwała się zamyślona - dobrze - nie chciała rozwijać tematu, w zaistniałej sytuacji, westchnęła cicho - Rzeczywiście, jakoś nie możemy się spotkać. Już od kiedy mi obiecujesz, że zajrzysz do mnie - uśmiechnęła się delikatnie.

Sherii

- Może kiedyś zajrzę, jeśli kiedyś za Tobą za tęsknię to na pewno - wyszeptała i nadal wpatrywała się w morze, w białe bałwanki tzw. fale... Czasem zerknęła w niebo na skrzeczące mewy.... Nie zwróciła większej uwagi na Szastę, bo przecież dobrze pamiętała jego słowa z ich ostatniej rozmowy...

Shauni

Zerknęła na Szastę. Nie wyglądał dobrze. " Nie rozerwę się pomyślała" więc chciała rozwiązać to dyplomatycznie.
- Co jest z Szastą? - zapytała cicho Sherii.

Sherii

- Nie wiem, w sumie nie obchodzi mnie to " Jak zawszę się pojawiasz to pojawiają się też problemy... Może lepiej by było gdybyśmy w ogóle się nie przyjaźnili." Przytoczyłam taki skromny cytat z jego ostatniej wypowiedzi jaką przeprowadziliśmy, od tak żebyś zrozumiała nasze relację... - powiedziała i wykrzywiła pysk w grymasie.

Shauni

Westchnęła ciężko i przewróciła oczami.
- Rozumiem - cały czas patrzyła na basiora, "zżerała" ją ciekawość - Obrazisz się, jeżeli dowiem się co mu się stało? - zapytała cicho.

Sherii

- Nie, nie obrażę przecież to chyba Twój przyjaciel... - powiedziała i uśmiechnęła się, w końcu oderwała wzrok od morza, fal i mew spojrzała na Shauni, później na Szastę. Odeszła kilka kroków od brzegu i usiadła na piasku, obserwowała przyjaciółkę i dziwne zachowanie tam tego wilka...

Shauni

Lekkim krokiem podeszła do basiora.
- Bu - odezwała się patrząc na niego- Co jest?

Szasta

Na początku nie zwrócił uwagi wbił wzrok w fale...później padł pyskiem do wody.Westchnął ciężko i zakrył łapą ślepia.

Shauni

Ejj - powiedziała cicho - Co się dzieje? - nie dawała za wygraną - Na wszystko jest sposób - dodała jeszcze ciszej.

Szasta

-Tak...jest mogę sobie wypruć flaki i je ugotować-rzekł i podniósł łapę, ale po chwili znów ją opuścił.

Sherii

A Cherry siedziała i obserwowała całe zdarzenie, nie chciało jej się pomóc, bo przecież on się jej wyparł.
- Nie będę pomagać skoro, nie uważa mnie za swoją przyjaciółkę - mruknęła do siebie.

Shauni

Przewróciła oczami.
- Nie zbyt dobry pomysł - powiedziała, po chwili - ale czy dowiem się w końcu co się stało?