Tęczowe morze

Itami

- Bo jak zachodzi słońce robi się zazwyczaj niebezpieczniej niż za dnia. A Awaria mnie pilnuje. -Wyjaśniła.
- Poza tym w dzień poluje. -Dodała i spojrzała na Jenne i się uśmiechnęła.

Jenna

-Aha dość dziwny plan.-Powiedziała i uśmiechnęła się. Po chwili położyła się na plecach.-A ty gdzie masz rodzinę? Jesteś dość młoda.-Spytała zaciekawiona. No cóż Jenna została pozostawiona losowi w mniejszym wieku. A może ona ma gdzieś tutaj rodzinę? Kto wie. Westchnęła i oczekiwała odpowiedzi.

Itami

Itami trochę posmutniała.
- Bo ja nie wiem gdzie jest moja rodzina. nie wiem nawet czy żyją jeszcze. Jednak mam nadzieje że tak. -Powiedziała zapatrując się w dal. Po chwili samiczka uśmiechnęła się dość sztucznie.

Jenna

Z Jenny pyska znikł uśmiech.-Nie martw się na pewno żyją.-Powiedziała chcąc pocieszyć małą.-Ale jak chcesz. To mogę zostać twoją przyszywaną siostrą. Trochę nas dzieli lat, ale to nic.-Powiedziała a na jej pysku pojawił się lekki uśmiech.-To jak?-Spytała i oczekiwała na Itami odpowiedź.

Denali

Denali niezauważony przesuwał się powoli w tył, nie chcąc przeszkadzać rozmawiającym. Uśmiechnął się do nich, czy zauważyły - czy nie, i powoli wstał i odszedł. Tam rozgrywały się ważne decyzje, on nie był tam potrzebny. Po chwili zniknął za horyzontem w poszukiwaniu starszego towarzystwa.

z.t

Itami

- Wiem ze żyją mam przynajmniej takie przeczucie. -Powiedziała. Słysząc dalsze słowa wadery Itami uśmiechnęła się a w jej oczkach zaiskrzyły iskierki szczęścia.
- Dziękuje ci. -Powiedziała po czym się przytuliła do Jenny. Po chwili ją puściła i się dalej uśmiechnęła. Oblizała nos.

Jenna

Spojrzała na oddalającego się białego wilka.-Hmm...Dlaczego odszedł. Czuł się odrzucony?-Kolejna myśl przeszła jej przez głowę. Otrząsnęła się i spojrzała na małą, oczekując jej odpowiedzi. Choć było jej smutno, ze nieznajomy poszedł.

Itami

Itami usiadła machając energicznie ogonkiem na boki. Mach, mach mach. Cały czas powtarzająca się czynność. Nagle rozległo się głośne trzepotanie skrzydeł. I za Itami wylądował feniks.
- Jenna poznaj to jest właśnie Awaria. Awario to jest moja przyszywana siostra Jenna. -Przedstawiła je sobie.

Jenna

-Miło mi cię poznać Awaria.-Powiedziała i usiadła. Ponieważ nie przystoi rozmawiać na leżąco. Zaczęła się przyglądać Awarii.-Jesteś, bardzo wspaniałym feniksem.-Oznajmiła i spojrzała na siostrzyczkę. Uśmiechnęła się do siebie i złapała Itami, przewracając ją.

Itami

Itami się zaśmiała po czym spróbowała się wyślizgnąć starszej siostrze. Była szczęśliwa. Feniks wydał z siebie krótkie i ostre gwizdnięcie. Od którego mogły zacząć boleć uszy. Itami się zaśmiała jeszcze głośniej.
- Mówi dziękuje i że ty też ładnie wyglądasz.

Jenna

Złapała się łapami za uszy i przymknęła oczy. Po chwili postawiła je na ziemi.-Ja także ci dziękuję.-Powiedziała i nadal psociła się siostrze.

Itami

- No pewnie na mnie tak. Jak tak możesz? -Zapytała z teatralnym wyrzutem. Nagle Itami znalazła się na Jenne. Zaśmiała się psychopatogenie.
- Mam cie. -Zawołała oblizując nos.

Jenna

-Wszystko może się zmienić.-Powiedziała i trochę delikatnie rzuciła się na bok, żeby nie przygnieść siostry. Zaczęła się wiercić tak aby Itami puściła.

Itami

- Ja się tak nie bawię. -Powiedziała puszczając Jenne. Itami skoczyła na cztery łapy i zaczęła machać ogonem na boki tak szybko i energicznie ze aż obejrzała się do tyłu aby zobaczyć czy ogonek się nie urywa. I nagle HYC! Skoczyła na Jenne.

Jenna

-A jak?-Spytała i szybko odskoczyła, jednak nie zdążyła. Zaczęła podskakiwać jak byk na rodeo, aby zrzucić Itami. Uśmiechała się przy tym radośnie.

Za mało słów! Do poprawy!

Viy Curay

Puste spojrzenie, wargi skierowane u dołu, opanowanie. Spokojny krok, nieruchomy ogon. Viy powoli przyczłapał w to miejsce. Krwawe oczy nie świeciły się, były wyjątkowo martwe. Basior często, właśnie tak spoglądał na świat. Ciemno-futry przysiadł, obserwując sytuacje.

Jenna

Nagle usiadła i podniosła do góry łeb. Było wiadome o co chodzi. Wyczuła czyjąś obecność w okolicy. Jej wzrok utkną na nieznajomym wilku. Zaczęła go dokładnie obserwować przymykając oczy, aby dostrzec najmniejszy punkt. Uszy postawiła na baczność, aby go dokładnie słyszeć. Siedziała nieruchomo. Całą uwagę przykuła na niego, tak jakby zapomniała w ogóle o swojej siostrze.

Viy Curay

Hmmm, basior już tak dawno tego nie robił... musi się na kimś wyżyć, odstresować. Nie wytrzymuje tego całego bycia dla innych miłym. Spojrzał na najbliższą ofiarę... była nią wadera. - Co się gapisz? - Warknął w jej stronę. Może za chwile przestanie... a może nie.

Jenna

Otworzyła szeroko oczy ze zdziwienia. Po chwili przymknęła oczy i zmarszczyła nos.-A co nie mogę?- Spytała, choć znała odpowiedź. Nikt jej nie zabroni a zwłaszcza on. Usiadła wygodniej i nadal obserwowała basiora.

Viy Curay

Podszedł bliżej niej. - Tak. - Rzekł chłodno. Na pewno nie pozwoli, by jakaś całkiem nieznajoma mu osoba się na niego lampiła. Rzucił jej groźne spojrzenie po czym wrócił na miejsce swej przysiadki. Tak, przysiadki. Wiem, iż nie ma takiego słowa, ale co staje na drodze by takowe stworzyć?