Złoty piach

Flake

- Miło mi. Ja jestem Flake - odpowiedziała z szerokim uśmiechem, lecz jej wzrok szybko powrócił na swą poprzednią rozmówczynię, towarzyszkę w spacerze po pustynnych terenach. Z Elizabeth działo się coś dziwnego... Flake przebywała z nią na tyle długo i na tyle dokładnie przyjrzała jej się, by dostrzec zmianę w kolorze sierści. Jednak dużo bardziej uderzyła ją zmiana w zachowaniu. Gdzie podziała się ta otwarta, przyjazna wilczyca? Blondynka nie podeszła do Elizabeth, jedynie utkwiła w niej uważne spojrzenie swych oprawionych długimi rzęsami, dwukolorowych oczu i spytała. - Elizabeth...? Wszystko w porządku?

Marcelina

Marcelina przekrzywiła łepetynę i spojrzała tam, gdzie Flake. Wpatrywała się w dziwacznie zachowującą się wilczycę.
-Co jej jest?-zapytała po chwili milczenia.

Elizabeth Angeline

Angeline (rozdwojenie jaźni) weszła na skałę i wpatrywała się uważnie w wilczyce. Napięła mięśnie, jakby bojąc się, że zaraz jedna z nich ją zaatakuje, czy coś takiego.
-E-elizabeth?-spytała, a jej głos drżał-J-ja jestem Angeline.

Flake

- Nie wiem - odpowiedziała Marcelinie, nie spuszczając uważnego wzroku z wadery, która przeszła tę przedziwną przemianę. Kiedy ta napięła mięśnie, jakby przygotowywała się do skoku, blondynka odruchowo cofnęła się o krok, a Marcelinę objęła łapą i szybkim ruchem przyciągnęła do siebie, umieszczając ją pod swoim brzuchem, między przednimi łapami tak, by mogła szczenię w razie problemów ochronic. Nie rozumiała zachowania Elizabeth, nie miała przecież pojęcia o jej przypadłości.
- A-angeline... - głos zachwiał jej się, gdy wypowiadała to imię. Dziwaczne bowiem jej się zdawało zwracanie się tym imieniem do osoby, która wcześniej przedstawiła się zupełnie inaczej. - ...dlaczego się nas boisz?
Flake zmrużyła szaro-fioletowe oczy i jeszcze raz zmierzyła wzrokiem sylwetkę odmienionej wilczycy. Inne zachowanie, inny kolor sierści... może ta wilczyca była opętana?
Cóż, całkiem możliwe.

Elizabeth Angeline

Mięśnie Angeline powoli się rozluźniły, a ona sama spokojnie położyła się na głazie.
-Nie wiem, skąd się tu wziełam.-odpowiedziała cicho, rozglądając się. Zaraz jednak historia się powtórzyła. Jednak sierść wilczycy zzieleniała, a jej oczy przybrały limonkowego odcienia. Elizabeth potrząsneła głową i zdziwiona spojrzała na wilczyce.
-C-co się stało Flake? Czego się boicie? Skąd ja się wziełam na tym głazie?-pytała wilczyca, powoli ześlizgując się z kamienia. Podeszła powoli do wader-Wszystko dobrze?

Marcelina

Marcelina uniosła brwi.
-Depresja. Za dużo kofeiny.-stwierdziła, zakładając okulary połówki, które podpierniczyła kiedyś babci.-Też tak kiedyś miałam... dostałam potem od kogoś patelnią.

Flake

- Od depresji to się swojego imienia nie zapomina - powiedziała, trochę rozbawiona słowami Marceliny, lecz usiłując zachować w miarę poważny ton. - Ani nie zmienia się koloru sierści.
Przyjrzała się Elizabeth jeszcze raz, po czym zapytała ją:
- Czy zdarzały ci się już wcześniej takie, hm... dziury w pamięci?

Elizabeth Angeline

Ela chwilę zastanawiała się, wpatrując się w niebo.
-Raczej tak. I jak byłam z Viktorią, to pytała, czy jestem metamorfomagiem i umie zmieniać wygląd. Nie wiem, o co tu chodzi.

Flake

- Przez chwilę twoja sierść miała inny kolor, wyblakły, jasnoszary. A ty sama dziwnie się zachowywałaś, jakbyś mnie nie poznawała. I kazałaś się nazywać innym imieniem - wyjaśniła, wciąż z niepewnością i uwagą przyglądając się z Elizabeth. Co mogło być z nią nie tak?

