Jaskinia Wspaniałej Xerri!

Karmel

/Karmel to polskie imię odmienne bez apostrofa/

- Ty też. - powiedział cicho. Ucieszył się, gdy Xerri użyła słowa "kochany". On też przez chwilę wyobraził sobie przyszłość. On, jako już dorosły basior, szanowany lekarz... Może nawet z dziećmi... I chciałby, by ta wspaniała wilczyca także zajęła w tejże przyszłości miejsce.
- Powiedz mi, proszę, jakie jest twoje największe marzenie? - rzucił, niby od niechcenia.

Xerri

Wilczyca zamyśliła się przez kilka sekund i odpowiedziała:
- Chciałabym mieć kochającego mnie partnera... I chciałabym mieć dwójkę dzieci. Ale moim największym marzeniem jest zostać Dowódcą Wojowników. Bo jestem wojowniczką watahy nocy. -
Samica spojrzała na samca i uśmiechnęła się.
- A twoje? -zapytała po chwili.

Karmel

Karmelek zaczął głaskać kotka, zastanawiając się nad wypowiedzianymi przez Xerri słowami.
- Chciałbym zostać lekarzem, założyć rodzinę... - powiedział w końcu - Chciałbym też, by twoje marzenia się spełniły.
Horus zwinął się w mruczący kłębuszek obok głaszczącego go wilka. Chyba tylko jego oczy mogły wypatrzeć trzymany przez basiora przedmiot - niewielką srebrną obrączkę, którą tamten obracał w palcach drugiej łapy.

Xerri

Samica uśmiechnęła się serdecznie i powiedziała:
- Karmel! Jesteś najlepszym samcem na świecie! -po czym rzuciła mu się na szyję. Przytuliła go i dała mu buziaka w usta (wargi). Nadal trwali w tej pozie. Po chwili Xerri odkleiła się od basiora i zarumieniła się słodko.

Karmel

Karmel objął wilczycę.
- Dziękuję - wyszeptał jej do ucha.
Jeśli kiedyś miał nadejść ten właściwy moment, to nadszedł właśnie teraz.
Basior odsunął się od niej, po czym (przyjmijmy, że wilki tak mogą) padł na kolana. Na jednej z jego łap spoczywała obrączka, zaś drugą wyciągnął ku waderze.
- Xerri, czy uczyniłabyś mi ten zaszczyt i została moją partnerką? - zapytał cicho.

[link widoczny dla zalogowanych]

Xerri

Samicy zaparło dech w piersiach. Ucieszyła się na ta wiadomość i skoczyła w ramiona basiorowi.
- Tak... Oczywiście! -dało się słyszeć z jej ust. Dała buziaka Karmelowi w policzek i objęła go mocno. Różnica wieku nie grała roli. Ważne, że samica się zgadzała.

Karmel

Delikatnie wziął jej lewą przednią łapę, po czym wsunął obrączkę na serdeczny palec.
- Kocham cię - wyszeptał, przytulając ją - Zrobię wszystko, żebyś była szczęśliwa.
Także ją pocałował. Ostrożnie i delikatnie, jakby nie wiedział, czy mu wolno.
Tu różnica wieku nie grała praktycznie żadnej roli. Karmel już dorastał. Wkrótce minie ta magiczna data, cztery lata od momentu jego narodzin. Czwarte urodziny to w jego wypadku zwykła formalność.

Xerri

/Zmień sobie podpis xD/
Wilczyca spojrzała na obrączkę i pocałowała samca delikatnie. Przytuliła go i wyszeptała mu do ucha:
- Ja też cię kocham... -powiedziała to głosem cichym, ale pewnym. W jej głosie było słychać prawdę i tylko prawdę. Wiedziała, że Karmel będzie z nią aż do końca. Chyba, że jakaś młodsza i ładniejsza wilczyca stanie między nimi.

Karmel

/Abbey obiecała, że rozbuduje, jak znajdzie chwilkę. Wiesz, ile musiałam się naszukać tekstu tej piosenki?/

Karmel nic nie powiedział. Chyba nie było trzeba. Po prostu przytulał ją, pragnąc, by ta chwila trwała jak najdłużej. Zostanie jej wierny do końca. Nigdy nie porzuci, a może nawet kiedyś zostanie ojcem jej dzieci. Spełni każde jej życzenie, skoczy w ogień lub poświęci życie, jeśli będzie trzeba.

Xerri

Wadera spojrzała na wargi samca i wiedziała już co zrobić. Delikatnie popchnęła go w kierunku ściany. Oparła go o ścianę i pocałowała trochę mocniej niż zwykle. Jego wargi były ciepłe i wilgotne. Idealne... Xerri miała pewność, że ich miłość będzie trwała przez bardzo długi czas.

Karmel

Basior także ją pocałował, jednocześnie obejmując delikatnie łapami. Tak blisko... W tym momencie był najszczęśliwszym wilkiem na świecie. Był z wilczycą, którą kochał. Teraz nic nie miało znaczenia. Ważna była jedynie chwila obecna, która mogłaby trwać w nieskończoność.

