Zimny Wodospad...

Volire

Popatrzyłam na Jeroma z wyrzutem. Nic nie mówiąc odwróciłam się i powolnym krokiem poszłam przed siebie. Sama nawet nie zauważyłam, gdy po pysku potoczyło mi się kilka łez.

Dante · Gość

Przybył na teren wodospadu. Rozejrzał się po otoczeniu. Nie było tu zbyt wielu wilków, co Dantemu odpowiadało. Położył się przy pobliskim drzewie i pogrążył w myślach.

Whitewind

Spacerowała rozmyślając (nadal). Doszła aż tu, zobaczyła wilki, przemierzyła zimnym wzrokiem Dante. Zrobiła trochę groźną minę. Odwróciła się napięcie i odeszła.

Dante · Gość

Zauważywszy przybyłą wilczycę, popatrzył na nią. Nie rozpoznał jej, w latarni było zbyt ciemno, by Dante mógł ją poznać. Gdy zauważył jej dziwne zachowanie, poderwał się na łapy i zawołał, choć nie był pewien, czy ona usłyszy. - Hej, zaczekaj!

Whitewind

Jednak usłyszała.. Zatrzymała się po chwili i zapytała z groźną miną - Czego chcesz ?!- Odwróciła się.

Dante · Gość

Zmarszczył lekko nos. - "Co za humorzaste stworzenie..." - pomyślał. Zbliżył się do wilczycy na kilka kroków. Odpowiedział zwyczajnym dla niego miłym, miękkim głosem, lecz nie ukrywając zdziwienia. - Odniosłem wrażenie, że czymś cię rozdrażniłem...

Whitewind

-Może masz rację... Ale nie ty jeden tak postąpiłeś...- Powiedziała. Owszem Dante miał racje była humorzasta ale jednocześnie WRAŻLIWA ! Chciała uciekać lecz powstrzymała ją ciekawość...

Dante · Gość

- Czym mogłem cię zdenerwować? - zapytał. Przecież ona tak gwałtownie się odwróciła, że Dante nie zdążył nawet na nią spojrzeć.

Whitewind

- Pomyśl trochę.... Może znajdziesz odpowiedź szukając w innych miejscach...- Powiedziała. Postąpiła kilka kroków w stronę wilka, po czym ominęła go, podeszła do jednego z drzew, wskoczyła na nie i położyła się na jednej z gałęzi...

Dante · Gość

Przez chwilę milczał, zastanawiając się. Czyżby to była jego znajoma z czasów, kiedy był malutkim szczeniaczkiem? Nie, niemożliwe... wtedy nikogo nie poznał. Spotkał ją poza granicami krainy? Też nie. Odwrócił się, lustrując ją uważnym spojrzeniem. - Ach... to ty byłaś w tamtej latarni? - zapytał.

Akita

Wbiegła .podeszła do brzegu i zaczęła pić wodę zmęczyła się tym ciągłym bieganiem usiadła przy brzegu i czekała na towarzyszkę.

Luna

Luna zeskoczyła z drzewa.Rozpędziła się i wbiegła w coś. Okazało się że to był KTOŚ. Srebrna wilczyca.
-Przepraszam. Zmieszała się, a w jej głowie od razu nastała myśl, ze wilczyca wydaje się milutka.
Zauważyła też jej czarnego towarzysza.

Whitewind

Byłam...- Powiedziała już trochę uspokojona, lecz nadal była naburmuszona...położyła głowę na łapach...Tak naprawdę czuła się źle i z ledwością powstrzymywała płacz....

Dante · Gość

Przysiadł, swoim zwyczajem owijając łapy ogonem. No tak... teraz sobie przypomniał. W latarni była osoba o jakby beżowej sierści, która nagle wyszła niespodziewanie. - I masz mi za złe, że nie odezwałem się wtedy do ciebie? Czy, że nie poszedłem za tobą? - zapytał.

Akita

Wskoczyła na gałąź gdzie siedziała Whitewind - hej co się stało jesteś jakaś smętna ,ehm sory że się wtrącam ale lubię z kimś rozmawiać a szczególnie - kogoś pocieszać usiadła obok niej i czekała na odpowiedz ....

Whitewind

Nic nie szkodzi powiedziała miło do małej...- Zwróciła się do Dantego- Jesteś blisko ale to dalej nie to!

Akita

Spojrzała na wilczycę powiedziała do niej -zdaję mi się czy ty naprawdę masz doła powiedziała z uśmiechem na pyszczku ?

Dante · Gość

W tej latarni spotkał ją, o ile można to w ogóle nazwać spotkaniem, po raz pierwszy w życiu, nie zamienił z nią nawet słowa... czym mógł ją urazić? Westchnął ciężko i wrócił pod drzewo, przy którym poprzednio leżał. Jeśli nieznajoma zechce mu powiedzieć, zrobi to sama.

Whitewind

Spojrzała na wilczyce i powiedziała lekko warcząc - Może i mam - Była teraz zdenerwowana jeszcze bardziej.

Akita

-ehm.sorki nie chciałam cie urazić ,po prostu chcę cię pocieszyć nie lubię gdy ktoś jest smutny ale widać po tobie że coś jest nie tak chcę tylko ci pomóc -krzyknęła , zeskoczyła z gałęzi i ułożyła sie na trawię - ona sama też sie wściekła