Chay

Chay

Imię: Chay (rus. czai - herbata)
Wiek: Młode
Proponowana ranga: W przyszłości może Szaman.
Ranga: Młode
Historia: - Szkarlataaany! Z Belzebubem dziecko urodziła! Nu, jak smoła cziorne, skoro una i reszta dziecków biołe! - takie słowa właśnie obudziły małego Chay'a, który spał sobie smacznie wtulony w sierść matki - istotnie: szczenię nie wiadomo z jakiego powodu było całkiem czarne, kiedy jego matka, jak i całe rodzeństwo było białe, niczym śnieg.
- I szto, że cziorne, ha? Może być i cziorne, ale nie znaczy, że od razu Belzebuba! Ja Belzebuba nie spotkała, to jak ono może być jego dzieciak, ha? - wojowniczo broniła go matka. Niewiele z tej rozmowy było jasne dla szczeniaka. Kto to był Belzebub? Kim byli ci ludzie i dlaczego czepiali się jego koloru futra? Rasiści, a nie stado!
- Nu, jak cziorne, to chyba nie po tobie? A i ojciec tyż cziorny nie był! Dzieciaka trzeba ukatrupić!
- Aaa! Mojego potomka ukatrupić?! Mojego?! Ni dom! Dzieciak jest dzieciak, nic złego przecie nie zrobił, panie daruj! Dopiero się urodziły!
Jednak mimo ciężkiej walki matki szczeniąt, przywódca stada nie chciał się złamać.
- Poślijcie może po znachora! - zawołał nagle i zgodnie z jego poleceniem, leciwy staruszek pojawił się na miejscu chwilę później. Dokładnie obejrzał sobie szczeniaka i stwierdził głosem znawcy:
- Nu, Belzebuba dzieciak.
I tak jasnym się stało, że długo tutaj miejsca Chay nie zagrzeje.
- Niech opuści nasze stado! - zawołał przywódca.
- Hu, gdzie opuści? Przecie to małe jest! Nie wyżyje samo! Ja z nim pójdę! - nie ustępowała matka.
- Nigdzie nie pójdziesz, babo! Potrzebna jesteś, gotować i dzieci rodzić! - nagle ojciec Chay'a pojawił się na miejscu całego wydarzenia - jak los bydzie chciał, to se szczeniak poradzi. A skoro mówią, że ma iść - niech więc idzie. - oznajmił głosem nieznoszącym sprzeciwu.
- Uuuh! Ty zdrajco! Ja tu ci bachory rodzę, obiady gotuję a ty tak! - matka zdenerwowała się nie na żarty, jednak jako kobieta nie miała wiele szans. Ustąpiła. Wściekła zabrała przerażonego szczeniaka i poszła z nim do lasu. Schowała Chay'a w niewielkiej jaskini ukrytej pośród drzew.
- Nu, ty tu poczekaj, mały i nie ruszaj się. Mamusia zajrzy do ciebie. - powiedziała i pocałowała go w głowę. Nie kłamała. Odwiedzała swojego potomka przez następne tygodnie, karmiła go, opowiadała przeróżne historie, uczyła, wychowywała. Jednak pewnego dnia nie przyszła. I to zmartwiło szczeniaka. Czekał, czekał... Niestety. W końcu głosy, które znał aż za dobrze zaczęły dobiegać do jego uszu.
- Ja ci mówię, panie, że ona gdzieś tu tygo dzieciaka ukryła! Przecie babom jak zaufasz, to masz! - tak, to bez żadnych wątpliwości był przywódca.
- Było szczeniaka ukatrupić jak jeszcze mały! A tak to i matka nie żyje i jeszcze ten bachor nieszczęście na nas sprowadzi. - te słowa wypowiedział znachor. Chay'owi zakręciła się łza w oku. Więc jego matka nie żyje, a teraz jego szukają... Jednak poszczęściło się młodemu. Dobrze ukryta jaskinia nie została znaleziona przez dwójkę wilków. Chay nie mógł zostać dłużej w tym miejscu, było to zbyt niebezpieczne. W pośpiechu opuścił swoją kryjówkę i przez kilka dni maszerował dzielnie, aż wymaszerował z terenów Ukrainy, na której żył przez pierwszy okres swego żywota i przybył tutaj, do nieznanej mu krainy...

Charakter: Chay jest zdrowo trzepniętym szczenięciem, jednak w negatywnym tego słowa znaczeniu. Czasem jest zwyczajnie szalony, budzi się w nim krew ukraińskich przodków i nie panuje nad własnymi emocjami. Jednak pomimo swego szaleństwa jest to osoba o złotym sercu, zawsze chce zrobić dobrze, pomóc jeśli tylko jest w stanie. Chay jest ponadto dość zabobonny, ma prosty tok myślenia zwykłego mieszkańca wsi, co wcale nie znaczy, że jest głupi, a wręcz przeciwnie - jest bardzo inteligenty, chociaż wiele rzeczy tłumaczy w taki sposób, iż może się stać pośmiewiskiem innych.
Ekwipunek: 50 kostek.
Coś więcej: Pochodzi z Ukrainy i mówi trochę dziwacznie.

Atrybut: Siła.

Renna

Akcepcik.