Długa historia Athorii

Athoria

Przyszła. na jej szyi widniała kolczasta obroża, i medalion z wyrytym ,,B". Wokół panował mrok, cisza.
-Nie pamiętam tego tak, dobrze. Jedynie niewielkie cienie wspomnień.
-Zaczęła cicho i tajemniczo, po czym urwała. Na chwilę zapadło milczenie. Po chwili ciągnęła dalej, nieco śmielej. -To było odległe miejsce, pozbawione światła dziennego i roślinności. Wszystko pokrywał śnieg, a noc polarna była wieczna. Panowała zamieć. Ja siedziałam na jednej z zasp, a obok mnie bestrosko bawiła się maluta, bardzo młoda wilczyca. Miała białą sierść, jak ja kiedś. Wydawała się nie odczuwać panującego tam zimna. -Mówiąc to po policzku Athorii spłynęła łza, lecz wilczyca mówiła dalej, głośniej niż na początku. -Wtedy stanął przed nami potężny, okrutny wilk. To był mój ojciec, lecz władza całkowicie zamroczyła jego serce. Władał tą krainą i wielką watahą ciemnych wilków. - Wybieraj! Ty, czy twoja siostra. -Powiedział, a na jego pysku malował się złowieszczy uśmiech. Następnie szybko dodał: -Nie... mam znacznie lepszy pomysł. Ty zabij ją! -Warknął. -No na co czekasz?! - Krzyknął. Lecz ja naiwnie, myśląc, że w ten sposób uratuję siostrę wzięłam ją delikatnie i próbowałam uciec. On jednak tylko wytrącił mi ją z pyska i sam zatopił kły w jej malutkim ciele. Byłam bardzo młoda i niedoświadczona, a on pragnął zamsty na mojej matce i nie wystarczyło mu, że ją zabił. Ma siostra płakała, widziałam jak na mnie spojrzała. Wzrokiem pełnym żalu, rozpaczy. Wtedy Mój ojciec i siostra rozpłynęli się na miejscu. On zostawił mnie samą w tym śnieżnym pustkowiu, skazując na śmierć głodową. Chodziłam trzy dni, aż doszłam do morza. Ta kraina była wyspą, więc nie było stąd ucieczki. Stanęłam głodna i wyczerpana myśląc, że nie dam rady iść dalej. Pełna gniewu i poczucia winy. Wtedy przedemną ukazał się duch mojej matki. Trzymała ona w łapach młodą wiczycę spokojnie śpiącą. Moją siostrę, która też stała się duchem. -Nie da się tego naprawić? Spytałam. -Nie -Odpowiedziała matka. - Ciała do życia już nic nie przywróci. Jej dusza została uwolniona. Teraz czeka na sąd ostateczy, miejmy nadzieję, że przeprnie przez niebieski mur. - Powiedziała, a ja spojrzałam z nadzieją na siostrę. Obie postacie rozpłynęły się, przemieniając w podmuch wiatru, który uniósł mnie i przeprowadził przez morze. W czasie tej podróży nie czułam głodu, ani chłodu. Wylądowałam na drugim końcu morza. Tego widoku nigdy nie zapomnę. Pełno drzew, trawy. Matka zaprowadziła mnie do szamanki, następnie zniknęła. Nie ufałam nowo poznanej wilczycy. Ona w nocy zaprowadziła mnie na plażę, kazała spojrzeć w górę. -Co widzisz? -Spytała. - Ciemne niebo, a na nim gwiazdy, pełno gwiazd i księżyc. - Odparłam. -Tak...- Szepnęła. - One cię poprowadzą... -Dodała. Ja trochę nie potrafiłam zrozumieć znaczenia tych słów. Pozostałam u niej długo. Z czasem moje futro stawało się coraz bardziej złote. Tak jak i oczy. Kochałam noc. Czekałam na tę porę, by spojrzeć, chociaż jeden raz w niebo. Szamanka nauczyła mnie wielu żeczy. Walczyć umiałam już dawno. Kiedy żyła jeszcze moja matka. Bowiem w tamtej krainie i szczeniaki brały udział w polowaniach. Te które się zgubiło, lub było słabe, czekała śmierć. Pewnego dnia szamanka zniknęła. Był to znak, że wszystkiego mnie już nauczyła. Ja poszłam dalej, przed siebie. Zaczełam błądzić przez życie. W końcu trafiłam tutaj. Spotkałam wilczycę o imieniu Okami. Z nią pierwszą zaczełam rozmowę. Potem było coraz lepiej. Lecz oni dowiedzieli się, że uciekłam, a na mej szyi pozostała niewidzialna obroża, którą posiadam jeszcze od tamtych czasów. -Wilczyca skończyła opowieść. A drzewa zaszumiały znacząco.

Kazan

wiesz piszesz bardzo interesująco umiesz uchwycić chwilę :)

Athoria

Eee... Dzięki ;)

Blooshya

Zgadzam się z przedmówcą xD Athoria, napisz jakieś opowiadania do twórczości, zrobisz furorę ;)

Daria

Piekna opowieść ;) Daje człowiekowi do przemyślenia i myślenia:wink:

Vitani

Przepiękna powieść. Może w przyszłości pisać książki ?

Daria

Freya

Nawet nieźle. Mi się podoba, jak chodzi o moją opinię.

Athoria

Dzięki wszystkim, ja osobiście uwazam że mogłam się bardziej postarać, wymyślałam na szybko xD

Daria

znaM CIĘ NAPISZESZ COS CO NAM GALY WYJDĄ NA WIERZ;)

Diamond

świetna historia,bardzo interesująca mogłabyś zostać pisarką a twoje książki robiłyby furrorę.

Riki · Gość

Interesujące i fajne,masz talent.

Tasha

Mi sie podoba, bardzo. Ja nie umiem, tak pisać....eh....da sie tego nauczyć?
Przy okazji: Fajny fryz xD

Allie

Piękne! Ja też uważam, że powinnaś napisać książkę ;). Na pewno z chęcią bym ją przeczytała.

Whitewind

Piękne to jest.... Bardzo mi się podoba i zgadzam się z innymi we wszystkim :D

BiG wolf

cool :D nawet bardzo cool.