KP Marik

Marik

Imię: Na imię jej Marik, ale nie wszystkim wyjawia swoje prawdziwe imię. Innych karmi kłamstwem; wmawia, że zwą ją Karin...
Wiek: Przeżyła już równo pięć wiosen i mimo, że dorosła to rośnie nadal. Albo raczej zdobywa doświadczenie życiowe.
Proponowana ranga: Na sam początek Marik wystarczy zwykła ranga, czyli dorosły. Z czasem jednak postara się by zajść wyżej. O co dokładnie chodzi? Marzy jej się posada wojowniczki.
Ranga: Póki co nad wizerunkiem Marik, tudzież emblematem, widoczna jest ranga ,,Nowy" ale i tak niebawem zmieni się na niebieską rangę znaczącą zwykłego, dojrzałego wilka.
Historia: Jej historia nie jest wcale inna niż cała reszta. I ona opuściła dom bo coś tam się tragicznego wydarzyło. Ale w tej krótkiej, króciutkiej opowieści, której, szczerze mówiąc, nie warto nawet opowiadać, kryje się coś, czego w innych historiach nie było bądź było, ale występowało sporadycznie. O czym mowa? Dla odmiany to Marik była tu czarnym charakterem. Żeby nie zanudzać czytelnika tą paplaniną, po prostu przejdźmy do historii, czyli sedna całej tej sprawy.
Marik urodziła się w Watasze Ciernia, która - krótko mówiąc - podobnie jak tutejsza Noc cechowała się nieprzyjaznymi z ogółu wilkami. Wilczyca nie była wyjątkiem. Ale do rzeczy. Marik miała siostrę, Karin, która była jej zupełnym przeciwieństwem, wręcz dziwiono się co robi w tamtejszej watasze. Wszyscy wielbili Karin, ale i Marik nie była odtrącona. Jednym słowem im obu żyło się dobrze. Do czasu aż podrosły dostatecznie by móc radzić sobie same. Karin we wszystkim była lepsza od Marik. Piękniejsza, mądrzejsza, sprytniejsza i mimo, że cała wataha starała się traktować siostry równo, widać było, że wolą Karin. Rozwścieczyło to Marik, która zwykła uważać się za ósmy cud świata. W napadzie złości zabiła siostrę, gdyż miała jedną cechę, jakiej Karin brakowało - była samicą silną. Dopiero gdy się uspokoiła i zauważyła co uczyniła będąc pod wpływem furii, zrobiło jej się wstyd za siebie. Jej rodzice mimo, że nadal ją kochali, także się jej wstydzili. Uznała, że nie może zostać w watasze. Widziała, że wilki nie mogą na nią patrzeć, a nie wygnano jej dlatego, by sama poczuła jak źle zrobiła. Odeszła więc bez słowa. Wędrowała. Jej charakter zaczął się zmieniać, jednak nie zmienił się dostatecznie... Bywało, że dostawała swoich ataków furii i niszczyła wszystko na swojej drodze. Stała się do reszty obłąkana. Nie potrafiła się wtedy kontrolować. Na nieszczęście tutejszych wilków jej łapa stanęła i tu. Czy wytrzymają z nią, która mimo, że zwykle znośna, to podczas swych ataków jest niebezpieczna? Przekonamy się...
Charakter: Marik jest istotą dość skomplikowaną. Można powiedzieć, że ma aż trzy wcielenia. A jakby się dobrze zastanowić to może i więcej. Tu jednak opiszę tylko te trzy.
1. Karin - jak można wywnioskować z historii, Marik zazdrościła siostrze wdzięku i w ogóle wszystkiego co zresztą stało się powodem złości Marik i śmierci Karin. Potem Marik niezwykle żałowała ów czynu i postanowiła przy nieznajomych przedstawiać się jako Karin. Jako Karin jest ona miła, ostrożna i cicha. Śle wszystkim uśmiechy i uważa, że cały świat jest piękny. Każdemu stara się pomóc nie bacząc na konsekwencje. Nie śmiałaby skrzywdzić żywego stworzenia. Do granic możliwości dobra, łatwo ją jednakże rozwścieczyć i wtedy "ewoluuje" w...
2. Marik - jest to zwyczajny, najczęściej spotykany charakter Marik. Niczego wtedy nie ukrywa, pokazuje to co czuje, a raczej stara się to ukrywać. Wiecznie chodzi zamyślona, ponura, a gdy ją o coś spytać gotowa wybuchnąć gniewem... albo płaczem. Ta forma charakteru Marik jest najbardziej nieobliczalna. Można rzec, że jest mieszanką charakteru 1. i 3., o którym zaraz wspomnę. Ten charakter wciąż się zmienia.
3. Obłęd - w tym stanie najczęściej spotkamy Marik podczas ataku furii. Jest dzika, szalona i po prostu obłąkana. Nie można z nią normalnie pomówić, łaknie krwi i jest dość niebezpieczna. Nie patrzy wtedy czy ktoś jest jej przyjacielem czy nie - po prostu rzuca się do gardeł. Zwykle tak się zachowuje gdy coś ją rozwścieczy bądź ma zły dzień. Czasem da się z nią wtedy normalnie pomówić, ale trzeba umieć rozmawiać w ten sam sposób co jej trzecie ja.
I to by było na tyle o dziwnym, zawiłym charakterze Marik. A więcej o nim z pewnością dowiecie się jak i zobaczycie niebawem...
Ekwipunek: Nic nie jest jej potrzebne do szczęścia, ale jakimś cudem zawsze ma przy sobie 50 kości. Nigdy nie wiadomo do czego jej się przydadzą, może zechce coś kupić...
Coś więcej: Marik nie zawsze przedstawia się jako ona sama, a jako Karin. Udaje wtedy swoją zmarłą siostrę. Jest to doprawdy dziwny widok szczególnie kiedy w pobliżu jest ktoś, kto zna jej prawdziwą tożsamość, bowiem jako Karin jest zupełnie inna osobą. Dodatkowo miewa też ataki furii, podczas których potrafi zaatakować nawet bliskie jej osoby. Jest wtedy nieokiełznana, jakby kierowana przez siły wyższe. Gdy się uspokoi nie pamięta co się wydarzyło, ale zwykle zdoła się domyślić po "śladach" jakie po sobie ów atak zostawił. Owszem, nieco pogmatwane.

Atrybut: Jako iż jest waderą silną, która w dodatku zdaje sobie z tego sprawę, jedynym pasującym atrybutem będzie siła.

Atrita

Akcept x)