Raz jeszcze: Beherit - test na Lekarza

Beherit

Ruiny średniowiecznego zamku. Miejsce to jest opuszczone... Na te tereny od dawna nikt nie zagląda... Gdzieś w oddali słychać szmer strumyka, a co jakiś czas chlupot wody zawdzięczany rybą. W tym spokojnym miejscu odbędzie się test Beherita na Lekarza.

Wkroczył spokojnie na tereny ruin zamku. Pamięta to miejsce. Otóż w tych oto ruinach zdał na Pomocnika Lekarzy. Teraz jednak czas wspiąć się w górę i zdać na Lekarza. Tak, toby było wspaniałe. Usiadł na jednym z kamieni i zaczął się rozglądać. Ciekawe któż tym razem będzie jego egzaminatorem?...

Lea

Lea objawiła się w ruinach, spokojnym krokiem przemierzając kolejne tereny krainy, aż trafiła na pola przekazane samotnikom do ich dyspozycji.
- Witaj, pomocniku - uśmiechnęła się do samca, siadając na przeciwko niego i przyglądając mu się spokojnie. - Więc postanowiłeś wspiąć się wyżej, hm? - rzuciła uprzejmie, wciąż wbijając weń wzrok. - A można no wiedzieć z jakiej to przyczyny? - zadała pierwsze i nieostatnie pytanie tegoż egzaminu.

Beherit

Uśmiechnął się. Bardziej oczekiwał przybycie Atrity, ale miło, że to Lea przeprowadzi mu test.
- Witaj, lekarzu - powiedział wesoło. - Jak widać na załączonym obrazku - dodał po chwili. - Otóż uznałem, że wiem już bardzo dużo na temat leczenia. Nauka przy Twoim boku jest bardzo efektywna. Chciałbym również sam pomóc rozwijać młode umysły w tym kierunku - odpowiedział egzaminatorce.

Lea

- Hm, i tylko tyle? Jedynym powodem, dla którego chciałbyś zostać lekarzem jest to, że wiele się nauczyłeś? - wadera pokręciła głową. - Rozwiń swoją wypowiedź do minimum pięciu ładnych zdań - uśmiechnęła się przyjaźnie, lekko zamiatając ziemię ogonem. W myślach układała sobie kolejne pytania, chcąc być odpowiednio przygotowaną. To w końcu chyba jej pierwszy test, musi wypaść dobrze.

Beherit

- Chcę pomagać wilkom i inny stworzeniom z naszej Krainy. Odkąd pamiętam, pomagam istotom żywym. To również dlatego straciłem możliwość latania - spojrzała na swoje czarne skrzydła. Stare, dobre czasy, gdy mógł się wzbić w powietrze i szybować ponad drzewami. I wszystko stracił. Przez to iż chciał pomóc... - Widziałem śmierć wielu wilków, między innymi z moich rodzinnych stron. Naprawdę nie chcę dopuścić by w Krainie było coraz więcej zmarłych - dodał po chwili.

Lea

- Jakie w takim razie predyspozycje na lekarza posiadasz? - zadała kolejne pytanie Lea, pociągając nosem. No proszę, chyba jesienne przeziębienie i ją w końcu dopadnie... Cóż, kiedyś musiało się to stać, nie ma ucieczki przed parszywym katarem, którego doznaje właśnie biedna właścicielka Lei. Jednak wilczyca, w przeciwieństwie do niej nie poddała się leżąc w łóżku i siorbiąc herbatkę, żeby móc jutro dzielnie pomaszerować do szkoły, a siedziała i uważnie oczekiwała na odpowiedź wilka.

Beherit

- Jestem wilkiem spokojnym i opanowanym. Nie boję się widoku ran czy wilczych wnętrzności - jak już mówiłem, z tym widokiem jestem oswojony od małego. Zdobyłem już spore doświadczenie, a to z własnych intencji, a to podpatrując twoje poczynania w lecznicy. Mam w zwyczaju mówić kojącym tonem, co jest przydatne w uspokajaniu pacjentów - odpowiedział.

