Diamentowy wodospad

Cole

- Dzięki...Rozumiem już wszystko - odsunął się od niej. Otrzepał i spojrzał w niebo. Chciał pogadać z ojcem i z domniemaną Matką. Wybiegł, wciąż czując się zraniony.

Legenda

popatrzyła na wybiegającego Cole'go... "Też bym się tak czuła" - pomyślała smutno. Wstała i kuśtykając wyszła.

Visse

Wbiegł do tegoż miejsca. Po chwili zwolnił, robiąc jeszcze kilka kroków w stronę wody. Lewa, prawa, tylna prawa, tylnia lewa. Doszedł do zbiornika. Uśmiechnął się sam do siebie wskakując beztrosko do wody. Ciecz rozbryzła się na wszystkie możliwe strony.

Carly

//oh że mój bracie, ty już tu byłeś wiesz?//

Visse

//Byłem? Ale Wy nie odpisywałyście. ;> Więc poszedł i wrócił. Ale cwaniak ze mnie, no. :3//

Stanął pod wielkim strumieniem wody. Ta obficie zaczęła spływać po jego sierści. Nie ma to jak popołudniowa kąpiel.

Carly

//o ty cwaniaczku xd dobra, ja sobie uciekam, mam pracę jako un, przewodnik xd//

Visse

Kiedy opłukał się z całego brudnu, postanowił, że pójdzie się przejść. Niestety znał zbyt mało wilków, żeby z kimś zapolować. Czuł się bardzo samotny, co się wiąże z tym, że jest przygnębiony. Wyszedł z wody, a następnie uciekł z tego miejsca.

Wardress

Wardress spokojnym krokiem dotarła nad wodospad. W chwili podejścia do tafli wody przypominały jej się dawne słowa Innej. Uśmiechnęła się delikatnie i położyła wsłuchując w szum wodospadu.

Szasta

Przyszedł tutaj zamyślony, zobaczył War i podszedł. Przysiadł obok niej - Witaj Wardress - uśmiechnął się delikatnie i zlustrował ją wzrokiem. Wyglądała zupełnie inaczej niż gdy ją widział wcześniej.

Wardress

- Witam i ja Ciebie Szasto. - powiedziała nadzwyczaj poważnym tonem. Spojrzała na wilka przelotnie i ponownie wbiła wzrok w taflę. - Co u Ciebie słychać? - zadała wręcz banalne pytanie.

Szasta

- Znów jestem sam...- wyznał z przykrością i dość łamiącym się głosem. Inna odeszła a on myślał, że nikt go już nie zostawi. Nie potrzebnie się w niej wtedy zatracił tak...teraz ma co chciał...ból i cierpienie - myślał.

Wardress

Uśmiechnęła się delikatnie. - Sama jestem od ponad połowy swojego życia. Idzie się przyzwyczaić. - dodała starając się pocieszyćwilka. - Fakt faktem, samotnośćboli ale zawsze po tymże bólu przychodzi ukojenie. - mruknęła cicho.

Szasta

- Mi jakoś lepiej nie jest...Inna odeszła i chyba to powód mojego załamania. Nigdy się chyba już nie zakocham - mówił. Położył się i spojrzał na War - Zmieniłaś się...jesteś z każdym naszym spotkaniem piękniejsza. Co u ciebie? - zamiótł ogonem.

Wardress

- Ostatnio słyszałam jużtaki komplement. Wiesz, bywa tak że wilki odchodzą. Ale zawsze ich miejsce zajmują inni zapewne nie mając na celu wymazanie z pamięci poprzednich. - uśmiechnęła się delikatnie do Szasty.

Szasta

- Możliwe...- westchnął i spojrzał na gładką taflę wody. - A ty...może chociaż tobie układa się w miłości bo ja zdecydowanie nie mam do niej szczęścia. - rzekł ze śmiechem w głosie. Jestem żałosny - dodał śmiejąc się z siebie.

Wardress

- Mnie? Od połowy mojego życia nie mam partnera gdyż jak zwykle zrobił to co miał we krwi. Znikał. Szczeniaki wychowywałam sama, kochałam i za siebie i musiałam jeszcze kochać je, za Niego. - westchnęła cicho.

Szasta

Podpełznął do niej i przytulił ją - Dlaczego musimy być tak podobni...moja dawna partnerka nie za bardzo interesowała się szczeniakami i sam je wychowywałem. - westchnął - Wyrobiłem sobie już takie zdanie, że jak ktoś wciąż odchodzi i zostawia drugą osobę to tak naprawdę jej nie kocha, nie jest jej wart. Gdyby zależało mu na niej to nie pojawiałby się tylko od święta...ale to tylko nie wiele warte moje zdanie. - dodał.

Kain

Warknął głucho. Dopiero co przyszedł, a już jego ojciec dobiera się do innej. Odchylił uszy do tyłu, wycofując się za skały wodospadu. Po chwili już na nich stał, mrucząc coś pod nosem.

Szasta

//Daruj sobie takie komentarze...i coraz bardziej żałuję, że ci dałem to konto Okami...//
Spojrzał na syna, jak zwykle coś mruczał i był naburmuszony, ale zdążył się już przyzwyczaić do różnicy charakterów. Dla Szasty już od dawna nie walka była najważniejsza...

Kain

{Przepraszam, ale o czym to mówisz? Konto dostałam, bo się pytałam, bo pisała że może mi je dać. Mamy podobny rodzaj pisma, to z innego forum załapałam ten styl.}

- Aoi aoi ano sora.. - mruczał ciągle tą piosenkę. Cóż, bardzo ją polubił. Spojrzał na ojca. O co mu chodziło? Lekko się zdziwił jednak usiadł na jednej z skał po czym spojrzał na wodospad. - Kanashimi no wa.. - kolejne słowa szły od nowa.