Klif nad Morzem.

Seth von Wiegemesser

Seth przesunął pyskiem po lśniącym futrze Lei. Było bardzo... miękkie. Było dobrze. Jak bardzo chciałby, żeby tak było już zawsze! Niech ta chwila nigdy się nie skończy! Myślał tylko. Doszedł nawet do wniosku, że czasem trzeba pomagać szczęściu. To nawet niemal konieczne.

Lea

Lea uśmiechnęła się i zabrała nos z futra Setha. Następnie przeciągnęła się i położyła. Jej głowa wylądowała na wyciągniętych przednich łapach. Ciekawe gdzie poszedł Schatt? Miała nadzieję, że nie zrobi niczego głupiego, ale chyba się zmienił. "Nowy Schatt". Może być dość ciekawie.

Yuuseki

Przywędrowała tutaj swoim wolnym krokiem, niby turysta rozglądając się po okolicy. Słyszała szum wody, słyszała pokrzykiwania mew i szelest trawy trącanej wieczornym wiatrem. Przystanęła w końcu gdzieś w cieniu, lecz jej wielkiej, szmaragdowej sylwetki nie sposób było schować tak, by nikt jej nie widział. Zbyt rzucała się w oczy, gdyż łuski odbijały srebrzyste światło księżyca, które ślizgało się po gładkich płytkach refleksami.

Dante de Cossa

Schatt dostrzegł dziwną istotę lśniącą w blasku księżyca. Dotychczas widział tylko jedno stworzenie mogące być tej samej rasy. Smok. Tak, to musiał być smok, a dokładniej smoczyca. Lecz co ona tu robiła? I ile ich jeszcze było w tej krainie? W każdym razie nie są zbyt rozpowszechnioną rasą, gdyż na pewno częściej by widział takie stworzenia.

Seth von Wiegemesser

Seth gwałtownie podniósł głowę. Dostrzegł sylwetkę jakiegoś stworzenia, chyba smoka, dość niedaleko. Lecz kim tak naprawdę była ta dziwna istota? Jakimś szpiegiem? Tylko raz widział smoka. Na dodatek tamten był znienawidzony przez jego siostrę, Rennę. Nie wiedział, czy wszystkie smoki takie były. Może tamten był po prostu wyjątkiem?

Dante de Cossa

Seth najwyraźniej też zauważył tego smoka. Bez trudu można było dostrzec zmieszanie, a jednocześnie zaskoczenie na jego pysku. A jak zareaguje Lea na wizytę smoka? Chyba jeszcze nawet go nie zauważyła. Albo nie zwracała uwagi.

Lea

Lea przeniosła wzrok na stworzenie, które obserwował Seth. Smok. Młody smok. Nie rozumiał, dlaczego wilk wydawał się zmieszany, ale może znał jakiegoś smoka, za którym nie przepadał. Nie pytała. Z powrotem położyła nagle taką ciężką głowę na wysuniętych przednich łapach i z zamkniętymi oczami wsłuchiwała się w szum morza.

Seth von Wiegemesser

- Poczekaj - szepnął do Lei i podszedł do smoka. Musiał być uważny. Nigdy nie wiadomo, co taka istota wymyśli. Ledwo ufał innym wilkom, a co dopiero innym rasom.
- Kim jesteś? - Wyszeptał niepewnie. Usłyszał, jak drga mu głos. Starał się nie okazywać strachu, ale raczej słabo mu to wychodziło.

Dante de Cossa

Schatt lekko pokiwał głową. Nie wiedział, co miało na celu wystąpienie Setha, ale chyba coś musiało... Głos mu drgał, co mówiło o tym, że się bał. I to bardzo. Ale przełamał swój strach, wystąpił. Do czego doprowadza miłość... Schatt westchnął, w pewnej chwili myśląc, że ją usłyszą. Był jednak wystarczająco daleko.

Yuuseki

Podniosła łeb, odwracając wzrok od ciemnego nieba i kierując go na basiora o białym, czy też jasnoszarym, futrze. Wygięła nieco szyję, zniżając pysk i muskając nim niemal nos futrzas... wilka. Musiała pamiętać, iż te nowe dla niej stworzenia nazywają się wilki. Nie lisy, rysie czy tygrysy napotkane wcześniej. Wilki. O, właśnie tak.
- Smokiem - odpowiedziała krótko, przyglądając się niewielkiej istotce, której głos drżał z niewiadomych dla Yuu powodów. Ona nie czuła strachu, nigdy go nie doświadczyła, gdyż dusza jej zajęta była taplaniem się w smutku, pustce i depresji.

Dante de Cossa

Smok. Pomyślał Schatt. Dobrze mu się zdawało. Ta dziwna istota była smokiem. Trudno mu było przyznać się sobie, ale poczuł ulgę. Przynajmniej nie była to jeszcze jedna rasa przebywająca w tej krainie. Może nie znał tożsamości tego smoka, ale sama świadomość, że jest słabo, a jednak trochę znaną przez niego rasą, pomagała mu pokonać niepewność.

