Legowisko Chris

Chris

To legowisko nie różni się niczym nadzwyczajnym..
Chris mieszka w średniej wielkości grocie, która jest zarośnięta przeróżnymi pnączami, mchem, itp.
Wewnątrz zawsze panuje porządek, jej miejsce spania jest usadowione po lewej stronie, w ciemnym kącie groty, składa się m.in. z mchu.
Po prawej stronie zaś znajduje się niewielkich rozmiarów "źródełko" z którego można pić wodę oraz miejsce na upolowaną zwierzynę.
_______________

Chris dotarła w końcu do swego legowiska. Od razu odwróciła się przodem do wejścia i zaczęła wyczekiwać basiora.
Gdy ten zjawił się, ona od razu posłała mu nieśmiały uśmiech i powiedziała cicho:
- Oto moje legowisko. Czuj się jak u siebie.. Co do tamtego miejsca spotkania.. Cóż.. Widziałam, iż przeszkadza Ci towarzystwo tych wilków. Byli irytujący, nie sądzisz? Postanowiłam więc zaprowadzić Cię tutaj, tu jest spokój i cisza -. nieśmiały uśmiech nie schodził z jej pyska, niestety rumieńce nie miały zamiaru zejść z jej policzków.

Sher

Podszedł do niej powoli, spokojnie. W sumie był zadowolony, że nie musiał się już użerać z flirtująca parką.
Gdy tylko dotarł na miejsce, wyczuł silną woń swojej watahy...zapach Nocy. Przyjrzał się grocie. Fakt, nie wyróżniała się spośród innych, aczkolwiek zła nie była. Właściwie to nawet tu ładnie... Mniejsza o to.
Nim się zorientował, wadera się rozgadała. Cały czas się uśmiechała...taki on zabawny? Nie sądzę...ale cóż, jej wola.
Na słowa Chris jedynie przytaknął łbem. Nie przepadał za rozmowami. Wprawdzie mógłby podziękować, ale cóż by to dało? Na pewno nic ważnego, toteż postanowił zachować swoje prawo milczenia.

Chris

Wadera cały czas mu się przyglądała, nie spuściła z niego wzroku ani na chwilę. Jednak zaniepokoiło ją to, iż Sher nic nie odpowiedział. Czyżby zrobiła coś źle? A może przeszkadza mu jej obecność? Na samą myśl - uśmiech znikł z jej pyska, a uszy cofnęły się w tył.
- Ettoo.. Zaraz wrócę. -. szepnęła do niego, a następnie odwróciła się i weszła do groty.

Sher

Cóż, niby pozwoliła mu się rozgościć, jednak kazała mu zaczekać. Aktualnie nic innego do roboty w okolicy nie miał, więc odchodzić stąd nie ma po co. Jak czekać to czekać, więc nie wejdzie do środka. Pozostało mu tylko czekać, więc usiadł i zastrzygł uchem. Rozejrzał się wokół, trochę nasłuchiwał wiatru i świergotu ptaków, które dobiegało z oddali i z pobliskich drzew, z których to opadały wielobarwne, suche, jesienne liście. Spojrzał w niebo - pogoda niczego sobie. Upału nie było od dawna, mrozu właściwie też, chociaż trzeba przyznać, że zrobiło się nieco chłodno. Właściwie nie ma się co dziwić...w końcu jesień idzie pełną parą.
Skierował wzrok z powrotem w stronę legowiska wadery, wyczekując jej, nasłuchując i trochę węsząc.

Chris

Wadera w tym czasie napiła się z własnego źródełka, a następnie podeszła do dwudniowego mięsa sarny. Podeszła do ciała, po czym chwyciła w zęby jej udo i wyrwała je.
Spokojnym krokiem wyszła z jaskini. Gdy w końcu dotarła do Sher'a położyła pod jego łapy udo owej sarny. Uniosła głowę, cofnęła się o krok w tył i spojrzała na niego.
- Częstuj się. Mam nadzieję, że będzie Ci smakować.. -. powiedziała lekko uśmiechając się. Zaraz.. Ona się uśmiecha? Niesamowite. Chyba pierwszy raz od kilku lat.

Sher

Nieco zdziwiło go jej zachowanie...bo w końcu który wilk od tak dzieli się z innym zdobyczą? Ale dobra, nie ma co nad tym rozmyślać, skoro częstuje to czemu nie skorzystać?
- Dziękuję. - powiedział i zabrał się za jedzenie.
Zdał sobie nagle sprawę, że już od dłuższego czasu nic nie jadł. Pochłaniał kawałki mięsa z niezwykłym zapałem, jakby naprawdę nic nie jadł od przynajmniej miesiąca. Przez tak szybkie jedzenie prawie nie zauważał jego smaku, jednak kiedy większość udźca była w jego żołądku, zwolnił i stwierdził w myślach, że smakuje całkiem przyzwoicie.
Kiedy skończył, oblizał pysk i zwrócił się w stronę wadery.
- Dziękuję. - powtórzył - Było całkiem smaczne. - stwierdził z namysłem.

