Bagna

Endless Night

Zawsze unikałam tego miejsca.
Moja uwage zwróciła rechotająca żaba... przymróżyłam oczy...

Rennkar

Przyszedł w ciszy nie zauważony i przysiadł pod drzewem owinąwszy łapy ogonem.

Po dłuższym odpoczynku powedrował dalej.

Krik

Krik pojawił się tu, by po raz ostatni poczuć zapach bagien. By po raz ostatni, poczuć zapach watahy i ten zapach zapamiętać. Musiał udać się w kilka miejsc, więc rozejrzał się dokładnie po bagnie, by zaraz odwrócić się i odejść z tego miejsca by nigdy go już nie ujrzeć.

Brooke

Biegnąc przez lasek z łebkiem zadartym do góry i rozglądającym się wszędzie dotarła aż na bagna na terenach watahy. Jej rozbiegane oczka aż pochłaniały to wszystko. Nie zwróciła nawet uwagi na to, że podłoże pod jej łapami jest coraz bardziej grząskie i wilgotne jak to na bagnach. Całkowity mrok jedynie rozświetlany światłem księżyca. Tak dziś pełnia. Bujne korony drzew i zwisające liany, pozwalane kłody i wszędzie dzikie odgłosy i nowe zapachy. Zatracona w tym wszystkim nagle odczuła ból i...straciła równowagę a jej drobne ciałko zostało wybite w powietrze, potknęła się o gruby korzeń drzewa. Przeleciała koziołkując na jego drugą stronę i jeszcze kilka dobrych metrów dalej aż upadła nie źle obolała na brzeg ruchomych bagien. Kręciło jej się w głowie a obraz przed czami miała zamazany widziała jedynie coś na kształt latających dookoła jej pyszczka gwiazdek. Kiedy w końcu doszła do siebie otworzyła momentalnie oczy jakby lekko zdziwiona, zaintrygowana i podniosła nieco wyżej jedną łapkę zamoczoną do połowy w gęstej brei bagiennej do, której się przykleiła i nie bardzo mogła wstać.

Jake

Idąc za śladami siostry również dotarł do bagien on za to od razu wyczuł zmianę podłoża.Ostrożnie stąpając dotarł wreszcie do siostry acz trzymał się na uboczu - wycieczek ci się zachciało - wymamrotał wlepiając wzrok w nieposłuszną Brooke

Brooke

Postawiła uszy kiedy tylko usłyszała głos Jake'a . Uśmiechnęła się podniesiona na duchu jednak za chwilę ukryła uśmieszek udając złą, że za nią biegł i w pełni samodzielną. - Co ty tu robisz? - usiłowała się odkleić od podłoża, ale na daremne miała za mało siły.

Jake

Pomyślałem że możesz mieć kłopoty - odparł podążając już w stronę siostry.Łapki mu się zapadały ale mimo to brnął dalej,gdy już się znalazł blisko samicy chwycił ją delikatnie za skórę na karku. Nie mógł wyżądzić jej krzywdy no bo przecież nie miał tak jeszcze ostrych kłów. Wolno zaczął ciągnąć siostrę po szlamie co wymagało od niego nie lada wysiłku.

Lajra · Gość

Na polanie pojawiła się zielon wilczyca.Stanęła nad Brooke i Jake'em i spojrzała na nich ostro.
-Dzieciaki!-powiedziała.

Jake

Rozdziawił pyszczek wyppuszczając tym samym siostrę na bezpieczne już podłoże,odwrócił się gwałtownie wlepiając granatowe oczka w matke - No bo ... - zająknął się

Lajra · Gość

-Nic wam nie zrobie!No dobra zrobię!-warknęła......-Wyyyy!!!!-łapę miała uniesioną do góry, nad Jake'em.Zamachnęła się jagby miała uderzyć małego i..... nagle-BEREK!!!-wrzesnęła klepnęla lekko synka i zaczęła uciekać.

Brooke

Wydarzenia przybrały tak szybki obrót spraw, że aż jej się w głowie zakręciło. - Mam dość. - mruknęła podnosząc się na łapach i otrzepała z błota, które i tak już polubiła. Spojrzała na mamę, która była już dość daleko uciekając i podeszła do brata lekko ocierając się swoim pyskiem o jego. - Dzięki. - po chwili odskoczyła i obracając się na grzbiet zaczęła taplać się w błocie. Jej futro było teraz nie karmelowe a czarne. Jedyne co było widać to białe kiełki w uśmiechu i białe gałki oczne.

Lajra · Gość

Podeszła do dzieci
-Dobra koniec zabawy!Nie chcę być tą złą... ale wracajcie do domu.-spojrzała na słońce-Już późno idźcie do domu ja będę tam czekać!-wybiegła.

Jake

Dla niego też wszystko wydało się że stało się trochę zbyt szybko jak na niego,potrząsnął łebkiem i spojrzał za oddalającą się matką - Ja już idę - powiedział jeszcze do siostry po czym potruchtał do legowiska rodziny

Brooke

- Ani mi się śni! - odrzekła buntowniczo i prychnęła otrzepując się z błota. Poszuka jakiegoś jeziora, stawu no wody po prostu. Zebrała się i żwawym truchtem biegła w głąb lasu.
[zt]