Legowisko Hekate

Idalia

Gdzieś na obrzeżach Mrocznej Głuszy, pomiędzy dwoma rozłożystymi, starymi drzewami znajduje się niewielka nora. Mała i bardzo ciasna, lecz przytulna. We wnętrzu wyścielanym zwierzęcymi skórami mogą zmieścić się nie więcej niż trzy dorosłe wilki. W tej własnie norce odpoczywa Hekate i tu najczęściej można ją spotkać.

Yumi

Powoli węsząc zagląda nie pewnie do nory...
Rozgląda się nie wiedząc czy może wejść czy może odejść...

Idalia

Hekate wypoczywała w kącie legowiska, gdy nagle do jej nosa dotarł całkiem obcy zapach. Podniosła głowę i węszyła przez chwilę niepewnie, lecz po chwili uśmiechnęła się kątem pyska i rzekła. - Wejdź, nie bój się.

Yumi

-O. Dziękuję... Jestem Yumi. :) A ty? - Zapytała powoli wchodząc i machając ogonkiem.

Idalia

Podniosła się do pozycji siedzącej i uśmiechnęła do swojego gościa, choć nie była pewna, czy w legowisku nie jest za ciemno, by wilczyca to dostrzegła. - Miło mi cię poznać. Jestem Hekate - odrzekła.

Yumi

-Mi także jest miło...
-Przepraszam, że Cię nachodzę...
-Ale akurat przechadzałam się niedaleko i zauważyłam jedno z drzew obok twojej nory i chciałam wspiąć się na jego gałęzie. Lecz wtedy zauważyłam twoją norę. Mam nadzieję, że nie przeszkadzam... :) - Powiedziała

Idalia

- Oczywiście, że nie - odpowiedziała, wciąż z łagodnym uśmiechem na pysku. - Bardzo mi miło, że postanowiłaś zajrzeć do mojej norki. Rzadko mnie ktoś odwiedza.

Yumi

-Naprawdę? - Zapytała ze zdziwieniem...
-Miło tu u Ciebie.! - Oznajmiła bardzo radośnie.
-Ja tu prawie nikogo nie znam bo jestem od niedawna... I nie chcę się narzucać :) - Powiedziała jednocześnie siadając.

Idalia

- Cieszę się, że ci się podoba. Ta norka jest bardzo mała, ale dla mnie wręcz idealna - powiedziała. Bardzo cieszyła się, że ktoś zajrzał do jej nowego legowiska. Miała wrażenie, że dobrze zrobiła, porzucając poprzednie. Zapytała. - Pochodzisz z daleka?

Yumi

-Nie - Odpowiedziała - Jestem z niedalekiej małej wioski ukrytej w lesie. Gdy już byłam starsza i spokojnie mogłam sama już zapewnić sobie bezpieczeństwo postanowiłam oderwać się od tego miejsca i znaleźć sobie inne. No i takim sposobem wędrując przybyłam właśnie tu.! - Powiedziała radośnie.
-A ty pochodzisz stąd? Jeśli mogę spytać... - Zapytała merdając ogonkiem

Idalia

- Nie. Urodziłam się w watasze, która zajmowała tereny położone daleko, bardzo daleko stąd.. ale w tej krainie jestem dość długo - odpowiedziała. Powtórzyła po chwili milczenia. - Pochodzisz z wioski? - To słowo zawsze kojarzyło jej się z ludźmi.

Yumi

-Tak. - Powiedziała na chwile wracając do przeszłości. - Dziwnie tam było. Jeżeli "dziwnie" to dobre określenie. - Powiedziała podkreślając słowo "dziwnie".
-Przepraszam Cie. Ale ja muszę już iść. Pewnie kiedyś dokończymy naszą rozmowę. Do widzenia ! - Po tych słowach Yumi wyszła