KP Maiko

Maiko

Imię: Zwie się ona Maiko, proste prawda?
Wiek: Liczy już sobie dwie zimy.
Proponowana ranga: Zamiar ma dążyć do stania się Szamanką, o której wilczy świat nie słyszał.
Ranga: [...] Jest wiele słów bliskoznacznych do dojrzewający.
Historia: - Emmm... Kochanie... Nie chciałabym cię martwić... - zaczęła niepewnym tonem, bo nie do końca była pewna jak samiec na tą nowinę zareaguje - Ale zasadniczo to... rodzę... - powiedziała w końcu.
Mort oniemiał. Tego to się nie mógł spodziewać. Pobladł jak ściana, ale zachował trzeźwość umysłu. Szybko pobiegł do sypialni po kocyk dla ukochanej. Gdy odnalazł szukaną rzecz, rzucił się z powrotem do Eleny. Gdy dotarł, podłożył pod nią kocyk, myśląc, że po to jej był potrzebny, by nie "zabrudzić" kanapy. Biała ostrożnie przełożyła narodzoną już Amiru na kocyk i skupiła się na rodzeniu Maiko. Mocno ścisnęła Morta za łapę i wydawszy z siebie westchnienie wysiłku w końcu urodziła i drugą samiczkę.
- A oto i nasze córeczki. - powiedziała do Mort'a, gdy otuliła obie kruszynki kocykiem, by było im ciepło i wzięła je na łapy. Były takie maleńkie i delikatne!
- Kochanie! To nasze dzieciątka! - wykrzyknął z radości, jakby nigdy na oczy nie widział szczeniąt, ale był tak szczęśliwy, że nie mógł po prostu się powstrzymać [...]"
I właśnie wtedy Maiko pojawiła się na świecie. Ale przez resztę dnia odczuwała chaos, gdyż nieumiejętność widzenia bardzo jej przeszkadzała. Wreszcie po rozmowie ze starszym bratem Akinori'm, samiczka zrozumiała, iż niebawem zacznie widzieć i jego i matkę i resztę rodzinki. Młoda wadera rozpoczęła swoje życie, którego postara się na pewno nie zmarnować.

***

Minął rok. Maiko dzielnie kroczyła przez okres dojrzewania. Tyle ją spotkało przez te 365 dni. Dostała koszatniczkę na Boże Narodzenie, a na imię jej dała - Taroo. Oboje są zżyci ze sobą dotychczas. Maiko opiekuje się nim, a on opiekuje się nią. Bez względu na to, jakie krzywdy nawzajem sobie wyrządzą. Niestety, matka Mai i Amiru odeszła, co sprawiło, iż jedna z sióstr - Ami - obraziła się na ojca i zerwała z nim wszelkie kontakty. Maiko, natomiast, nie osądzała o nic ojca. Kochała go, nie zważając na to, co zrobił Elenie. Mort i Akinori byli wtedy dla niej wszystkim. Nie opuszczała ich niemal na krok - no może czasem, kiedy miała coś do załatwienia. Chciała, by wszystko było w porządku, ale w głębi serca rozwiązywała zagadkę - "kto zawinił odejściu mamy." A akurat w tym, nikt nie poniósł winy względem Mai. Nie osądzała nikogo. Nie mogła osądzić rodziny, ni przyjaciół. Nawet nie miała nikogo na celowniku, nikt nie był jej podejrzany.
Charakter: Ma raczej więcej z matki, aniżeli z ojca. Jest[u] [u]bardzo sympatyczna i życzliwa, z jej pyszczka prawie nigdy nie schodzi uśmiech i chciałaby nim zarazić wszystkich dookoła. Często wpada w tarapaty razem z siostrą, którą bardzo kocha, jednak dzięki swojemu urokowi potrafi udobruchać niemal każdego. Uwielbia się bawić i sprawiać innym radość. W przeciwieństwie do swojej siostry jest też ostrożna i uważna, pomyśli kilka razy zanim coś zrobi i to ona z tej dwójki jest głosem rozsądku. Choć i ona się zapomina i psoci razem z Amiru. Ma bardzo duży szacunek do rodzicieli i innych dorosłych, ale to rodzice są dla niej wzorem do naśladowania. Ponadto, jest typową duszą romantyczki i marzycielki, choć nie tak górnolotnej. Ma swój wizerunek życia i miłości na bazie miłości jej rodziców i takiej też będzie poszukiwać. Nie kręcą jej podrywacze, o nie! Choć jest obiektem wzdychań takich typków ze względu na swoją delikatność, urodę i wdzięk. Naturalnie, nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, co w niej te wszystkie basiory widzą. Czyli, krótko i zwięźle, przykładna panienka rodem z baśni.
Ekwipunek: ---
Coś więcej: Maiko posiada koszatniczkę, imieniem Taroo, którą dostała od Seuty, dnia 15 grudnia 2012 roku.

Atrybut: Zręczność

Samuerian

Akcept.