El Norberto

Norbert

Imię:

Norbert
Wiek:

Jest dorosłym kotem. Po wilczemu jednak liczmy: 5 lat.
Proponowana ranga:

Ach, jeszcze żeby miał swoje łapki plamić pracą dla wilków?
Ranga:

Dorosły.
Historia:

Pewnego razu, w domu pewnej bogatej i grubej baby, kotka zwana ku swemu nieszczęściu Pusią urodziła trójkę słodkich kociąt. Niestety, bogata i gruba baba pewna była, iż Pusia wysterylizowana została w młodym wieku, ponadto nie miała pojęcia, jak mogło dojść do zapłodnienia. Jednak baba nie wiedziała też, że jej pupilka od miesięcy spotyka się z pewnym czarującym dachowcem, który mimo pcheł i zaćmy miał także niesamowity urok osobisty. Dachowiec ten w końcu sprawił swej ukochanej pannie z dobrego domu potomstwo. Bogata, gruba baba, dowiedziawszy się o tym okropnym incydencie wpakowała nieślubne dzieci swej pupilki do wielkiego pudła i na w razie czego wywaliła do lasu. Pudło odnalezione zostało przez sympatycznego gościa ze wsi, który je zabrał, a kotki opylił na warszawskim stadionie (jeszcze jak to był Stadion Dziesięciolecia z bazarem, nie ten Narodowy) za sumę odpowiednią do nabycia ulubionych trunków w sklepie monopolowym "Jabol". Jeden kotek jednak pozostał bez nabywcy, więc sympatyczny gość ze wsi postanowił go sobie zostawić jako wiernego towarzysza. Niemniej gość po jakimś czasie zmarł był poprzez zbyt dużą ilość promili we krwi i kot o wdzięcznym imieniu Norbert pozostał na świecie sam. No to spakował manatki (makrele w puszce i ulubiony kocyk) i ruszył w świat, aż dotarł tu. Tadam!
Charakter:

Norbert niespecjalnie jest zachwycony koniecznością mieszkania z wilkami. Jednak, jako iż nie ma wyboru, lubi sobie ten czas jakoś umilić - na przykład robieniem zabawnych psikusów psowatym. Nie jest oczywiście taki znów nietolerancyjny! Każdemu da szansę rozmowy z jego osobą, choć podchodzi do nowych znajomości dość sceptycznie. Można powiedzieć, że lubi patrzeć na wilki, a w myślach wyśmiewać ich głupotę ("podrapał się po głowie - hahaha"). Jest zafascynowany swoją osobą, ale trzeźwo patrzy też na innych. Nienawidzi być nazywany "kiciusiem".
Ekwipunek:

Puszka z makrelą i ulubiony kocyk (brązowy w białe kropki).
Coś więcej:

Hm, jest kotem?

Atrybut:

Zręczność, oczywiście.

Xythuel

Akcept, oczywiście. x3