Yggdrasil.

Yggdrasil

Imię: Yggdrasil. [*Krócej - Ygg, Yggy]
Wiek: Nieznany dokładnie. Czym są dla niego lata? Niczym. Liczeniem dni? Po co je liczyć? Logika tego smoczyska jest równie nielogiczna, jak rozłożenie gwiazd na niebie. Można jednak powiedzieć dokładnie, że jest to dorosły smok. Nie za stary i nie za młody.
Proponowana ranga: Dorosły, choć skusiłbym się na osobliwą nazwę rangi Chowaniec, a wiem, że takowej nie dostanę.
Ranga: Dorosły!
Historia: Patrząc na jego wygląd można się zastanowić - zapewne przeszedł piekło. Ale czy można to tak nazwać? Nie! Ba, nawet tęskni za dawnym czasem. O ile te uczucia można nazwać tęsknotą. Istotką tą targają uczucia jakże proste, a jednoczesnie jakże skrzywione i spaczone.
Młody wychował się i wykluł daleko stąd. Jest to świat podobny do smętnych ludzkich miast, blada zieleń poprzecinana gdzieniegdzie rurami i wodociągami. Wieczny deszcz i zachmurzenie, nie dziwota więc, że Ygg nigdy nie ujrzał słońca. A raczej dojrzał, gdy przekroczył już granice swego dawnego domu. Musiał go opuścić. Tak, to kolejne z jego spaczonych uczuć. Uczucie, że jego pan jest daleko i musi go odnaleźć. O co chodzi, do cholery? - zapewne tak zabrzmi pytanie niektórych.
W tej jakże deszczowej i smutnej krainie panoszyła się ogólna biedota, jednak trafiały się osoby bogatsze. A raczej miejące coś, czego brakowało innym. Byli to i ludzie, i inne istoty, choćby i mroczne elfy. Panoszyło się tam wszystko. A co było dosyć bogatym wyposażeniem? Dajmy na przykład pieski bojowe, które pilnowały domostwa przed złodziejami i bandytami, gangami ulicznymi które chciały zagarnąć lepsze wodociągi. Lepszy wodociąg, lepsza woda. Ironia losu, że brakowało tam wody. Wody życia, wody jakże słodkiej niczym ambrozja. Dająca i przedłużająca żywot. Co jednak można rozumieć przez pieski bojowe? Nie tylko cerbery, ifryty, wargowie, zdziczałe orki ale także smoki. Często zdarza się, że to nasza postać należy do tych jakże wyróżniających się osobników. Też i tutaj nastąpiła ta, jakże wyjątkowa, sytuacja - Yggdrasil należy do mniejszej odmiany smoków, zwinnych niczym jaszczurki, siłą dorównujący o wiele groźniejszym odszczepowi smoka, jednak nie umiejących latać ani zionąć ogniem, pluć kwasem czy krztuszących się błyskawicami. Jak można było takowego chowańca dostać?
Rasa smoków, która jest niemal na wyginięciu i należy do niej Yggdrasil nie wydaje się zbyt inteligentnym stworzeniem. Przypomina normalnego, ludzkiego przyjaciela, czyli psa. Smoki te zawierają jednak całkowicie spaczone uczucia i same odczucia, trudno zdobyć ich zaufanie. Są dzikie a jednocześnie udomowione, groźne i pokorne. Piękne, a jednocześnie obrzydliwe w swej istocie. Trudne do zrozumienia, choć postępują tak prosto.
Gdy zmarł jego właściciel odczuł on, że to już nie jego miejsce. Oblizał pysk lubieżnie. Ach, jak będzie tęsknić za tą ciepłą cieczą, jakże czerwoną i smaczną, wypływającą z tego mięsa! Ach! A mięso? Jak tęsknić będzie za tym mięsem, zakazanym, ale rzucanym mu jakże chętnie, gdy tylko rozszarpie intruza? Tęsknota wielka, odzwyczajenie od swojego domu, od swojej rodziny, ale jego Pan czeka! Musi wyruszyć. I wyruszył
Jego Pan tu jest.
Charakter: Jest to typowy 'pies obronny'. Nie istota, która decyduje jasno za siebie. O nie! Mimo, że do inteligentnych niby nie należy, trudno złapać jego zaufanie. Szczególnie po tym, co się stało. Jednak jeśli zaufa komuś to na zawsze i może nawet uważać go za swojego nie tyle co przyjaciela, wręcz za kogoś bliskiego i bronić go zaciekle, niczym własne młode. Yggdrasil wyróżnia się na tle innych i jest całkowitą odskocznią od opisu smoków, które zawsze uważało się za inteligentne i mądre, choć groźne istoty. A do groźnych on już należy.
Jak widać już po samej historii, istota jakże dziwna, ale niewymownie prosta, a jednocześnie i interesująca. Mimo swego spaczenia, odbicia swych odczuć w krzywe wizje i wierzenia, pomimo tego, że jakże wydaje się ogłupiała, nadal i szybko się uczy, przetwarzając informacje niczym krew w słodkiej ambrozji. Nie bójmy się, a jednocześnie czujmy przerażenie.
Ekwipunek: Wrośnięte w ciało pasy i metalowe obręcze.
Coś więcej:
- Wydaje się, że nie może on otworzyć pyska. A jakże! Może! Pasy nie sprawiają mu bólu czy dyskomfortu, należą do jego ciała od zawsze i tak już pozostanie, podobnie i z tymi obręczami. A jakże nie mógłby on poruszać swoją naturalną kończyną? A nuż, spróbuj, sądząc, że Cię nie ugryzie. Lub od razu nie odgryzie kończyny!
Atrybut: Zręczność.

*Ygg, Yggy - reaguje na te skróty jedynie, jeśli pochodzą z ust Pana.

Gehenna

' Zaszczytne i jedne z najlepszych smoków. Yggdrasil należał jednak do tych rzadszych, ach tak musiał być szczególny, prawda?, nie potrafiących latać i ziać ogniem, kwasem lub wypluwającymi błyskawice. '

Nie bardzo ogarniam ów zdania. W sensie - znak zapytania, po nim przecinek, nowe zdanie z małej litery... coś nie gra. Lepiej wyglądałoby chociażby tak:
' Zaszczytne i jedne z najlepszych smoków. Yggdrasil należał jednak do tych rzadszych (ach tak musiał być szczególny, prawda?), nie potrafiących latać i ziać ogniem, kwasem lub wypluwającymi błyskawice. '

popraw, żeby jakoś wyglądało i miało sens. ;)
poza tym zarzutów brak.

~Taharaki

EDIT:
Od razu lepiej! Zacna KP.
Akceptuję.