Xerri

Samica także delikatnie objęła samca bo na więcej nie pozwalała mu ściana znajdująca się za nim. Delikatnie przejechała końcówką ogona po klatce piersiowej samca, bo wiedziała, że basiory to lubią. Ciekawy czy Karmel też to lubił... Trzeba by pomyśleć o ich wspólnym kącie. Może Karmel by się wszystkim zajął?

Karmel

/brak weny/

Po grzbiecie Karmelka przebiegały przyjemne dreszcze. Bardzo mu się podobało. Zaczął całować wilczycę, najpierw ostrożnie, a potem coraz mocniej. Jego własny ogon, niby żyjąc własnym życiem delikatnie głaskał grzbiet Xerri. Łapy również nieco się przemieściły. Teraz obejmowały ją w talii.

Xerri

Wilczyca zaśmiała się powiedziała:
- A ty... Chciałbyś mieć kiedyś ze mną... no wiesz... dzieci? -trochę się wstydziła tego pytania, ale w końcu je z siebie wyrzuciła. Wolała znać jego zdanie. Ona była gotowa na szczenięta, ale czy on był?
- To co? Chciałbyś? -zapytała ponownie.

Karmel

- Dla ciebie. - zamruczał jej do ucha - Jeśli cię to uszczęśliwi.
Jak wyglądałaby przyszłość Karmela z dziećmi? Dobre pytanie. Dwa lub trzy puszyste kłębuszki, płaczące w środku nocy... Ale z jego ukochaną nawet ta wizja przestała być straszna. Nawet, jeśli sobie trochę popłaczą, to świat się nie skończy. Poza tym latanie w nocy do wyjców to raczej domena matek, niż ojców. Kto wie, do czego to wszystko doprowadzi... Wilk z nałogami zakłada rodzinę. Czy szczeniaki też w to wciągnie, czy też to szczeniaki go od tego odciągną?

Xerri

Samica delikatnie odciągnęła samca na wielkie łóżko. Usiadła z nim na jej wielkim łożu i powiedziała:
- Jeśli mamy być parą to musimy byś ze sobą bardzo szczerzy. Powiedz mi... Masz może jakieś nałogi? Kłopoty? Problemy? -mówiła to głosem szczerym i prawdziwym. Chciała wiedzieć o Karmelu wszystko. On także powinien wiedzieć o niej wszystkie rzeczy.

Karmel

Nałogi? Mhm, szczeniak tak tego raczej nie traktował, ale jak wszystko - to wszystko.
- Nie jestem uzależniony od niczego - oznajmił, co samo w sobie sugerowało, że jest - To, że czasami wypiję z kolegą to jeszcze nie koniec świata. A jeśli chodzi o kokainę... Mogę nie zażywać jej, jeśli chcę, ale po prostu to lubię. Jeśli chodzi o kłopoty, to jest jeden mały - zaśmiał się z własnego żartu - Ten oto żarłok właśnie odgryza mi ogon.
Wskazał łapą na Horusa przeżuwającego koniuszek ogona basiora. Oczywiście tak naprawdę mu to nie przeszkadzało.

Xerri

Samica uśmiechnęła się i powiedziała:
- Cieszę się, że mi o tym powiedziałeś! Ja... Miałam kiedyś chłopaka - Noish'a. Kiedyś chciałam z nim akurat zerwać. Ale wtedy zjawił się Akinori. Jego matka, a zarazem moja mentorka zeswatała nas ze sobą. Na początku to sam zaczął mnie podrywać. Było tak pięknie! mięliśmy mieć dzieci! Mięliśmy dom! Ale... Kiedyś na polanie przypadkowo sie pośliznęłam i dotknęłam nosem z innym samcem. Zobaczył to ojczym Akinori'ego i powiedział mu o tym. Ale oznajmił, że to było zamierzone. Mój były partner nie chciał mnie słuchać. Tak zostaliśmy od siebie oddaleni. -a potem dodała jeszcze ciszej:- Chciałam żebyś wiedział...

Karmel

/mieliśmy, nie mięliśmy./

- Musiał być ostatnim idiotą, skoro nawet nie poznał twojej wersji - stwierdził. Coś ten cały Akinori zaczynał mu się nie podobać. Z opowieści Xerri wyłaniał się obraz egoistycznego, łatwowiernego i kłamliwego samca. Nie zasługiwał na wilczycę. - Przykro mi, że tak się stało...
Delikatnie ją objął, chcąc trochę pocieszyć. Szybko zastanawiał się, jak mógłby poprawić jej humor. Może ponownie poczęstowałby ją zawartością sakiewki? Nie, marny pomysł. Mimo wszystko nie chciał jej w to wciągać. Zwłaszcza, że jak kokaina przestaje działać, to już nie jest tak wesoło.

Xerri

/Szkoda, że nadal jestem "Nudą Roku" -.-/
Wilczyca uśmiechnęła się wesoło i powiedziała:
- Ciekawe czy go już kiedyś spotkałeś. I ciekawe czy ma już nową dziewczynę... Nie życzę jej takiego partnera. -mówiła to ze szczerym niesmakiem i z jadem. Nienawidziła Akinori'ego, że nawet nie chciał wysłuchać jej wersji zdarzeń. Zostawił ją jak jakiegoś psa (no... może to trochę złe określenie)...