Lea

Lea otworzyła oczy i przekręciła głowę obserwując poczynania Setha ze smokiem. Lekko się uśmiechnęła. Nagle spod chustki wilczycy wyleciał mały zimorodek. Alto. No proszę, chyba całkiem o nim zapomniała. Ptaszek zaczął latał dookoła często machając małymi skrzydełkami. W końcu wylądował na głowie wilczycy, skąd ta znów schowała go pod chustkę.

Dante de Cossa

Schatt uśmiechnął się delikatnie, widząc ptaka podarowanego przez niego. Alto. Jeszcze pamiętał jego imię. Lecz jak mógł nie pamiętać? Tego nie dało się zapomnieć. Wtedy była wigilia... On dostał myszkę i żelki, zjedzone zresztą przez Chemo. Myszka wysunęła delikatnie łebek. i połaskotała go wąsikami.

Legenda

Drobna, brązowa postać wyłoniła się z cienia. Legenda sunęła wolno po śniegu w kierunku przepaści. Jej puchata kita jak zawsze wlekła się za resztą ciała tym razem zbierając na swoje włosie pojedyncze płatki śniegu. Z każdą chwilą jej ogon robił się coraz bardziej mokry. Już nie przypominał tej puchatej, brązowej kity co wcześniej. NO cóż mówi się trudno. Wilczyca poczuła zapach innych wilków i jeden jakby innego stworzenia. Jednak nie mogła określić gatunku zwierzęcia. Wilczyca położyła się blisko urwiska czekając na jakikolwiek rozwój wydarzeń.

Dante de Cossa

Schatt dostrzegł wilczycę, która dopiero przed chwilą pojawiła się w tym miejscu. Kim była? Do której watahy należała? Za kogo się uważała? Czy należała do tych niewielu dorosłych wilków, którzy tolerowali resztę społeczeństwa w postaci młodszych? Może zaraz się dowie... Lecz czy nie wypadało kiedyś wyjść z cienia? Nie... A jednak wyszedł zza krzaka i usiadł. Zobaczy, jak potoczą się zdarzenia.

Yuuseki

Hm, czyżby to futz... ten wilk zaniemówił? Całkiem było to prawdopodobne, lecz istniała również możliwość, iż po prostu nie tej odpowiedzi się spodziewał.
- Yuuseki - rzekła wtem melancholijnie. - Nazywam się Yuuseki.
Potem spojrzała ku nowo przybyłej, której sierść miała brązowy kolor. Zaraz potem wyłonił się następny osobnik, szary o ciemnej grzywie. Yuu parsknęła cicho, przyglądając im się białymi ślepiskami.

Seth von Wiegemesser

Seth był trochę zdezorientowany. Jednak ten smok coś powiedział.
- Seth. Ja jestem Seth von Wiegemesser. - Dostrzegł, iż nieznajoma zwróciła wzrok ku Schattowi i jakiejś wilczycy. Czy wypadało go przedstawić w jego imieniu? Nie. Lepiej nie. Jeśli będzie chciał, to sam to zrobi. Seth podszedł do Lei, która zaledwie przed chwilą schowała ptaszka. Czuł się trochę pewniej. Ten smok raczej nie stanowił zagrożenia.

Yuuseki

Wilk odszedł, nim spomiędzy szczęk szmaragdowej smoczycy zdołały wypaść kolejne, wypełnione pustką słowa. Yuu nie przejęła się tym zbytnio, gdyż nie miała nic przeciwko ciszy, która otaczała ją od chwili narodzin i była przerywana jedynie krótkimi dialogami. Nawet z rodzicielami nie rozmawiała wiele - biorąc pod uwagę to, iż ojciec zapodział się gdzieś na tym ziemskim, dziwnym padole, a matka często opuszczała jaskinię - toteż przyzwyczaiła się do tego typu nudnej egzystencji. Co prawda od czasu do czasu chętnie wypowiedziała kilka wyrazów, podzieliła się z kimś swym imieniem czy zanuciła depresyjną melodię, co urozmaicało monotonne życie.

Tweety

Malutka, puchata kulka wtoczyła się nad urwisko. `Rozłożyła się` i przeciągnęła swoje rude ciałko. Ziewnęła przy tym odsłaniając malutkie, białe kiełki. Lisiątko dopiero teraz rozejrzało się po okolicy. Serduszko zaczęło jej szybciej bić, gdyż ujrzała tu co najmniej pięć nieznajomych stworzeń. Ona źle czuła się w obecności jednaj obcej osoby. Położyła się na brzuchy zasłaniając przednimi łapkami swoje wielkie ślepka. Kryjówka za małą górką śniegu mogłaby być dobra dla stworzenia z mniejszymi uszami, a nie dla Tweety, która miała je naprawdę duże. Teraz wystawały sobie zza górki zdradzając położenie młodego lisa.

Suriss

Nadbiegła w te strony młoda, biała wilczyca i rozejrzała się. Od razu zauwarzyła kilka innych wilków ale tych tylko omiotła spojrzeniem i zaczęła wypatrywać czegoś bardziej interesującego. Spojrzała pod swe łapy.
-Śnieg...-Wypluła to słowo jakby było obelgą. Spojrzała trochę dalej i ujrzała, że jedna kupka śniegu ma duże rude uszy. Podeszła tam bardzo cicho i usiadła przed kupką.
-Kim jesteś?-Spytała patrząc na małe, rude "coś".