Kalina

Cmentarze to takie urokliwe miejsca... Można powiedzieć, aż za bardzo. Kalina jakoś nie była zachwycona myślą, że stąpa po ziemi, pod którą ktoś, z jakiegoś powodu wynikającego z bzdurnej tradycji czy nierealnych przekonań, zakopał ciała martwych wilków. Ale to tylko jej przemyślenia, a cmentarz zaraz miał się skończyć, oto bowiem już z daleka dostrzec można było ruiny jakiegoś zamku. Zamku? Na cmentarzu wilków? Demonica pokręciła głową, ale przynajmniej się nie zgubiła. Kiedy ujrzała Beherita, który uznajmy, że nie stał tutaj bez ruchu przez ostatnie osiem miesięcy, odetchnęła z ulgą. Ścisnęła w dłoni kartkę z informacjami dotyczącymi poprzedniej części testu i odchrząknęła.
- Ehm, witam - powiedziała, czytając szybko tekst i dopiero potem zerknęła na zdającego. - Jestem Kalina, doprowadzę twój egzamin do końca, gdyż... panna Lea zaniemogła. Dobrze, widzę, że początkowe pytania mamy już z głowy, możemy chyba przystąpić do dalszej części...

Beherit

Samiec ze spokojem przyglądał się nadchodzącej samicy. Wysłuchał w ciszy jej słów, uważnie się jej przyglądając.
- Również witam - odpowiedział. Z zaciekawieniem spojrzał na kartkę, z której to... Kalina, przed chwilą najwyraźniej coś czytała. Lea... co się z nią stało? Gdzie w ogóle podziali się wszyscy medycy z Krainy? Teraz wrócił on... i wszystko spoczęło na jego głowie. W każdym bądź razie do czasu, aż nie znajdzie się kolejna osóbka chętna na zajęcie stanowiska Lekarza. - Na imię mi Beherit. Cóż, cieszę się, że mimo wszystko jest ktoś, kto może dokończyć ten test z Leę. Tak, możemy przystąpić do dalszej części... - powiedział spokojnie.

Kalina

Kalina chyba jeszcze nie spotkała się z przypadkiem przeprowadzania komuś testu na lekarza, więc musiała się trochę wysilić, żeby wymyślić jakieś w miarę zgrabne pytanie, na które powinien odpowiedzieć dobrze wykwalifikowany lekarz.
- W takim razie, Behericie, powiedz mi, co uczyniłbyś w przypadku spotkania z osobą użądloną przez jakiegoś owada, która dodatkowo jest silnie uczulona? - zapytała, przysiadając zgrabnie nieopodal samca i owijając ogonem przednie łapy. Oczy wciąż miała wbite w zdającego, obserwowała go z uwagą i zainteresowaniem, oczekując na jakąś wyczerpującą i składną odpowiedź. Po ostatnim egzaminie jaki przeprowadzała w istocie poprzeczka dla wilków spodziewających się rangi profesyjnej mogła ulec podniesieniu. Ale nie oszukujmy się, nie każdy musi być ideałem. Chociaż to wyglądałoby bardzo ciekawie.

Beherit

Samiec wysłuchał spokojnie pytania samicy, zastanowił się chwilę nad nim, po czym przystąpił do odpowiedzi.
- W przypadku użądlenia przez pszczołę, natychmiastowo usunąłbym żądło, podważając je wcześniej igłą bądź pazurem, aby przeszkodzić resztce jadu wniknięcia pod skórę. Następnie na użądlone miejsce położyłbym zimny kompres z wody, który jeszcze skuteczniej złagodziłby ból, gdybym dodał sodę oczyszczoną lub ocet. By pacjent poczuł większą ulgę, potarłbym miejsca użądlenia korzeniem pietruszki, cebulą bądź rabarbarem. Gdyby pacjent nie był uczulony, trzeba poświęcić mu trochę czasu, by w razie czego zauważyć objawy początków alergii. Niemniej, jeśli mamy do czynienia z wilkiem mocno uczulonym, podałbym silne środki przeciwalergiczne nie czekając nawet na wystąpienie objawów. U alergików nie należy lekceważyć nawet pojedynczych użądleń, szczególnie w okolicach szyi, języka i jamy ustnej. W razie utraty przytomności ze strony użądlonego, zastosowałbym pierwszą pomoc. Później trzeba już tylko pilnować pacjenta, w razie nawrotu alergii - odpowiedział. Miał nadzieję, że jego odpowiedź była wystarczająco wyczerpująca i zawierała wszystkie potrzebne informacje, jakie oczekiwała usłyszeć Kalina.

