Moun'n

Moun'n

Imię: Moun'n
Wiek: 7 lat.
Proponowana ranga: Może kiedyś Mag
Ranga: Dorosły
Historia:
Cisza…
Jak on kochał ciszę. Te bezcenne chwile, w których można usłyszeć własne myśli, nie będąc nękanym przez żadne żałosne istoty. Ale… Jak one mogły wyglądać? Jak on? A może są inne?
Siedział właśnie w swym ukochanym miejscu. Skryta wśród gór Dolina Ei’d Moeth była niezwykle ważnym skrawkiem życia Moun’na, który uznał ją za swój jedyny dom. Czemu jedyny? Bo nigdy nie miał innego. To było chyba logiczne. Uwielbiał pokrytą rosą trawę, rozległy las, jezioro, łąki. Wszystko. Nigdy nie spotkał tu innego wilka, więc przywykł do tego, że jedyny głos, jaki słyszał, był jego własnym. I musiał dosyć często mówić do siebie, by nie zaniemówić na zawsze. Ale nikt go przecież nie słyszał. Nikt nie mógł uznać go za wariata. Bo nikogo innego nie było.
Samotność…
Zaczął czuć, że jego życie jest puste… Nigdy nie poznał innego wilka… nigdy nikogo nie poznał. Zabijał tylko zwierzynę w lesie i żył nadal. Ech… Parszywe życie. Musiał wydostać się z więzienia, które sam sobie sprawił.

…

Spojrzał smutno na znikający w oddali zarys Doliny. Już nigdy tu nie wróci.
Wędrówka nie była zbyt długa. Przeciwnie, bo spędził jedynie 10 dni na szlaku i 5 błądząc po bezdrożach. W końcu jednak tu dotarł. Cóż… Nic ciekawego nie spotkało go w podróży. Żadnych smoków, demonów, duchów, czy zabójstw. Tylko szlak. Nudna historia, co?
Charakter: Moun'n nie znosi hałasu, dzieci, pozytywnego myślenia i ogólnie wszystkiego, co uzna za choć trochę kolidujące z jego tokiem myślenia. Bywa bezczelny, bo mówi szczerze to, co myśli. Mimo wszystko wie, kiedy się wycofać. Szanuje tylko wyższych rangą (nie zawsze) i tych, którzy jego zdaniem na to zasłużyli. Jak już mówiłam, szczery do bólu. Nierzadko obrazi kogoś, wyśmieje, lub poniży. Ale taki już jest i uważa, że właśnie tak powinien funkcjonować świat.
Ekwipunek: 50 kości
Coś więcej: ---

Atrybut: siła

Atrita

Akcept.