Legowisko Dermanotty-cisza i spokój

Seneprith

Seneprith przytaknął.
- Owszem Justin jest tym, co czeka każdego z nas w piekle. A ja też słucham rocka lecz czasami wolę coś spokojniejszego. Na przykład tego słodziutkie piosenki Dody.
Rzekł ze wstrętem. Boże jak on nie lubił takich beztaleńć jak Bieber. Ale dość o nim. W tej norze robiło się nudno.
- Ja lecę. Wszyscy się zbierają to i ja.
Dodał i już miał wychodzić gdy spytał resztę zebranych.
- Idziecie? Raczej nie ma tu już nic do roboty.
To mówiąc znikł z tego miejsca.

Samuerian

- Ja idę. - Powiedział i spojrzał na Anabell. - Chcesz gdzieś skoczyć? - spytał i zorientował się, że mogło to zabrzmieć jakby gdzieś ją zapraszał. A przecież na razie dał sobie spokój z dziewczynami. On - Jael dał sobie spokój z dziewczynami!

Ines

-Nie.. ja zostanę, nawet jeśli to tylko do lasu, bądź na łąkę. - powiedziała i znowu ułożyła pysk na łapach patrząc na Demi. Przyglądała się jej jak obrazkowi, biało-niebieskiemu obrazkowi. Westchnęła tylko. Co się z nią ostatnio działo? Była taka.. nie towarzyska i czasami nie zbyt miła.

Samuerian

- Ach. No trudno. - rzekł Jael nieco zawiedziony (Mwah!). Ruszył przed siebie. Nie wiedział gdzie pójdzie. Przeprosił Anabell. Nie była na niego zła. Jego misja została spełniona. Może teraz spokojnie posiedzieć w samotności. Jednak on nie lubił samotności!

Ines

Podniosła się. -Albo dobra czekaj, idę i ja.- powiedziała stanęła przed wyjściem. -Demi, bardzo Ci dziękuję za gościnę, jeszcze wpadnę pa!- zawołała a chwilę później już jej tu nie było.

z/t

Dermanotta

Popatrzyła na An i Jael'a wychodzących z jej domu. Miło było ale sie skończyło. No cóż takie życie. Dermanotta wstała i poszła nakarmić wszystkie swoje puilki jakies posiadała.
Wyszłą stąd bo gdy przyjdzie ktoś nowy powiadomi ją o tym jej feniks.
Poszła na łąkę.

Szandia

Nagle przybiegła tutaj Szandia. - Hejka. - powiedziała wesoło. Jak tylko zobaczyła inne wilki uśmiechnęła się. Usiadła i podała przyjaciółce prezent. - Masz to dla ciebie. - powiedziała.

Dermanotta

Dermanotta uśmiechneła się szeroko widząc Szandię.
-Witaj och dziękuje!- powiedziała otwierając prezent zabardzo nie wiedziała co to jest.
-Szandia a co to jest?-spytała wskazując na rozpakowany podarunek.

Szandia

- Medalion, ale nie rozpakowałaś go do końca. - powiedziała. Poruszyła kilka razy ogonem. Ciekawe czy Demi spodoba się prezent. Spojrzała na innych. Wyjęła resztę prezentów. - To dla was. - powiedziała podając każdemu paczkę.

Dermanotta

-Jest cudowny!-krzykneła z radością Demi zakładając na siebie medalion. Był wspaniały.
-A Szandia jak ci sie podobał prezent?O i chcesz barszczu albo kakao?- spytała wyciągając kubki i miski na stolik.

Szandia

- Prawdę mówiąc jeszcze go nie odpakowałam czekałam do dzisiaj. A i co do picia to obojętnie. - powiedziała z uśmiechem. Wyjęła prezent od Demi i go rozpakowała. - Ła bardzo fajne. - rzekła z radością.

Dermanotta

-Prosze bardzo-uśmiechnełą się do niej Demi. Zaparzyła kakao i położyła je na stoliku przed Szandią. Pachniało pysznie i także tak wyglądało.

Szandia

Szandia zaczęła pić caca. - Mmmm, przepyszne. - powiedziała. Zaczęła wpatrywać się w swój ogon, a potem na Demi. - Hmmm, może pójdziemy gdzieś i zbudujemy iglo?

Dermanotta

-Dobrze Szandia masz świetny pomysł. Ale teraz jest pytanie: Gdzie się udamy by je zrobić? Może wszędzie jest śnieg ale musimy znaleźć dobre miejsce do igloo.- powiedziała Dermanotta kładąc przed Szandią świąteczne pierniki czekoladowe po czym usiadła na przeciwko. Wzieła jedno ciastko do łapy i przed kęsem powiedziała:
-Och Szandia upiekłam je dzisiaj. Częstuj się nie wstydź się.

Szandia

Szandia wzięła jedno ciasteczko i je skonsumowała. Oblizała się. Bardzo jej smakowało. - No, no piekarz to z ciebie świetny. - powiedziała. Zaczęła się zastanawiać nad miejscem. - Mam... - powiedziała radośnie - może do " Zamarzniętego jeziora " ? - dodała.

Dermanotta

-Dobry pomysł Szandia. Idź przodem a ja posprzątam na stole po gościach. Nie ma to jak mały spacer prawda- powiedziała uśmiechając się do swojej przyjaciółki.

Szandia

- Pomogę ci. - powiedziała i wstała. Zaczęła sprzątać. Dużo nie było więc szybko skończyła. - To teraz kto pierwszy. - rzekła i pobiegła w stronę jeziora.

z/t

Dermanotta

Dermanotta nie miała na co czekać. Założyła swój medalion od Szandi, odłożyła talerze i czy,m prędzej wybiegła ze swojego domu nie zwracając uwagi czy ktoś tu jeszcze został.

z/t

***

Demi przyszła tutaj, cały czas zerkając do tyłu. Wkońcu weszła i nie zamknęła za sobą drzwi. Chciała, by Lauri mógł wejść. Położyła się na łóżko i westchnęła. Niech Beherit się zastanowi nad tym, co mu powiedziała. Czy to ma być taki przykry koniec?

Beherit

Beherit zapukał w otwarte drzwi i usiadł na łóżku obok Demi.
- Kochanie, ostatnio przyznam - byłem zajęty pracą. Jednak wtedy cały czas myślałem o Tobie i dzieciach. To był trusny okres i wiem, że źle zrobiłem nie odwiedzając Was, lecz byłem bardzo zajęty i... głupi. Nie chcę Cię stracić. Kocham Cię i nigdy me serce nie przestanie do Ciebie bić. Chcę pozostać z Tobą i dziećmi do końca życia. Obiecuję na wszystko - rodzinę, przyjaciół, życie - że już nigdy Was nie zostawię. Proszę, wybacz mi... - rzekł spokojnie, lecz jego głos czasem drżał. Wszystkie jego słowa były szczere i wychodzące z serca. Objął Dermanottę delikatnie i pocałował ją delikatnie w policzek.

/Ejjj, na serio - obiecuję się na niego regularnie logować. Nie chcę żeby stracił rodzinę i partnerkę.../

Dermanotta

-Behericie...-zaczęła i westchnęła ciężko.-Przepraszać może każdy. Każdy może popełniać błędy. Ale tu nei chodzi o mnie, czy o ciebie. Naprzykład o Athesa. Przedwcześnie opuścił rodzinną jamę. Niewiadomo, czy jeszcze żyje. Może odszedł z krainy?-tutaj odepchnęła delikatnie Beherita. W jej oczach zebrały się łzy.-Z nim rozmawiaj. To ON POTRZEBUJE OJCA.-powiedziała i wyszła.

zt.