Reika

Reika

Imię: Reika.
Wiek: Dorosła.
Proponowana ranga: Jak na razie nie.
Ranga: Latający Wilk.
Historia: Pewnie większość z was myśli, że będzie to historia, która zaczyna się od śmierci rodziców, osieroconego szczenięcia zaraz po urodzeniu, bądź ataku wrogiej watahy, morderstwa. Skądże...
***
Cichy wiatr poruszał złocistymi brzozami, a trawy tańczyły z wiatrem. Niebieska toń nieba mącona drobnymi chmurkami i zapach lata w powietrzu. W takim otoczeniu na świat przyszła Reika. Kremowe, rezolutne szczenię, ciekawskie i energicznie, żyjące do dziś przekonaniem zdania 'Transire bene faciendo!'. Dojrzewające w erze pokoju i harmonii, krainie nazywanej Doliną Marzeń, gdzie łąki obfitowały w fiołki, płynęła rzeka czysta niczym ciekłe srebro i gdzie rośnie wielki dąb, nazywany przez nią Dziadkiem Dębem. Zawsze radziła się magicznego drzewa, spędzała z nim czas, jako córeczka pary Alfa w Watasze Dusz Księżyca. Jej wataha pokonała Watahę Czarnych Cieni Śmierci, w krwawej bitwie o te terytoria. Z opowieści najstarszych weteranów wynikało, że zanim podbili te tereny, rządził tu niegodziwy Alfa Ares, zwany również Władcą Śmierci, traktował swych ludzi jak niewolników, laleczki, marionetki. Był niczym faraon, a ich wataha zdecydowanie była monarchą despotyczną. Wtedy Dolina Marzeń nazywała się Obozem Śmierci, wszelkie rośliny i jak i rzeka były wysuszone, a Dziadek Dąb ledwo się trzymał. Ares był szatanem ucieleśnionym, przedstawianym jako umięśniony, wychudzony wilk o kilkumetrowym ogonie, oraz czaszce jelenia na głowie, na znak wyższości nad wszystkimi. Lecz te straszne czasy minęły. Pewnego dnia razem z watahą udali się do opuszczonej wioski przy Ohu, w nocy. I wtedy wybuchł tam pożar. Przerażona Reika uciekała przed siebie w las, chcąc jak najszybciej wrócić do domu. Tuliła uszy do głowy, by nie słyszeć jęków spalanych żywcem wilków, nie odwracała się, oszczędzając sobie przykrego widoku. Lecz nie mogła trafić. Nie wiedziała, czy ktokolwiek przeżył. Chciała tak bardzo poradzić się Dziadka Dębu, lecz i na niego nie mogła wtedy liczyć. Była wciąż szczenięciem, gdy wybrała się w samotną tułaczkę, jednak szczenięciem o wielce rozwiniętej inteligencji i zręczności, dzięki którym tułaczka nie była tak straszna. Dotarła do krainy. Tam poznała swego przyjaciela, który prawdopodobnie znał jej przeszłość, gdyż mieszkał gdzieś niedaleko - Mela. Także po zniknięciu jej jedynego przyjaciela z krainy, poznała Pana Sasoriego, dzięki swojej upartości i ciekawości świata. Od tamtego czasu jest dla niej jak wujek, czuje z nim nierozerwalną więź. W tym poznała Jerome, którego pokochała całym sercem. Jakiś czas potem wybrała się za krainę i znalazła Dolinę Marzeń, opuszczoną. Tylko Dziadek Dąb stał niewzruszony. Po raz ostatni porozmawiała z nim, jej jedyną rodziną która na tym świecie pozostała. Drzewo opowiedziało jej, że wszyscy zginęli, a ci, którzy przeżyli, wybrali się na poszukiwania innych watah, bo byli na prawdę nieliczni. Dziadek powoli usychał, łamany przez błyskawice i smagany deszczem i wiatrem, więc wypełnił swą ostatnią wolę - obdarował ostatniego członka Watahy Dusz Księżyca niezwykłym prezentem - skrzydłami. Po tym Rei wróciła do krainy, gdzie nauczyła się latać i jest tu do dziś.
Charakter: Spokojna, wesoła, optymistka, jest zdecydowanie typem filozofa. Wielka marzycielka, marzy o prawdziwej miłości i życiu jak z bajki.
Ekwipunek:
~ Tysiące wspomnień i marzeń, które nosi w sercu.
Coś więcej: Wilczyca 'wyposażona' w skrzydła. Jej motto to:
'Transire bene faciendo!'
z łac. 'Iść przez życie, czyniąc dobrze!'

Atrybut: Zręczność, która przydaje się na pewno przy lataniu i lądowaniu. ;]

Karenaj

Akceptuję.
Znalazłam jedną literówkę, ale cudna karta;]