Obrada

Kira

- Na gorsze... - westchnąwszy, mruknęła. ;P
- Nie wiem, co będzie z tą watahą... Mój czas dobiega końca, pora przekazać Alfę komuś innemu. Tak sądzę. - rzekła niezwykle poważnie.

Karot

-Daj spokój.-mruknął.-Kto zna tą Watahę lepiej niż Ty?-spojrzał na Kirę przenikliwym wzrokiem.

Kira

- Karot, nie robię tego dlatego, by się dowartościować. - przekrzywiła łeb nieco na bok. - Po prostu jestem na to za stara, brak mi pomysłów, by uczynić tą watahę cenniejszą i silniejszą. Ja chcę dla tego klanu jak najlepiej, lecz bałagan ciągnie się już przez dłuższy czas. Karot, powinieneś mnie zrozumieć. Przynajmniej Ty.

Karot

Pokręcił głową.
-Nie, Kira. Nie jesteś w stanie przekazać Watahy nikomu, kto lepiej się nią zajmie.-powiedział, patrząc na nią.

Kira

- Już postanowiłam. - rzekła krótko, próbujac jak najzręczniej urwać rozmowę. - Wiem co robię i będzie to najodpowiedniejsze dla watahy. Ja pójdę do Świata Zmarłych, Wy o mnie zapomnicie i Ogień znów zapanuje nad Nocą. - wpowiadała te słowa na jednym tchu, myśląc o Innej. To jeszcze nie koniec...

Ianles

- Ja uszanuję twoją decyzję.. Rozumiem, że chcesz zaznać wreszcie spokoju - odparła wilczyca łagodnym tonem, patrząc na Alfę - Ale na pewno nikt o tobie nie zapomni, i raczej nie sądzę, by ktokolwiek z nas lepiej rządził tą Watahą niż ty.. - dodała całkiem szczerze, wciąż z tą samą obojętnością na pysku.

Artemis

Lepiej, żebyś nie zostawiała Watahy. Nie teraz. Tylko Ty będziesz w stanie znów zaprowadzić tu porządek. Jesteś jedynym wilkiem, który trzyma to w kupie. Pomyśl sama- Nie ma drugiego Alfy, brakuje bet... Wiem, że nawaliłem i nawet Cie o nic nie proszę. Ale uwierz, jeszcze nie nadszedł ten czas pozostawienia przez Ciebie Watahy.
Mógłbym objąć stanowisko Bety, Alfy, wojownika, wartownika. Co chcesz. Ale to Ty wybierzesz... - opuściłem łeb- już wróciłem do normalności, nie ma wilka, który mnie złamie... ani wilczycy- zakończyłem ciszej, owinąłem łapy ogonem. Podniosłem łeb, spojrzałem w niebo. Pewność siebie po chwili wróciła.

Kira

/Ludzie, dajcie mi odejść ;P.

Spojrzała na Ianles, skinęła lekko łbem.
- Zrozumcie, ja nie istnieję już nawet. Jestem jedynie duszą, w nie już nikt nie wierzy. Jako duch, chcę zaznać spokoju, na którego nie mogłam sobie pozwolić za życia. ...I dlatego, że to się może bardzo źle skończyć. - rzekła powoli i z opanowaniem. Zerknęła kątem oka na Sasuke.
- Wybacz... Za bardzo nadużyłeś mojego zaufania. Nie słuchasz mnie, rzadko się pojawiasz. Gdy rana po jakimś czasie się zabliśni, znów na nowo chcesz przywołać dawny ból i rozczarowanie. Dam Ci Wojownika, napraw swoje błędy.

Kyuubi · Gość

spuściła łeb, owineła łapy ogonem

Artemis

Uśmiechnąłem się.
- O tym właśnie mówiłem. Nie złamiesz się, kierujesz się dobrem Watahy. Na wojownika nie zasłużyłem, dziękuję za wyróżnienie. Proponuję, żebyś znalazła Alfy i Bety, sprawdziła je i dopiero wtedy wzięła zasłużony na 200% urlop.

Kyuubi · Gość

spojrzała na Sasuke machneła ogonem

Artemis

Spojrzał na Okami. 'Odmachnął' jej ogonem. Zastrzygł uszami czujnie.

Kyuubi · Gość

położyła się smętnie

Karot

Wpatrywał się w Kirę płonącymi oczami.
-A więc, skoro postanowiłaś, przejdźmy do następnego punktu zebrania.-powiedział cicho.

Kira

- Dobrze więc.
Przybliżyła się nieco bliżej do Karot'a, mierząc go badawczym, przenikliwym wzrokiem
- Karot, będziesz często się zjawiać? - rzekła oficjalnym tonem.

Karot

Spojrzał jej w oczy.
-Nie planuję żadnych dłuższych wycieczek, jeżeli to masz na myśli.-odpowiedział, przypatrując się jej uważnie.

Kyuubi · Gość

zastrzygła uchem, spojrzała na Karota

Kira

- Samca Alfy narazie nie będę wyznaczać. - rzekła zawczas.
- Karot, obiecujesz rzucić przeszłosć za siebie, w zapomnienie i patrzeć przed siebie w przyszłość? Czy rola Samca bety Cię nie przerośnie? Przyjmujesz ten tytuł, który otrzymałeś ode mnie? - rzekła głośno, doniośle i poważnie. To była taka jakby przysiega x].

Kyuubi · Gość

machneła bezużytecznym skrzydłem spojrzała w niebo

Karot

Śmiało patrzył w oczy Kirze. Wciąż miał nadzieję, że samica nie zrezygnuje z dotychczasowej funkcji, lecz te słowa całkowicie przekonały go o idących zmianach.
Podniósł głowę.
-Przyjmuję.-powiedział głośno.