Polana deszczu

Sephira

Wyciągnęła łapę. Przecięła ją pazurem aż tamta zaczęła krwawić. -Proszę bardzo. -powiedziała i przyłożyła ranę do rany Canis.

Booze

Teraz jesteśmy siostrami krwi- powiedziała dumnym głosem i zawyła donośnie po całej polanie.

Sephira

Tak. -powiedziała i przyłączyła się do wycia. Wskoczyła na drzewo. -Już się na mnie nie gniewasz za ignorowanie? -spytała

Booze

Nom może mi już przeszło- powiedziała i zaśmiała się. Usiadła okrywając ogonem łapki i dodała jeszcze- Teraz moja krew krąży w Twoich żyłach, a Twoja w moich. Uśmiechnęła się szeeeeroko.

Sephira

Tak. -przyznała jej rację. -A teraz coś zobaczymy... Spróbuj się sklonować... -powiedziała przyglądając się jej dokładnie.

Booze

Spojrzała niepewnym wzrokiem. A niby jak?- odchyliła pyszczek. Zmróżyła lekko ślepia.

Sephira

Po prostu. Pomyśl o drugiej Tobie. -powiedziała i nagle obok niej stanęła 2 Sephira o.O

Hakuro

Przybiegł i podszedł do Canis, miał grobową minę. Po chwili otworzył łapę i zawiesił na jej karku biały kieł niedźwiedzia na rzemyku. - Zdałaś test. - rzekł i odsunął się.
-Od teraz możesz się nazywać wojownikiem, gdy dorośniesz twój test u nauczyciela będzie tylko formalnością. Wiem, że trenuję cię teraz War, ale jakbyś czegoś potrzebowała lub chciała poćwiczyć wiesz gdzie mnie szukasz. Mój dom będzie zawsze twoim domem i...przepraszam za tamto powinienem ci bardziej ufać. - dodał i pochylił łeb a wręcz pokłonił się przed nią z szacunkiem i przeprosinami...on wojownik pokłonił się swojemu uczniowi ponieważ szanował Canis i traktował jak kogoś więcej niż ucznia. Odsunął się dalej pobiegł do drzewa odbił się łapami i zaczął biec w ich stronę, zakręcił tuż przed nimi i wykonał Battouge z ogromną szybkością niczym jażąca się niebieska kula zniknął stamtąd.

Booze

Zaniemówiła... patrzyła tylko na Hakuro przybywającego i oddalającego się. Miała rozdziawiony pyszczek. Łzy zaczęły spływać jej po policzku. Wstała na równe łapy. Dziękuję!!!- krzyknęła do oddalającego się basiora. "za wszystko" pomyślała. Westchnęła i spojrzała na podarunek. Złapała go łapą i przycisnęła do serca. Przez jej myśli przewijało się tysiące myśli. Zacisnęła łapę i zawyła donośnie. Ten kieł wiele dla niej znaczył.

Nela

Podeszla i sie przywitala - cwesc

Sephira

Olała małą. -gratuluję. -powiedziała do Canis. Uśmiechając się. -Mamy podobne kły. -wskazała na swój, który dostała od ojca.

Booze

Podeszła do Sephiry. Otarła łzy. Tak.. -powiedziała i uśmiechnęła się. Puściła w końcu ten kieł.

Sephira

No... To teraz spróbuj się sklonować. -dążyła dalej.

Booze

Pomyślała o drugiej sobie... i... obok stała Canis?. Sephira, potrafie...- uśmiechnęła się ale po chwili zbladła totalnie- ... Skoro przejęłam Twoją moc... to Ty moją też, bo w mojej krwi jest płynny metal... Zrobiła wielkie oczy. Wiedziała ile cierpienia powoduje jej moc, czy może aczej przekleństwo?

Sephira

Spojrzała na dwie Canis. -Świetnie że Ci się udało. Tylko pamiętaj, klony mogą tylko zmylać przeciwnika, nie ranić -powiedziała i zamilkła. -też mogą mi wyrastać ostrza...? -spytała spoglądając na swój grzbiet...

Booze

Tak, ale uważaj na to...- powiedziała spoglądając na jej grzbiet-... pewnie przekazałam Ci też samoleczenie... ale nie wiem jak dokładnie go używać. Możesz spróbować, ale nie ręcze, że nic Ci się nie stanie. To groźna broń. I dla przeciwnika, i dla właściciela. Jak chcesz spróbować musisz się zdenerwować lub napiąć się. Spojrzała na Sephię. Lepiej żeby opanowała to za wczasu, Canis już panowała nad nimi mniej więcej.

Sephira

Napięła mięśnie grzbietowe i nagle z jej kręgosłupa zaczęły wyrastać metalowe ostrza, przecinając skórę na grzbiecie. Zaczęła lać się krew. Zamknęła oczy i przygryzła dolną wargę. Ostrza nadal wyrastały.

Booze

Sephira! -otworzyła oczy, wiedziała co przeżywa- Teraz spokojnie, musisz być spokojna... nie możesz poddać się bólowi. Teraz nic nie mogła zrobić, mogła tylko mówić. Wiedziała że tą walkę musi sama pokonać. Musisz nauczuć się panować nad bólem- dodała spokojnym i wyciszonym głosem.

Sephira

Jeszcze bardziej przymknęła powieki. Krew lała się coraz bardziej, a ostrza nadal wyrastały. -Ła...two... Ci... mó...wić... -ledwo wypowiedziała te słowa i znów przygryzła dolną wargę. Wbiła pazury w ziemię. Zaczął znów padać deszcz. Nieco ukoił jej ból...

Booze

Tak łatwo...-powiedziała cichym głosem-... ja już to przechodziłam. Musisz mieć silną wolę- spojrzała na Smith'a- Pomyśl o Smith'cie, zrób to dla niego i dla mnie. Nie możesz się poddać.- jej słowa były pełne wsparcia i ciepła. "Musi sobie poradzić, jest silna" myślała. Lekkie zaniepokojenie pojawiło się na jej pysku.