Zimny Wodospad...

Whitewind

Kątem oka zauważyła wzrok Dante utkwiony w niej i Akicie. Jednak nic sobie z niego nie robiła. Może dlatego że niezbyt się znali...

Dante · Gość

Przeniósł wzrok na wodospad. Krystalicznie czysta, zapewne chłodna ciecz wyglądała nader zachęcająco. Wilk wstał i powłóczystym krokiem skierował się do brzegu wody. Pochylił łeb i zaczerpnął kilka łyków.

Whitewind

Obserwowała Dante rozmyślając. Potem powoli wstała i wskoczyła na niższą gałąź, żeby lepiej widzieć resztę wilków. Położyła się i patrzyła na wszystkie wilki.

Dante · Gość

Uniósłszy łeb, oblizał pysk i jeszcze raz spojrzał na zgromadzone przy brzegu wilki. Na chwilę zatrzymał wzrok na wilczycy o długich, rudych włosach. Wyglądała na nieźle przybitą. Jednak już kiedyś pewna wilczyca nauczyła go, że nie warto wtrącać się w czyjeś sprawy o to nieproszonym, więc Dante wrócił pod ulubione drzewo.

Whitewind

Zobaczyła jak Dante patrzył na tę rudowłosą wilczycę i ... chyba wiedziała o co mu chodzi. Znowu posmutniała. Było jej wstyd za tamte fochy. A teraz bała się z nim porozmawiać i go przeprosić. Jej oczy napełniły się łzami, ale powstrzymała płacz.
// Bo w życiu trzeba być twardym jak żelki z biedronki xD//

Dante · Gość

Usiadł tuż przy pniu drzewa i oparł się o niego, owijając łapy ogonem. Jeszcze przez chwilę patrzył na rudawą wilczycę, po czym z powrotem przeniósł wzrok na okazały wodospad.

Whitewind

Wstała i zeskoczyła z drzewa. Przez chwilę patrzyła smutnymi oczami na Dante. Potem podeszła do wodospadu i spojrzała na wodę. Z jej oka spłynęła mała łza, która zaraz potem wpadła do wody.

Luna

Luna zobaczyła z daleka znajomą postać. To była Whitewind.
Podbiegła do niej i przywitała się.

Dante · Gość

Obserwował podchodzącą do wodospadu wilczycę, zauważył jak na niego spojrzała. - Skoro tak mnie nie lubisz, że aż robi ci się smutno jak na mnie patrzysz, to dlaczego co chwilę na mnie zerkasz? - zapytał.

Whitewind

-Cześć Luna! - Krzyknęła do niej z uśmiechem na pyszczku. Połaskotała ją ogonem i przytuliła. ,,W końcu ktoś znajomy..." - Pomyślała. Usłyszała pytanie Dante i odpowiedziała - Nie...Nie chodzi o to że Cię nie lubię - Powiedziała trochę się jąkając.

Dante · Gość

Nie odpowiedział. Niewiele go obchodziło z jakiego powodu Whitewind wyżywa się na nim, by za chwilę szlochać na jego widok, choć na pewno w pewnym stopniu go to drażniło.

Luna

Luna ucieszyła się, ze zobaczyła znajomą wilczycę. Zauważyła też tarszego wilka siedzącego nieopodal. Jakoś dziwnie wydawął jej się znajomy, ale nic nie powiedziała. Popatrzyła tylko pytająco na Whitewind.

Centino

Przyszedł włócząc łapami.Położył się z dala od innych wilków i przypatrywał się synowi,z początku nie poznał go.

Whitewind

Była troszkę podenerwowana. Zauważyła obojętność Dantego. Powoli ale pewnie podeszła do drzewa. Schyliła łeb prawie do ziemi i nie oglądając się , pewnie dla tego że zbyt bardzo się bała, cicho ale dosyć głośno żeby Dante to usłyszał powiedziała - Przepraszam...- Po czym rzuciła mu szybkie spojrzenie i wskoczyła na drzewo. Oczy miała cały czas zamknięte, nie chciała ich otwierać... nie...bała się, ale czego?

Dante · Gość

Uniósł łeb, patrząc na koronę drzewa, między gałęziami którego zniknęła Whitewind. - Nie musiałaś przepraszać, skoro to sprawia ci tyle trudu. Nie mia... - zaczął, lecz urwał ,gdy do jego nosa dotarł znajomy zapach. Jego ojciec gdzieś tu był. Dante zerwał się na równe łapy i rozejrzał.

Luna

Luna obserwowała zachowanie wilka, zauważyła też nwooprzybyłego. Zerknęła na drzewo, na którym siedziała Whitewind. W powietrzu nie było czuć przyjaznej atmosfery.

Centino

Uśmiechnął się nikle po czym wstał aby stał się bardziej widoczny,zwiesił łeb

Whitewind

Spojrzała na Dante który był tylko widoczny przez małą szparkę w koronie drzew. Zobaczyła jak zerwał się.Dlaczego? Nie wiedziała.... Co chciał powiedzieć? tego też nie wiedziała... - Nie chodzi o to że ja nie chciałam i nie chcę Cię przeprosić wręcz przeciwnie...-Powiedziała cicho.

Dante · Gość

Chciał porozmawiać z Whitewind i wyjaśnić wszystko, lecz teraz nawet nie zwrócił uwagi na jej słowa. Zauważył Centina, a na jego pysku pojawił się grymas wściekłości. Tak, Dante nie był już tym zagubionym szczeniaczkiem, który w tej sytuacji zapewne przybiegłby do ojca i rzucił mu się na szyję szczęśliwy. Wilk warknął głucho.

Luna

Luna popatrzyła na wilka stojącego nabliżej. Wygladał nawściekłego, na pewno nie był przyjaźnie nastawiony do nowoprzybyłego. Spojrzała w jego stronę. Usłyszała warknięcie.