Gąszcz spowity w mroku - legowisko Retesa

Retes

Jest to może niewielki, ale dość trudny do przebicia lasek. Oczywiście, jeżeli nie zna się tego miejsca tak dobrze, jak właściciel. Albowiem właśnie Wojownik Retes postanowił w końcu znaleźć własny kąt i przywłaszczył sobie tę skromną puszczę, po środku której ukryte jest wejście do przestronnej nory. Miejsce jest przytulne, oświetlone pochodniami, na samym środku zaś pali się dające najwięcej światła i ciepła ognisko. W kącie leży góra skór i futer, która zwykle służy Retesowi za posłanie. Więcej nie potrzebne jest młodemu Wojownikowi, pomimo dość sporych rozmiarów pomieszczenia.

Retes wkroczył do puszczy, prowadząc Enary jedyną prostą i łatwą drogą przez gąszcz. Zaraz też dotarli do nory - sporych rozmiarów pomieszczenie spowite w światłach pochodni.
- Zapraszam. - rzekł spokojnie.

Enary

Wilczyca weszła do nory zaraz za Retesem i nie zastanawiając się po prostu zaczęła go całować, gładząc przy tym jego klatkę piersiową i brzuch. Napierała lekko swoim ciałem na jego umięśnione ciało i pozwoliła, by do reszty ogarnęło ją pożądanie.

Retes

Retes uśmiechnął się jakby do siebie i odwzajemnił pocałunek Enary. Prawą łapą złapał ją w pasie i przyciągnął do siebie, kierując się powolnym krokiem w stronę legowiska. No cóż, chyba rzeczywiście małe odnowienie takiej ciekawej znajomości mogło przynieść obu stronom chociaż odrobinę przyjemności.

Enary

Biała dała się kierować basiorowi. Po prostu. Skoro basior pragnie przejąć inicjatywę, niech ma czego chce. Raz zmieni swoje przyzwyczajenia. W końcu basior nie jest już młodzikiem, niech więc pokaże, czego zdążył się nauczyć. Stawiała łapę za łapą jednocześnie mocniej przylegając ciałem do wojownika.

Retes

Retes tymczasem położył Enary na stosie skór i futer i nie przestając całować wilczycy lekko zaczął ją gładzić lewą łapą po plecach. Czerń futra Wojownika splotła się z bielą futra Enary, jednak pomimo takiego kontrastu wyglądali, jakby stopili się w jedność.

Enary

Enary gładziła basiora po łbie i plecach. Jej oddech stawał się głębszy i głośniejszy z powodu rosnącego podniecenia. Oplotła ogonem ogon basiora a przydługą końcówką pieściła Retesa po brzuchu. Teraz czuła się sobą. I to tą normalną sobą anie idiotką, która się chciała ustatkować... HA! Nigdy więcej!

Retes

Retes zaś słysząc głośniejszy oddech Enary postanowił w końcu przejść do rzeczy i nie przestając gładzić wadery po plecach jednym ruchem splótł ich ciała w uścisku pełnym pożądania i... i niczego więcej. Bo w końcu łączyły ich tylko uciechy cielesne, a Wojownikowi przez myśl by nie przeszło, żeby darzył Enary jakimkolwiek uczuciem.

Enary

Jej również na tym nie zależało. Miała Dasima. Ale teraz chciała Retesa i właśnie to otrzymała. Kiedy poczuła to czego oczekiwała mruknęła z lubością i całkowicie oddała się tej chwili tak jak i basiorowi. Jej oddech przeszedł w ciche pomruki a jej dotyk stał się intensywniejszy.

Retes

Wilk zwiększył częstotliwość ruchu, zupełnie oddając się temu, co chciało jego ciało. Biodra wilka poruszały się miarowo i regularnie, a przez ciało Wojownika co jakiś czas przelewały się fale ciepła i niemej rozkoszy. Tymczasem do łapy dołączyła się puszta końcówka ogona, która lekko pieściła kręgosłup Enary.

Enary

Teraz słychać było wyraźnie, jak bije jej serce. Jej oddech przyspieszył, stał się głośny, przechodził w jęki i pomruki. Przestała panować nad sobą pozwalając, by kontrolę przejęło pożądanie. Jej ciało poczęło wykonywać niekontrolowane ruchy, łapy zaczęły błądzić po całym ciele Retesa a umysł kompletnie przestał funkcjonować.

Dasim

Dasim czuł swoją partnerkę. Chciał się jej o coś zapytać. No bo wkońcu tak dawno jej nie widział. Ale czemu jej zapach dochodził stąd. Dasim zapukał i nie czekając na odpowiedź zaglądnął do środka. Jednak po chwili już wyciągnął łeb w szoku i stąd poszedł. Po co tu przychodził...

zt.

Retes

/ Wyraźnie napisałam, że trudno tu się dostać, a Ty tak po prostu przechodziłeś? -,- /

Retes pogłębiał znów swoje ruchy, całując namiętnie szyję Enary i nie przestając gładzić jej kręgów. Kiedy w końcu ich ciekawe spotkani doszło do końca opadł powoli na legowisko, składając jeszcze na ustach wadery ostatni pocałunek. Obecność kogoś obcego słyszał, jednak zaraz niepokój oddalił się wraz z intruzem. Najwyraźniej kogoś przestraszyli.

Enary

I ona w końcu rozluźniła całe swe ciało i oddychając głęboko, uśmiechnęła się z lubością. A na to, czy ktoś w ogóle był poza nimi, nie zwróciła najmniejszej uwagi. Teraz upajała się minionymi chwilami "wspominek" i reszta ją tyle obchodziła, co zeszłoroczny śnieg.

Retes

Retes uśmiechnął się.
- Miło było odnowić tę znajomość. - powiedział spokojnie, po czym przeciągnął się i ziewnął smacznie. - Ale chyba na razie wystarczy. - dodał spokojnie, spoglądając na białą wilczycę.

Enary

- Owszem, było miło. - powiedziała i pocałowała go. - Niedługo znów się zgłoszę po małe co nie co. A ty oczywiście mi nie odmówisz. - przejechała mu palcem po pysku i obróciwszy się do niego plecami poprawiła sobie fryzurę oraz przygładziła śnieżnobiałą sierść, po czym po prostu wyszła kołysząc na boki biodrami.

[zt]

Retes

Retes przeciągnął się i ziewnął. Jak na razie wolał nie myśleć o wyrzutach, jakie niewątpliwie będą go wkrótce nawiedzać, więc szybko wyszedł ze swojego legowiska i począł podążać przed siebie. Cóż, zobaczymy gdzie młody Dowódca trafi tym razem.

zt.