Skała Kelira

Kelir

Wracam tu, by odpocząć, zmęczony snuciem się po wilczym świecie. Mam tu wszystko, co mi do szczęścia potrzebne - chłód skały, w cieniu której lubię spać, gęstwinę, która daje mi odrobinę prywatności i niewielki strumyk przepływający wśród trawy, dzięki któremu mogę zaspokoić pragnienie. Niestety, tylko okoliczne zające nie pchają mi się wprost do paszczy - a szkoda, bo leń jak ja chętnie przystałby na taką metodę zdobywania pokarmu ;) Wredne szaraki, nie chcą współpracować.

***

To w mojej wilczej duszy gra:
http://www.youtube.com/watch?v=ZqS2mC4WGi4

Monalisa · Wysłany: Pon 22:05, 02 Mar 2009 Temat postu:

Przybiegła, rozejrzała się - łał, ale tu ładnie - powiedziała przytuliła się do Kelira,położyła się i zasnęła.

Kelir · Wysłany: Wto 18:11, 03 Mar 2009 Temat postu:

Wstał, przeciągnął się. Czuł się rześki i wypoczęty. Ziewnął szeroko, zerknął na śpiącą Monę i pobiegł w las.

Monalisa · Wysłany: Czw 8:20, 05 Mar 2009 Temat postu:

Otworzyła, oczy, rozejrzała się, nie było Kelira, zamknęła oczy, dzisiaj nie miała dużo energii. Jest zmęczona jak nigdy, położyła się w innej pozycji i zasnęła.

Kelir · Wysłany: Czw 18:46, 05 Mar 2009 Temat postu:

Wrócił do legowiska. Podszedł do skały i zerknął z czułością na śpiącą Monę. Wilczyca leżała zwinięta w kłębek, niczym szczenię, zakrywała nos puszystym, białym ogonem. Oddychała powoli, miarowo.
Cicho, by jej nie zbudzić, wcisnął się między nią a skalny blok i ułożył się wygodnie. Położył łeb na grzbiecie wilczycy, sapnął i przymknął oczy. Po chwili wpadł w drzemkę, która z czasem zmieniła się w głęboki sen.

Monalisa · Wysłany: Pią 21:33, 06 Mar 2009 Temat postu:

Otworzyła delikatnie oczy, było jej pzyjemnie, bo lezał przy niej Kelir i ogrzewał ją. Nie chciała się budzić, ale już nie mogła spać, leżała i myślała o różnych sprawach, nie chciała budzić Kelira.

Kelir · Wysłany: Sob 12:36, 07 Mar 2009 Temat postu:

Obudził się. Przeciągnął się silnie, ziewnął, po czym powoli uniósł się na łapy. Wstrząsnął całym ciałem, chcąc pozbyć się zebranych na sierści płatków śniegu. Ziewnął jeszcze raz, tym razem mniej energicznie, po czym zerknął na Monę. Wpatrywała się w niego. Podszedł bliżej, trącił jej łeb swoim łbem.
- Dzień dobry - mruknął. - Wyspaliśmy się za wszystkie czasy. Nie jesteś głodna albo spragniona? Ja z chęcią wypiłbym całe jezioro i pożarłbym jelenia. Z porożem. - uniósł kąciki pyska w uśmiechu. - I chyba dłużej nie wytrzymam. Idę coś zjeść. Dołącz do mnie, jeśli będziesz chciała.
Wskoczył na skałę, rozejrzał się, po czym zdecydowanym susem zniknął w lesie.

Monalisa · Wysłany: Sob 18:23, 07 Mar 2009 Temat postu:

Też wstała, otrzepała się i pobiegła za Kelirem.