Test Deiny na Tropiciela

Desmond

Potężny basior, okryty spazmami bólu okrutnego zjawił się na niewielkiej polanie lasem otoczonej. Swoje kryształowe ślepia utkwił w horyzoncie, zasiadłszy na środku. Czekał na uczennice i swą córkę.

Deina

Podążając tropem kluczyła zwinnie między gęstymi drzewami. Nim się zorientowała, znajdowała się już na skraju polany. Ostrożnie wychyliła się spomiędzy rzędu niskich, iglastych krzewów. Ostrożność stale towarzyszyła jej na terenach obcej watahy, choć wiedziała, że nie powinna się obawiać - sojusz przecież obowiązywał.
Rozpoznając swojego ojca, uśmiechnęła się pod nosem. Nie widziała go chyba wieki. Jego widok jakimś sposobem dodał jej nieco otuchy i.. pewności siebie. Miała nadzieję, że nie dostanie za instruktora jakiegoś gburowatego trufla, i na razie wszystko szło po jej myśli.
Niemal bezszelestnie przeszła w poprzek polany, ominęła sylwetkę ojca i usiadła naprzeciw niego. Skinęła głową z szacunkiem, mówiąc:
- Witaj. Minęły wieki, odkąd Cię widziałam. - dodała, starając się nadać swojemu głosowi oficjalny ton. Nieśmiały uśmiech jakoś sam wcisnął się na jej usta. Starała się nie okazywać, jak mocno się stresuje, i na razie wychodziło.

Desmond

Pysk wilka kamienny pozostał a jego krystzałowe ślepia świeciły się lekko na słońcu.
-Witaj, Deino- rzekł tylko swym hardym ale i chrapliwym głosem. Ogonem owinął wychudzone łapy.
-Powiedz mi dlaczego chcesz zostać Tropicielem- może i to jego córka, lecz on wszystkich traktuje równo. Nie wazne czy potomek czy nie.

Deina

Patrzyła Desmondowi prosto w oczy szczerym spojrzeniem. Z jej pyska zniknął już uśmiech, wyraz jej pyska dostosował się do atmosfery niezachwianej powagi.
- Otóż, uważam, że nadszedł czas, by zacząć w jakiś sposób służyć stadu, i.. decydując się na rangę tropiciela sugerowałam się wrodzonymi umięjętnościami. Od najmłodszych lat odznaczałam się świetnym węchem, to przede wszystkim. Ale to nie jedyna moja predyspozycja: umiem bezszelestnie i ostrożnie się poruszać oraz mam doskonały zmysł obserwacji. Znam mechanizmy lasu i umiem rozpoznawać jego znaki, nawet drobne, pozornie nieistotne szczegóły. - zakończyła. Czekała teraz ze zniecierpliwieniem na reakcję ojca.

Desmond

Jego pysk pozostał nadal niezwruszony. Lecz gdzieś tam pobrzmiewała nutka dumy w jego głosie, wręcz nie dosłyszalna.
-Dobrze, a teraz powiedz co zaoferujesz Wataszy- rzekł, na moment przymykając kryształowe ślepia, okryte wiecznym bólem. Jego cielsko drgneło lekko okryte wieloma spazmami tego przeklęstwa. Jakby niewidzialny łancuch cierpienia oplótł jego ciało.

Deina

Wzięła głęboki wdech. Stres powoli wypływał na wierzch, ale nadal nie wypadała z formy. Zwróciła też uwagę na widoczne cierpienie ojca, które ją równie mocno napawało bólem, ale.. nie mogła pozwolić na wytrącenie umysłu z odpowiedniego toru.
Zmarszczyła nos i odgoniła myśli.
- Jeden tropiciel w pojedynkę niewiele ma do zaoferowania, ale tworząc zgodny zespół z łowcami jest warty o wiele więcej. Jeśli chodzi o pomoc w polowaniu, ktoś taki jak ja okazałby się niezastąpiony. Przy tropieniu, oczywiście. Nierzadko się zdarza, że niewykwalifikowani pod tym kątem łowcy gubią zwierzynę, albo zwyczajnie gubią się, bo w zespole brakuje kogoś o odpowiednich umiejętnościach. A co do bardziej codziennych okazji, to przykładowo zapobieganie szpiegowaniu. Nawet w natłoku zapachów i dźwięków zwracam uwagę na niuanse, jakich inni nie zauważają. Rzadko kiedy coś umyka mojej uwadze. - przerwała na chwilę. Spojrzała w niebo, po czym znów skierowała spojrzenie na Desmonda i dokończyła - Co jeszcze..? Moje umiejętności mają szerokie zastosowanie, więc.. nigdy nie wiadomo w jakiej sytuacji mogą się przydać. - skończyła. Odetchnęła. Patrzyła ojcu w oczy szczerym spojrzeniem.

Desmond

On skinął tylko łbem na znak że dobrze. Bardzo dobrze.
-Czym powinien charakteryzować się Tropiciel, głównie chodzi mi o charakter- powiedział strzygąc lekko uchem. Nie poruszał się wcale, bo to sprawiało mu ból wielki. O tak, czas odejść.

Deina

odchrząknęła cicho.
- Przede wszystkim powinien być niemal pedantycznie dokładny w swoich poszukiwaniach. Ale oprócz tego musi się wyróżniać takimi ogólnymi cechami, jak bystrość umysłu, umiejętność szybkiego podejmowania decyzji, ostrożność i równocześnie odwaga oraz dobry zmysł obserwacji. Ważną cechą może byc także strategiczne myślenie. - zakończyła. Mogłaby długo wymieniać cechy personalnie przez nią uważane za najbardziej pomocne, ale zrobiłaby się z tego niebezpiecznie obszerna lista.