Test Krejzolki na Pomocnika Medyka

Kaed'rin van Regis

Wadera przedzierając się przez mroczne, jakże urocze drzewa wreszcie dotarła na miejsce, gdzie miało odbyć się jej szkolenie. Zatrzymała się i machnąwszy ogonem usiadła oczekując Atrity, jej byłą partnerkę od tańca.

Atrita

A spomiędzy mrocznych cieni wysunęła się smukła, wilcza sylwetka. W szarości i czerni lśniły bielą jej ślepia - baczne i uważne jak zawsze. Atrita zbliżyła się do Krejzolki niespiesznie, powoli, wręcz mozolnie, jakby czas jej nie obchodził, jakby była zdolna go zatrzymać i skrzywić do własnej woli.
- Witam - odezwała się cicho, lecz nad wyraz donośnie.

Kaed'rin van Regis

Wadera sprężyła się na widok Alfy.
-Ave, droga Alfo.- Samica miała ochotę dodać i partnerko od tańca, jednak w porę ugryzła się w język. Patrzyła spokojnie, acz bacznie na swą Przywódczynię oczekując pierwszego pytania.

Atrita

Usadowiła się spokojnie, niespiesznie naprzeciw szarej wadery, patrząc na nią oceniającym okiem.
- Dlaczegoż to pragniesz obrać ścieżkę medyczną? - zapytała neutralnie, nie chłodno jak to miała w zwyczaju.

Kaed'rin van Regis

Wadera dmuchnęła w grzywkę jak to ma w zwyczaju kiedy się zdeczka stresuje. Przyłożyła łapę do warg i chrząknęła.
-Tak więc, posiadam jakby zdolność, która mi ułatwia "medykowanie". Kiedy wkroczyłam do Jeziora Zmian w mych oczach pojawiła się umiejętność rentgena.-Na zawołanie coś kliknęło, a oczy Krejz zaszły czernią. Widziała teraz wyraźnie kości Alfy.
-Ale oczywiście to nie jedyny powód. Należę do wilków, które pomagają swym pobratymcom w opałach. Chciałabym, choćby to miało być męczące, pomagać wilkom z Nocy w chorobach, złamaniach itp. Też chciałabym się wykazać, wyjść ponad niektóre wilki. Po za tym jak widać mało jest chętnych na ową pozycję w stadzie, tak więc nie ma kto leczyć rannych. A na dodatek nie widziałam, aby ktokolwiek interesował się Lecznicą. Nawet nasz drogi medyk Qedr ledwo tam zagląda.-Podsumowała swą wypowiedź Krejzolka. Może to i jechanie po kimś, ale tak to wyglądało z punktu widzenia wadery.

Atrita

Uśmiechnęła się leciutko w odpowiedzi, przymrużając dodatkowo swe białe ślepia. Machnęła leniwie ogonem, owijając go wokół jednej z tylnych łap i przechyliła głowę w bok.
- Jakie posiadasz predyspozycje do tegoż zawodu? Co potrafisz? Jak pracowałabyś w lecznicy? - pytała dalej, chcąc poznać dokładnie umiejętności wadery związane z obraną ścieżką.

Kaed'rin van Regis

Mhm. I tu wadera zastanowiła się dłużej.
-Tak więc, wilk który pracuje w lecznicy powinien być raczej zręczny i wytrzymały. Zapewne musi latać od półki do półki po ziela i inne medykamenty. Tak więc umiem dość szybko i sprawnie się poruszać, aby w miarę szybko pomóc pacjentowi. Oczywiście jeśli chory sobie coś złamał dzięki mojej umiejętności z łatwością i celnie potrafię stwierdzić co mu dolega i odnaleźć przyczynę bólu. W swym życiu już raz pomogłam choremu wskazując mu złamaną kość udową. Także jak na razie umiem przykładać ziela, identyfikuje je dzięki zapachowi, do rany, ewentualnie jakąś maść, aby następnie owinąć ranę bandażem. Jest to na prawdę skromna wiedza, ale odpowiednio użyta jest niezwykle przydatna. Pracowałbym w sposób oczywisty. W godzinach kiedy mam czas przychodziłabym do Lecznicy, a że nie mam pełnego doświadczenia pomagałabym Medykowi przynosząc mu to o co poprosił, wcześniej zapoznając się z półkami i lekami. Czasami jakby wilk przybył z dolegliwością, którą jestem w stanie uleczyć udzieliłabym mu natychmiastowej pomocy bez Medyka. Oczywiście w trakcie tych wszystkich czynności sama bym się czegoś uczyła.-I w ten sposób Krejz zakończyła swoją dłuugą wypowiedź. Odetchnęła i zaczerpnęła tchu czekając na wypowiedź Alfy.