Kalina

Wadera kiwnęła głową, na znak, że odpowiedź jest wystarczająco wyczerpująca i przyjmuje ją do wiadomości. Testy na lekarzy były zdaniem wadery bardziej wymagające, niż na inne rangi. Tajemna wiedza uzdrowicielska pozostawała wciąż tajemna dla biednej demonicy, której nie przyszło wyznawać się na zbyt wielu dziedzinach.
- Hm... W takim razie opowiedz mi coś o złamaniach: jakie znasz, czym mogą skutkować i jak najlepiej je wyleczyć - zadała następne pytanie, nad którym musiała chwilę pomyśleć. Miała nadzieję, że nieprędko sama będzie w bliższym kontakcie z użądleniem lub złamaniem, jednak podstawowe informacje były jej znane. Reszty miała zamiar dowiedzieć od zdającego.

Beherit

No i jedno pytanie do przodu. Wiedział, iż naprawdę musi się wykazać, by zostać lekarzem. Ale czy by to nie było przyjemne? Byłby wtedy jedynym lekarzem w Krainie. Cóż, z pewnością byłoby to trochę uciążliwe...
- Najbardziej znanymi złamaniami są zupełne, otwarte i zamknięte. Oprócz tych trzech możemy wyróżnić również takie jak: wieloodłamowe, zaklinowane, awulsyjne, patologiczne, zmęczeniowe. Skutkują one wstrząsem pourazowy po utracie dużej ilości krwi, uszkodzeniem znajdujących się w pobliżu naczyń krwionośnych, nerwów lub mięśni, zaburzeniami czucia, zakażeniami - w przypadku złamania otwartego, zatorami tłuszczowymi, które zaburzają ukrwienie narządów, możliwość złego zrośnięcia się kości lub znaczne osłabienie kończyny oraz wiele innych - odchrząknął. Teraz jak je wyleczyć, tak? To już mamy z górki. - W przypadku złamań z grupy zamkniętych - a to wszystkie, które nie są określone mianem otwartych - należy usztywnić dwa sąsiadujące stawy, bo obu stronach złamania. Ważne jest również ogipsowanie ciała w miejscu złamania, by kość mogła się bez większych przeszkód spokojnie zrastać. W przypadku złamania otwartego mamy większy problem, ponieważ najpierw trzeba zatamować krew. Każde złamanie otwarte należy traktować jako potencjalne zakażone dlatego też wdraża się profilaktykę przeciwtężcową. Ranę należy oczyścić strumieniem soli fizjologicznej, wyciąć elementy martwicze, zniszczone mięśnie i skóry na brzegach rany. Następnie trzeba oczywiście zamknąć ranę, przez zszycie skóry i jak w poprzednich wypadkach - nałożyć gips - chwilę jeszcze się zastanawiał, czy powiedział wszystko, po czym odetchnął cicho. Tak, tyle zdaje się powinno wystarczyć.

Kalina

- Chyba ktoś w międzyczasie nauczył się książek na pamięć - mruknęła wilczyca, odhaczając kolejne pytanie w swoich notatkach. Teraz... Hm... Lea pewnie lepiej poradziłaby sobie z tym egzaminem, ale gdzieś ją wywiało, jak ostatnio coraz więcej wilków z tej krainy. Może to i lepiej, że więcej miejsca pozostanie dla niej i innych, ale z drugiej strony robiło się trochę nudno i pustawo. Ale o czym my tu... ach, tak, pytanie na egzamin lekarski. Już, już Kalina wymyśla coś, co zabrzmi odpowiednio mądrze.
- No... to może oparzenia - powiedziała błyskotliwie i adekwatnie do aktualnej pogody na zewnątrz. - Jakie znasz i jak je leczyć, żeby nie pogorszyć stanu.

