Dziedziniec

Atrita

Przeszedłszy przez kamienno-metalową bramę trafia się na wąską strużkę, po której bokach znajdują się najróżniejsze, karykaturalne posągi wilków oraz innych stworzeń. Minąwszy je i pomaszerowawszy dalej dochodzi się do dużego placu, którego podłoże pokryte jest ciemnymi, marmurowymi płytami.
Jest to właśnie dziedziniec ponurej, mrocznej posiadłości, w którego centrum usytuowano fontannę. Fontannę, która ozdobiona jest zniszczoną już, niezidentyfikowaną bliżej rzeźbą. Fontannę, w której od wielu, wielu lat nie popłynęła już chociażby kropelka wody. Fontannę, naokoło której postawiono, także z marmuru, proste ławy.
Na wprost wcześniej wspomnianej ścieżki dostrzec można sporej wielkości, okute żelazem wrota wejściowe, zaś po prawej oraz lewej stronie widnieją niby cienie skrzydła pałacu. Naokoło dziedzińca, rozciągnięty na jego krańcach jest powykręcany nienaturalnie, pozbawiony liści żywopłot.