Ginger.

Ginger

Imię: Ginger.
Wiek: Młode.
Proponowana ranga: Brak.
Ranga: Młode.
Historia: Choć jest jeszcze mała, zdążyła już zobaczyć rzeczy, które dla oczu szczeniaka przeznaczone nie są. Jej historia nie należy do tych najszczęśliwszych, a zbyt mało czasu miała, by nacieszyć się dobrymi chwilami, spędzonymi z rodzicami. Lecz z pewnością jej przeszłość nie wyróżnia się niczym, ginąc wśród innych bardziej tragicznych sytuacji.
Po prostu, pewnego dnia jej ojciec, jak co dzień, wybrał się na polowanie. Co, jak co, ale jej rodzina w stu procentach była normalna i, jak każda inna musiała się czymś żywić. Jednak ani jej rodzice, ani ona sama nie spodziewali się, że spotka ich coś takiego. Jak większość mieli nadzieję na długie, szczęśliwe życie. Niestety, przeliczyli się. Te marzenia nie mogły się spełnić w ich przypadku. Podczas tropienia zwierzyny niedaleko ich jaskini, ojciec natknął się na ludzi. Nie trudno chyba zgadnąć, co było dalej, prawda?
Oddali kilka strzałów i to wystarczyło do powalenia dorosłego wilka. Pewnie nie zdawali sobie sprawy, ile bólu zadają leśnym stworzeniom. Niekoniecznie fizycznego. Bo czy to nie to samo, kiedy ginie ktoś z rodziny człowieka? Wtedy to oni cierpią. Potrzebują pocieszenia i wspierają się nawzajem, jednak kiedy chodzi o życie zwykłego wilka... Są bezlitośni, bo przecież to tylko durne zwierze, które i tak kiedyś zdechnie. Nie ważne czy z głodu, czy ze starości. Dla nich są to nic nie warte stworzenia.
Matka Ginger została zabita w podobny sposób. Zemsta przez nią przemawiała, nie do końca nad sobą panowała. Obudziła się w niej wściekłość, furia. Jej celem stało się zabicie oprawców jej partnera. Nie myślała już o swojej jedynej córeczce, nie przejmowała się, co się z nią stanie, kiedy sama polegnie. A mała dobrze widziała, że nic nie powstrzyma jej matki. I choć próbowała - ignorowano ją, bo przecież była tylko małym, bezradnym szczenięciem. A przecież przeżywała to samo. Czuła tęsknotę, ona także straciła kogoś bliskiego.
Tuż po tym, jak znalazła swoją matkę, leżącą zakrwawioną na ziemi, po prostu uciekła. Nic jej tu nie trzymało, była zbyt przerażona by myśleć nad tym, co może ją spotkać, podczas tej wyprawy. Chciała zapomnieć o tym wszystkim, ale nie potrafiła, bo jak można wymazać z pamięci widok martwych ciał swoich rodziców...? Nijak. Dla niej było to zbyt trudne.
Charakter: Warto na początku wspomnieć, iż Gin na wspomnienie rodziców nadal reaguje smutkiem, w najgorszym przypadku płaczem. Stara się jednak po prostu przyzwyczaić do tej myśli. Idzie jej to coraz lepiej, w miarę kontroluje łzy, choć bródka zazwyczaj trzęsie się, za nic nie chcąc się zatrzymać.
Ważne jest także to, iż mała nie do końca zachowuje się, jak szczeniak, mimo swego młodego wieku, kiedy jej rówieśnicy skaczą, biegają, bawią się. A więc, co ją od nich różni? Otóż, lubi ona się wylegiwać i spać. Owszem, jest trochę leniwa, lecz jeśli będzie trzeba coś zrobić, nie zawaha się pomóc. I wbrew pozorom czasami ma ochotę na jakąś zabawę, jednak nie zdarza się to często. Do biegania jest ją nieco trudniej zmusić, a wyścigi od jakiegoś czasu stały się jej wrogiem numer jeden.
Jest wesoła i lubi żartować, jednak potrafi zachować powagę. Wie także, że niektóre tematy nie są najlepszym punktem do żartów. Jest jednak jedna rzecz, która potrafi ją załamać. Jaka? Ginger jest bardzo wrażliwa, zwraca uwagę na to, co inni o niej myślą. Jeśli kogoś polubi, a dowie się, że ten ktoś za nią nie przepada, prawdopodobnie stanie się smutna, jeśli nie gorzej. Stara się dopasować do każdego, choć może nie zawsze jej się to udaje.
Dosyć inteligentna, jak na szczeniaka, czasem może zaskoczyć swoim stylem wypowiadania się. Dąży przede wszystkim do zdobywania wiedzy. Lubi się uczyć, gdyż wie, że to kiedyś może jej się przydać. Po za tym jest obowiązkowa i odpowiedzialna. A przede wszystkim uparta. Nie zmieni zdania za żadne skarby świata, chyba, że poda się konkretny powód, który ją przekona. Choć jest to czasem niezwykle trudne.
Ciekawska. Każdego musi dokładnie wypytać, dosłownie o wszystko. Zawsze ma w zanadrzu zestaw pytań, gotowa w każdej chwili ci je zadać. W tej dziedzinie jest dosłownie bezlitosna, jeśli już zgodzisz się na taki mały wywiad, musisz pogodzić się z tym, że szybko nie odpuści, chcąc dowiedzieć się o tobie wszystkiego. Nawet takich drobiazgów, jak to, czy 'masz łaskotki'.
Komplementuje wszystkich. Lecz w jej oczach każdy ma jakąś zaletę, która od razu zostaje przez nią zdemaskowana i pochwalona. Przy niej zawsze możesz się spodziewać, iż będzie ci schlebiać.
Mała planuje już swoją przyszłość, wzorując się na pewnym wilku, którego imienia nie zdradzę. Jest jej idolem.
Jest dosyć skromna, jednak lubi słuchać jak ktoś ją chwali.
Dobrze wychowana optymistka, bez względu na wszystko.
Ekwipunek: 50 kości.
Coś więcej: -

Atrybut: Zdecydowanie Zręczność.

Karenaj

Akcept.
Aż się przyjemnie czyta takie karty!