Beherit

Nie ma to jak wychwalać własną postać. XD

Książek? Cóż, jeśli chce się zdawać na tak odpowiedzialne stanowisko, trzeba jednak wiedzieć więcej o medycynie... Nawet jeśli miałoby to znaczyć wykucie książkowych formułek na pamięć... czyż nie?
- Znane nam są oparzenia: cieplne, elektryczne, chemiczne, słoneczne lub poprzez kontakt z parzącymi roślinami lub zwierzętami. Oparzenia dzielą się również na te różnego stopnia:
I - uszkodzenie naskórka - objawia się zaczerwienieniem skóry i obrzękiem,
II - uszkodzenie naskórka i w różnym nasileniu skóry właściwej,
III - cechuje się martwicą skóry na całej jej grubości, objawia się zblednięciem, cebulki włosów widoczne są w postaci czerwonych punkcików,
IV - uszkodzenia głębszych narządów, mięśni, kości, cechuje się martwicą wszystkich warstw skóry i tkanek położonych głębiej, najczęściej jest to zwęglenie fragmentu ciała - wyliczał. Odetchnął chwilę, złapał oddech i kontynuował. - Najważniejsze, co trzeba wstępnie zrobić to schłodzić miejsce oparzenia, dalej należy osłonić je opatrunkiem jałowym lub schładzającym i na koniec, w miarę możliwości, unieruchomić i unieść oparzoną część ciała - zakończył. Miejmy nadzieję, iż w tyle wystarczy. ;_;

Kalina

- Okej, okej - powiedziała Kalina, machając łapą. Tak dużo informacji. Za dużo dla małego rozumku demonicy. Chyba powinni zbliżać się do końca, skoro widać wyraźnie, że samiec jest wystarczająco dobrze przygotowany na niesienie pomocy tym wszystkich schorowanym ofiarom losu, które musiały żyć w tej krainie.
- To powiedz mi... ehm... no... - myślała intensywnie, aż wyskoczyła jej zmarszczka na czole. W końcu jednak wpadła na pomysł i brakowało jej jedynie zaświeconej żarówki lewitującej nad głową, żeby okazać jak bardzo zaskakujący był ten pomysł.
- Jakie przypadki widziałeś będąc pomocnikiem lekarza? - ha, nie ma to jak własne doświadczenie, nic wszak lepiej nie uczy niż to.

Beherit

Beherit zastanawiał się chwilę. No, dalej, przypomnij sobie, co już na własne oczęta widziałeś...
- Cóż, oprócz zwykłych ran i delikatnych złamań, miałem okazję spotkać się ze złamanym skrzydłem, przestrzeloną łapą, połamanymi żebrami czy nawet przebitą tętnicą... - tak, to najważniejsze rzeczy, które mu się teraz przypomniało. Lepiej, że część z nich wydarzyła się całkiem niedawno i sam się nimi zajmował, miast przyglądać się, jak to robi Lea. Brakowało mu tej wilczycy, od której tak wiele się nauczył... Brakowało mu wielu wilków, którzy już na zawsze odeszli z Krainy. No cóż...

Kalina

- To ci chyba musi wystarczyć - mruknęła samica, rysując ostatniego kota w swoich notatkach, tuż obok rozegranej przed chwilą partią kółko i krzyżyk.
- Okej, niech tak będzie. Leć ratować wilki z opresji, czy czym tam się teraz będziesz zajmować. Może będę miała to szczęście cię nie odwiedzić w lecznicy - dorzuciła prawdopodobnie w ramach żartu, ale wszyscy wiedzą, że poczucie humoru Kaliny było bardziej niż średnie.
- Zdałeś, moje serdeczne gratulacje, panie lekarzu Behericie - kiwnęła mu głową. - Może uda ci się wykształcić innych lekarzy, aż będzie tak dużo lekarzy, że nikt nie będzie chorował - Kalino, tobie już dziękujemy.

Beherit

Beherit uśmiechnął się delikatnie. No, przynajmniej tym razem mu się udało...
- Dziękuję bardzo, Kalino. Niemniej, lepiej żebyśmy spotkali się w innym miejscu i w innych okolicznościach - zdecydowanie. I tak już zbyt wiele wilków lądowało ostatnio w lecznicy.
Samiec podniósł się powoli i ruszył w kierunku miejsca, w którym dane mu było spędzić teraz resztę życia... jakkolwiek żałośnie by to nie brzmiało.
- Do zobaczenia - rzucił jeszcze i poszedł w swoją stronę.

z/t

Kalina

Kalyna kiwnęła głową. Dobra, kolejny test odhaczony, czas się wszak zabrać za następny. Tyle ma się na głowie ostatnio, że aż migreny można dostać, nieprawdaż, biedna demonico? Z drugiej strony - co miała innego do roboty, jak nie przepytywać z tych samych formułek kolejnych chętnych na zdanie na jakieś zaszczytne rangi i spełniać ich marzenia/śmiać się w twarz, że do niczego się nie nadają. Jednak chwila odpoczynku przyda się w każdej sytuacji, niezależnie, czy miała coś innego do roboty, czy też mogła już sobie odpuścić.

zt.