Atrita

Odpowiedziała jedynie krótkim skinieniem łba oraz większym już uśmieszkiem.
- Nauka podczas pracy, tak? Bardzo dobrze - powiedziała wtem, nie bacząc na chłodny, wieczorny wiatr. - Jak szeroka jest Twoja znajomość różnych objawów, chorób oraz ziół? Potrafiłabyś przygotować maści i napary? - pytała dalej spokojnie swoim monotonnym głosem, w którym pobrzmiewało aktualnie zadowolenie.

Kaed'rin van Regis

I tu wadera już bardziej musiała wytężyć mózgownicę. Albo raczej to co tam ma w środku.
-Tak. Ale żeby przygotować jakąś maść potrzeba odpowiednio dopasowanych składników no i oczywiście trzeba wiedzieć na jaką chorobę daną maść się przygotowuje. Oczywiście z niewielką wiedzą nie należy eksperymentować. Tak więc, jakbym miała odpowiednie składniki roztarłabym je na gładkim kamieniu odpowiednio wyszlifowanym pięściakiem, tak aby rozetrzeć je na drobny proszek. Następnie dodałabym emulsji, która spowodowałaby, że dany proszek po odpowiednim roztarciu i paru jeszcze innych składników przekształciłby się w żel, dajmy na to na jakieś poważniejsze stłuczenia. Oczywiście tak przygotowałabym maść. Napar przygotowuje się z ciekłych składników. Pobrałabym czystą i zdrową wodę do szklanej fiolki. Później dodawałabym do niej substancje oraz zioła. Następnie wymieszałabym to w odpowiedni sposób, aby napar stał się w stu procentach cieczą, którą można pić, bądź skraplać.- Powiedziała pewnie wadera, po czym odpowiedziała na pierwsze pytanie. Coś się chyba dzisiaj dzieje z jej kolejnością.
-Jak już wspominałam specjalizuję się głównie w złamaniach i bandażowaniu. Potrafię także wyleczyć drobne przeziębienia typu kaszel, z pomocą odpowiedniego naparu, za pomocą maści stłuczenie bądź poparzenie. Rany najpierw przeczyściłabym wodą, bądź odpowiednim naparem, następnie obsmarowała je specjalnym żelem, a na koniec owinęła bandażem. Kazałabym wtedy pacjentowi stawiać się u mnie codziennie, aby wymieniać regularnie bandaż ze starego na nowy. Moja wiedza nie jest za wielka, ale chcę ją wzbogacać poprzez pomaganie medykowi i podpatrywaniu go w pracy. Gdybym umiała skrobać zapewne zapisywałabym sobie najważniejsze rzeczy.- Wadera nabrała powietrza i odetchnęła.

Atrita

Skinęła znowu, przypatrując się waderze swoimi białymi ślepiami.
- Twoje odpowiedzi są długie, wyczerpujące, dokładne i dobre - powiedziała, przymrużając z zadowoleniem ślepia. - Myślę, iż nie muszę Cię więcej wypytywać, gdyż znasz swoje umiejętności oraz wiedzę. Od dziś możesz się cieszyć tytułem Pomocy Medyka - dokończyła z lekkim uśmiechem.

Kaed'rin van Regis

Wadera usłyszawszy słowa Alfy spojrzała na nią, zamrugała parę razy... Wnet jej uszy stanęły na sztorc a ogon począł uderzać energicznie o podłoże.
Tup, tup, tup...~
Na jej kufie pojawił się ogromny uśmiech, a ogon swój wywaliła na wierzch.
-Dziękuję!-Wydarła się z impetem i skoczyła na Alfę tuląc ją jak małego pluszowego misia. Jednak jej sierść zjeżyła się, a samica przystopowała. Odsunęła się i przeprosiła Alfę za swe głupie zachowanie.

Atrita

Pokręciła głową, uśmiechając się do wadery z zadowoleniem i lekka przekorą.
- Masz prawo się cieszyć - powiedziała, powstając ze swego miejsca i odwracając się w stronę, w którą zamierza podążyć. Spoglądała przed siebie białymi ślepiami, machając rytmicznie, wolno ogonem. - Zasłużyłaś na ten tytuł, jednak uważaj, by go nie zhańbić - dodała, po czym ruszyła niespiesznie przed siebie. - Gratuluję i żegnam - rzuciła już tylko, nim zniknęła między szerokimi, ciemnymi pniami; nim zagłębiła się w czarnym mroku puszczy.

z.t.

Kaed'rin van Regis

Wadera odetchnęła z dziwną ulgą i ruszyła ku wyjściu... Mhm. Ciekawy to będzie jej los jako Medyk, oj ciekawy.
Wyłączyła rentgen, o którym zapomniała.
Zatrzymała się na chwilę. Lecznica... Możliwe, że w przyszłości to ona będzie tam urzędować... Mhm.
W końcu ruszyła zadkiem i wyszła.

*nmjt*