Legowisko Nikity i jej szczeniaka .

Dante de Cossa

Schatt otworzył oczy. Cieszył się, że teraz ma mamę. Uśmiechnął się do niej delikatnie. Teraz miał rodzinę, może niewielką, ale rodzinę. Znowu zamknął oczy. Był zmęczony.

Seele

Seele po cichu się wymknęła, nie chciała nikomu przeszkadzać. "Trudno." Znajdzie inne miejsce. Nie chciała niepokoić małych wilczków. Ona swoich nigdy nie miała. Jej partner... Wolała o tym nie myśleć. Poszła. Daleko od tego miejsca.

Dante de Cossa

Schatt obudził się. Zauważył, że lekko przysnął. Ducha już nie było. Odetchnął z ulgą. "Seler, co to za imię?" Pomyślał w duchu. Przymknął oczy, ale pilnował, żeby nie zasnąć. Było dobrze. Podobało mu się tu.

Wstał, nie chciał tyle siedzieć w legowisku.
- Mamo, idę obejrzeć teren, może wkrótce wrócę. - Powiedział i zniknął w oddali. Myślał o tym, gdzie pójdzie, kogo spotka.

Nikita

Ta została zaniepokojona . Siedziała tu kilka dni a jej szczeniaka ani śladu . Czyżby coś mu się stało ?! Oby wrócił jak najszybciej bo Nikita chyba dostanie zawału serca czekając tak jeszcze w stresie.

Dante de Cossa

- Mama! - Krzyknął i skoczył na Nikitę. - Już jestem. Przepraszam, że tak długo mnie nie było, ale świetnie się bawiłem. Poznałem dużo wilków. A co tu się działo?

Nikita

- Mało brakło a bym miała zawał . Więc nic takiego - Powiedziała i uśmiechnęła się z lekkim wyrzutem a następnie dodała - Nigdy już nie wychodź na tak długo . Bardzo się o Ciebie bałam - Przytuliła synka .

Dante de Cossa

- Przepraszam, ja naprawdę nie chciałem. - Powiedział i wtulił się w matczyne futro. Chciał ją przeprosić. - Wybaczysz mi? - Spojrzał w jej oczy i czekał na odpowiedź. Miał nadzieję, że jednak nic się nie stało.

Nikita

- Dobrze - Powiedziała . Uśmiechnęła się do niego i liznęła po pyszczku . Cieszyła się , że malec sam się domyślił co trzeba zrobić . No bo przecież niektóre dzieci zachowują się jak idioci . Nic sie nie domyślą .

Dante de Cossa

Schatt położył się u łap Nikity i zasnął. Było tu tak przyjemnie. W najbliższym czasie nie miał zamiaru opuszczać legowiska, tu było dobrze. Po chwili "odleciał" do krainy snów.

Nikita

Uśmiechnęła się do szczeniaka i zaniosła do środka drzewa . Wsadziła do kojca i stałą obok . Był taki słodki , taki malutki . Nikita zawsze marzyła by mieć szczeniaka i się stało . Może jednak odwróciło się do niej szczęście ?

Dante de Cossa

Schatt obudził się i popatrzał na matkę. Postanowił zrobić jej niespodziankę, więc szybko wybiegł i poszedł upolować coś na śniadanie. Po drodze zauważył rannego zająca, więc tylko lekko ugryzł go za kark i zaniósł do mamy. Wcześniej jeszcze powybierał kostki, żeby Nikita się nie zadławiła. Stanął przed nią z zającem w pysku.

Nikita

Ta wybiegła za nim . Nie chciała by znowu jej uciekł . Kiedy zobaczyła na jakiego polował zająca szybko podbiegła do niego i wyrwała zająca z jego pyska . Wrzuciła go energicznie za siebie po czym wyjaśniła - Nie można polować za chore zwierzęta . Mogą przenosić różne choroby . Jesteś głodny to na coś zapoluje . Jesteś głodny ? -

Dante de Cossa

- Ale on nie był chory, tylko zraniony w łapę. - Powiedział Schatt do Nikity. Chciał zrobić jej prezent. - Kulał na jedną nogę i nie mógł szybko uciekać. Przynajmniej skróciłem mu trochę cierpień.

Nikita

- Aha . Jedz sobie . Ja nie jestem głodna bo dopiero skończyłam jeść - Powiedziała i uśmiechnęła się . Była dumna z synka , że w takim wieku już upolować pierwszą zdobycz .

Dante de Cossa

Schatt szybko zjadł zająca, bo od kilku dni nic nie jadł i położył się na ziemi. Było trochę chłodno, ale nie przeszkadzało mu to. Był przyzwyczajony do takich temperatur.

Nikita

Kiedy Nikita zobaczyła , że syn skończył wzięła go za skórę w zęby i zaniosła do drzewa . Położyła go w kojcu i polizała po pyszczku . Otuliła go swoim ciałem żęby nie było mu zimno .

Dante de Cossa

Schatt otworzył oczy i spojrzał na swoją matkę. Opiekowała się nim. Dzięki niej nie bał się niczego, głodu, mrozu. Czuł, że ona zawsze mu pomoże. Przymknął oczy. W tej chwili nie miał nic innego do roboty.

Nikita

Ta uśmiechnęła się do niego sympatycznie . Kochała swojego syna jak jeszcze nigdy nikogo . Zrobiłaby dla niego wszystko . Polizała go po pyszczku i zapytała - Wszystko w porządku ? -

Dante de Cossa

- Tak - powiedział i delikatnie pokiwał łebkiem. Otworzył oczy i popatrzał na swoją mamę. Był szczęśliwy mając ją. Znowu przymknął oczy, ale tym razem usnął.

Nikita

Kiedy zobaczyła , że mały śpi odeszła do jego kojca nie tracąc z niego wzroku i usiadła na swoim miejscu . Po chwili jednak położyła się i zamknęła ślepia . Na polu rozpoczęła sie burza .