Chris

Gdy usłyszała od niego słowa "Dziękuję" oraz "Było całkiem smaczne" od razu uśmiech na jej pysku się poszerzył. Skinęła lekko łbem.
- Nie ma za co. Miło to słyszeć.. -. odpowiedziała.
Usiadła przed nim na lekko mokrej trawie, po czym znów na niego spojrzała.
- Może opowiesz coś o sobie? -. zaproponowała. Oh.. Tak bardzo chciała się czegoś o nim dowiedzieć! W dodatku strasznie przypadł jej do gustu.

Sher

- A co takiego ciekawego jest do opowiadania? - zapytał ni to jej, ni to sam siebie.
Nie przepadał za rozmowami na jego temat i tego, co się wydarzyło w jego życiu. Zwyczajnie w świecie nie lubił własnych wspomnień...samo myślenie o tym go przygnębiało, a co dopiero opowiadanie o nich komuś...w dodatku osobie, której prawie nie znał. Nie byłoby to mądre posunięcie z jego strony, na pewno nie.

Chris

Uniosła uszy na sztorc, a następnie odpowiedziała:
- Cóż.. Coś o swoim życiu.. Jak się znalazłeś w tej krainie? Oczywiście jeśli nie chcesz - nie musisz odpowiadać. -. patrzyła jeszcze przez chwilę na niego, po czym spuściła wzrok na ziemię.
Owinęła ogonem łapy - było jej w nie dość zimno.. A co dopiero będzie zimą? Ych.

Sher

Zauważył, że jej chłodno.
- Może wejdziemy do środka? - zaproponował i uciekł wzrokiem gdzieś na bok, po czym znów na nią spojrzał, wyczekując odpowiedzi.
- Jak się tu znalazłem...przypadkiem. Tak, to był zwykły przypadek, jakich wiele na tym świecie. - stwierdził poważnie, chociaż wyglądał na nieco zamyślonego, jakby ciałem był tu, ale jego umysł wędrował w zupełnie innym miejscu.
Szurnął po ziemi ogonem, po czym wstał i otrzepał się.

Chris

Słysząc jego propozycję uniosła głowę i pierw spojrzała na niego, a potem odwróciła łeb i spojrzała na jaskinię za siebie.
- Ym.. Tak, czemu by nie. -. odpowiedziała już zarumieniona. Wróciła spojrzeniem na niego wysłuchując jego kolejnych słów.
- O, to tak jak ja.. Też znalazłam się tutaj przypadkiem. -. odparła lekko uśmiechając się.
Odwróciła się - przed tym kiwnęła mu łbem, aby poszedł za nią - i skierowała się w stronę groty. Weszła do środka jako pierwsza.. Od razu skierowała krok do swego "łóżka".

Sher

Kiwnął łbem na znak, że zrozumiał, gdy powiedziała, że tak samo tu trafiła.
Poszedł oczywiście za nią, spokojnym krokiem - w końcu nigdzie mu się nie spieszyło. Ominął większość rzeczy, które widział i położył się na brzuchu kawałek od jej leża. Szyję wyprostował, ogonem owinął jedną z tylnych łap. Uszy miał postawiona na sztorc, choć co jakiś czas jednym strzygł.
Przyglądał się uważnie Chris. Musiał być czujny - nigdy nie wiadomo, co i kiedy się wydarzy, więc zawsze trzeba być w gotowości.

Chris

W końcu znalazła się przy swoim legowisku.. Wskoczyła na nie, a następnie zamiast położyć się - usiadła na miękkim mchu. Odruchowo owinęła ogonem łapy, po czym jej spojrzenie powędrowało na Sher'a. Była ciekawa o czym myślał..

Sher

Cóż...jego poważny wyraz pyska nieco złagodniał. Nie czuł żadnego rodzaju niepokoju, nie wyczuwał niebezpieczeństwa.
Przyjrzał się jej jeszcze uważniej...jej sierści, jej oczom...W sumie to jest dość ładna... - przemknęło mu przez głowę - I miła...
Po dłuższej chwili oderwał od niej w końcu wzrok...przeniósł go najpierw na wodę, a potem zerknął przelotnie na wyjście z legowiska wadery. Nic ciekawego nie było w żadnym z tych miejsc, więc znów skierował dwukolorowe ślepia na Chris.

Chris

Przechyliła lekko łeb w prawą stronę rozmyślając.. Oboje patrzeli sobie w oczy, zapewne zastanawiając się o czym myśli druga osoba.
Chris po takiej dłuższej chwili patrzenia na niego wyprostowała łeb i spojrzała na swoje łapy. Nastała niezręczna cisza.. Nie lubiła takich momentów ale cóż.. Życie.
Wracając do myśli.. To ona ciągle, nieustannie myślała tylko o wilku. Jak to się dalej potoczy? Co z tego wyjdzie? Nie wiadomo, aczkolwiek liczyła na dobre zakończenie.