Znaleziono 45 wyników

Lemmi spojrzała na przybyłe wilczycę z taką miną, jakby była zdumiona, że ktoś poza nią i Narkomanthik zna to miejsce. Nie chciała jednak zbyt długo przyglądać się nieznajomym - a nuż odebrałyby ty w ...

Na te słowa Lemmy o mało nie posiadała się ze szczęścia. Mała poderwała się od razu na równe łapki i z radości kilkakrotnie okrążyła Narkomanthik w radosnym podskokach.
- Dziękuję! To wspaniale! - za ...

- I... i będę mogła mówić do pani "ciociu"? - zapytała wyraźnie zachwycona tą perspektywą. Choć wiedziała, że Nakomanthik nie jest z nią spokrewniona, brakowało jej kogoś takiego, jak ona - ...

Mała nawet nie zdążyła odpowiedzieć, kiedy wilczyca zaczęła ją łaskotać. I choć Lemmi do tej pory nie wiedziała, czym te "łaskotki" są, bardzo szybko się o tym przekonała. Okazało się bowiem ...

Słwoa wilczycy podniosły ją na duchu. Bo przecież skoro dorosła wadera mówiła, że manie nic nie jest, to tak musiało być, prawda? Och, jak niewiele było potrzeba do szczęścia takiemu maluszkowi, jak L ...

- Moja mamusia ma na imię Idalia... ale od dawna jej nie widziałam - powiedziała, zdanie kończąc z wyraźnym smutkiem. Bała się o swoją matkę, przecież ona zawsze przy niej była... a jeśli stało jej si ...

Ona również się uśmiechnęła. Ten ciepły gest ze strony Narkomanthik ośmielił ją troszkę. Cóż, Lemmiki nie za szybko obdarzała dorosłe wilki zaufaniem, choć to akurat uważała za swoją dobrą cechę - był ...

Mała w odpowiedzi na te słowa uśmiechnęła się nieśmiało i podeszła do wilczycy całkiem pewnym krokiem. Usiadła niedaleko niej, ale nie tam, gdzie przed chwilą leżał ogon Narkomanthik, dalej. Nie była ...

Lemmi poczęła brnąc naprzód, poprzez morze koniczyn, ale zatrzymała się nagle. Dostrzegła bowiem nieznajomą wilczycę, a ostatnie doświadczenia nauczyły ją, że z obcymi wilkami trzeba uważać. Stała wię ...

Lemmiki przydreptała w to miejsce na swych krótkich, szczenięcych łapkach po dość długiej przerwie w zwiedzaniu rodzinnej krainy. Mała rozejrzała się i z prawdziwym zachwytem przyjęła fakt, iż ta wyso ...

Abstynent.

Lemmiki oczywiście od razu ruszyła za Maxime, idąc dokładnie jej śladami.
- A dlaczego? - zapytała. Głupie to było pytanie, ale Lemmi musiała wiedzieć! Utkwiła w wilczycy nachalne spojrzenie, przyspi ...

Lemmi była niedoświadczona. Nie poznała dotychczas wilka negatywnie do niej nastawionego. Nie bała się więc nieznajomej wilczycy, zamiast tego Maxime wzbudziła w niej tylko ciekawość.
- Dlaczego jest ...

Mała nie miała oczywiście pojęcia, jakie podejście do szczeniąt ma przybyła na polanę wilczyca, więc jej widok bardzo Lemmi ucieszył. Bez wahania wstała i podeszła do Maxime raźnym, energicznym krokie ...

Lemmi przydreptała na polanę na swych krótkich łapkach. Z każdym krokiem rozglądała się z zaciekawieniem, ogromną uwagę poświęcała wszystkiemu, co dostrzegła, a co było dla niej nowe. Czyli właściwie ...

Lemmi poczuła, że jest teraz niepotrzebna Bartowi. Nie chciała mu przeszkadzać, więc wycofała się nieco, z zaciekawieniem słuchając tego, co mówi wilk i samica, która najwyraźniej była jego matką, po ...

Lemmi patrzyła z zachwytem na poczynania Barda, chłonąc łapczywie każdy wykonany przez niego ruch, każdy drobny gest... wszystko mogło przydać jej się w przyszłości.
- Łał... - mruknęła, kiedy sarna ...

Mała podążała za Bartem ile sił w małych łapkach. Polowanie, nauka polowania! Nie mogła się już tego doczekać! Usiłowała zachowywać się po cichu, by nie spłoszyć znajdujących się w pobliżu zwierząt. Z ...

- Dziękuje - powiedziała grzecznie i zaczęła jeść rybkę. Bart był bardzo sympatycznym wilkiem, więc Lemmiki cieszyła się, że spotkała właśnie jego na tamtej łące. Patrzyła na tę magiczną, zmieniającą ...

Hm, w porządku :3
Może być jakiś las? Las Spokoju?

~Flake