Elizabeth Angeline

-N-naprawdę?-spytała ze zdziwieniem. Przerażona spojrzała na swoje łapy-Kiedyś mój ogon zmienił kolor na taki szarawy... Ale później znów był zielony. C-co jest ze mną?-spytała, patrząc bezradnie na Flake.

Flake

- Nie wiem, Elizabeth... - odpowiedziała zgodnie z prawdą. W jej głosie zabrzmiała rezygnacja, lecz wilczyca nie zamierzała tak łatwo odpuścić. Skoro nie znała odpowiedzi, należy poszukać gdzie indziej niż tylko w jej głowie. Dodała. - Ale możesz być pewna, że pomogę ci poszukać odpowiedzi. Jeśli tylko zechcesz ją znaleźć.
Flake polubiła Elizabeth, na dodatek była ciekawa powodu tych dziwnych przemian. Chciała więc pomóc waderze.

Elizabeth Angeline

-Dziękuje.-powiedziała, już nieco spokojniejsza.-Chyba wybiorę się do "Wesołej Śmiertki". Kaji jest Magiem, może ona będzie coś o tym wiedziała.-powiedziała wilczyca, spoglądając na młodszą waderkę.

Flake

Pokiwała głową i odrzekła:
- Tak... myślę, że to dobry pomysł. Kaji to mądra wilczyca, wiele można się od niej dowiedzieć.
Co prawda Flake Kaji osobiście nie znała. Lecz magiczka należała do tej samej, co ona watahy, więc Flake miała okazję niemało o niej usłyszeć.

Elizabeth Angeline

-Tak... Ale może najpierw... Sama nie wiem.
Ela usiadła, wpatrując się w swoje łapy. Nie mogła uwierzyć, że się zmienia i takie tam.-Może się nie wyspałam i dlatego tak się zachowywałam? A zmianę wyglądu mogłam odziedziczyć po mojej mamie...

Flake

- Najpierw co? - zapytała łagodnie, ale też z zaciekawieniem. Jej zdaniem Elizabeth nie powinna czekać, tylko wybrać się do Kaji, by ta spróbowała jej pomóc - to zdawał się być najlepszy pomysł. Ale jeśli El wpadła na coś lepszego, Flake chętnie by o tym usłyszała.

Elizabeth Angeline

-Sama nie wiem... Teraz mam dowód na to, że coś się ze mną dzieje.-powiedziała cicho, kładąc się i chowając łeb między łapami.-Ciekawe, czy jak byłam wtedy z Viktorią też tak zrobiłam? Może tylko dzięki temu chce mnie uczyć na Maga...

Flake

- Niewykluczone, że ta dziwna przemiana zaszła wtedy u ciebie - przytaknęła po chwili zastanowienia. Nie wiedziała, co powiedzieć o wspomnianej przez Elizabeth decyzji Viktorii o przyuczaniu na maga. Po prostu na magii się nie znała. Po chwili jednak dodała. - Możliwe, że Viktoria uznała to za jakąś właściwość magiczną. Ale nie sądzę, by tylko dlatego chciała cię uczyć. Myślę, że to by było za mało, tym bardziej, że nikt nie wie, co się właściwie z tobą dzieje i czy to na pewno jest spowodowane twoimi zdolnościami. Musiała mieć jeszcze jakieś powody.
Uśmiechnęła się ciepło do Elizabeth. Wilczyca wyglądała bowiem na przejętą całą tą sytuacją i Flake wcale się jej nie dziwiła.

Elizabeth Angeline

Ela uśmiechnęła się niemrawo, cały czas wpatrując się w wilczycę.
-Dziękuje Ci za miłe słowa... Jednak udam się do Kajinki troszkę później. Narazie nie wygląda to aż tak źle, więc wolę jeszcze chwilkę spędzić w miłym towarzystwie.

Flake

- Cieszę się, że moje towarzystwo jest ci miłe - powiedziała z jeszcze szerszym niż przed chwilą i całkowicie szczerym uśmiechem. Flake w ostatnich tygodniach mało przebywała z innymi wilkami, więc usłyszenie czegoś takiego było dla niej tym bardziej przyjemne.

Elizabeth Angeline

Elizabeth wyszczerzyła się do Flake wesoło.
-No cóż, a może masz jakieś stanowisko w watasze? Zajmujesz się jakąś określoną rzeczą?-spytała z czystej ciekawości.