Góry w Śnieżnej Dolinie Marzeń

Stille

Linka zrobiła facepalma, którego zniekształciła, krzywiąc się przy ostatnich sekundach tego dziwnego uśmiechu. Nie było jej do śmiechu, jak tej pięknisi. Poczuła zapach perfumów; i to truskawkowych. Zaczęła się dusić, kaszląc przez cały czas. Wreszcie zawiał oczekiwany wiaterek i zabrał ze sobą smród dezodorantów.
- Masz jakąś rodzinę, bo w to wątpię? - spytała i pokazała kły. Dla zabawy, oczy wiście. Bo nasz "czas" chyba stąd nie zwieje, co?

Summeru

- Co? - zadumała się, tworząc tak zwany konflikt. Ale nie zrobiła nic. Trochę zmarszczyło się jej czoło i włosy się potargały. Samica pogładziła miękkie i błyszczące włosy, najczęściej pielęgnując czerwony warkoczyk. Wypięła przy tym pierś, patrząc na Shinq. Panienka z okienka, heh.

Stille

Pisze za Time, ponieważ to moje konto xd A! Scentia też!/

- Goffno. Pytam się czy masz rodzinę!!!!!!! - krzyknęła głośno, tuż przy uchu Time. Przekręciła doń oczyma patrząc się w czarne, zamglone oczy drugiej wadery. I klapa. Gdy chciała spojrzeć w niebo, spadła na nią ślina smoka. Otrzepała się, a jej kły zaprezentowały się już w całej osobie. Lśniły jak kryształki. Shaolinka-Lubiąca-Ciacha-Bardzo-I-Te-Bejk-Rolsy-Oraz-Czekoladowe-Kakao---Bo przecież takie jest--- puściła trzymaną szmaciankę. Ta spadła na dół, gdzieś do jeziorka.

Summeru

- Matka zmarła na raka, gdy byłam mała. Przeżyłam tylko ja i moja siostra, lecz nie pamiętam jej. Miała imię na A. Coś w stylu "Ananas". Chcę, by wróciła. - powiedziała i otrzepała się ze śliny. Posłała kamienne spojrzenie w stronę szmacianki, po czym zauważyła ogon smoczątka. Nocna Furia... coś nowego, jednak zbyt nudnego niż dziwna Shinq-Lubiąca-Te-Swoje-Cosie.

Stille

Czarna mruknęła, a to znaczyło odpowiedź. Wtedy dostała olśnienia. Jej matka też zmarła na raka, a siostry też nie pamięta. Aż podskoczyła do góry.
- Time! To ja! Annas! Twoja siora! Zmieniłam imię, bo nie chciałam czuć tego bólu, co zapełniał moje serce! - rzekła głośno i przytuliła Ti. Tylko czekała na ten moment.

Summeru

- Ach, Shinq! Ty kochana siostro! Już Cię pamiętam! Jak tam życie? - spytała, machając z zadowolenia ogonem. Widać, zły humor ją opuścił, natomiast na swe miejsce zaprosił wiele pytań, które wlewały się do łba Samicy, jak woda do kranu.
- Masz partnera? A szczeniaki?

Stille

Nagle coś przerwało tą wielką radość. Nastała cisza. Shi przypomniała sobie o Ravi'm. Jak ją zaciągnął, pokochał... i jak dla niej polował. Zaczęła płakać.
- Moim partnerem BYŁ Ravi. Ale zniknął, pewnie znalazł inną, lepszą ode mnie. Mam z nim szczeniaki - Bart'a, Cookie i Cansy. To moja ukochana gromadka. Żyję ich miłością.

Cansy

Cansy kroczyła przez góry. Trudziła się, ponieważ te zaspy sięgały jej do gardła. Wspięła się na góry, gdy wtem zauważyła Shinq. Wskoczyła w jej objęcia, machając szalenie ogonkiem. Przypominała teraz małego labradorka. Uśmiechnęła się do Time.
- Kim ty? - spytała - Jam Cansy, a to moja mamiś.

Summeru

- Och to przykre, siostro. Jak go znajdę, to mu wszystko powiem. - uspokajała ją, a jednocześnie rozbawiając. Robiła śmieszne miny. Jej wzrok zatrzymał się na Cansy. Boziu, jaka ona była cudowna!
- Witaj, Cansy. Własnie się okazało, że będę twoją ciocią! Shinq to moja siostra! A ja jestem Time, po Angielsku znaczy czas. - zaśmiała się.

Stille

Shinia rozweseliła się, i pocałowała Cansy, w ogóle zapominając o smutnych wydarzeniach.
- Gdzie byłaś, ty słodzino? - spytała.
- Jestem Wojownikiem i Wartownikiem. Wiesz, to dobre dla watahy. Być silnym Wartownikiem - Dobra sprawa. Poza tym wiesz, że kochałam walczyć. teraz się cieszę. - uśmiechnęła się i poczochrała włosy szczeniaka.

Cansy

/To ja, Shinq. Czyli Cansy tez moja >.</

- Nigdzie. Bartuś jest już duży, prawda? Bo ja byłam ostatnia. Kto ostatni, ten lepszy! - zaśmiała się i wtuliła pyszczek w futro mamy. Nagle poczuła zapach ognia i popiołu. Futro jej mamy zaczęło płoną! To pewnie po tej walce z lisem, o nie! Samiczka zaczęła szczekać.
- Mamo, płoniesz! - krzyczała.

Summeru

Time osłupiała. Złapała Cansy i wrzuciła ją na swoje plecy.
- Trzymaj się mocno! Idziemy do lecznicy! - rzekła chórkiem. Zaledwie po kilku sekundach Time, Shinq i Cansy zniknęły za horyzontem.

Z.T - Everybody. (Shinq, Cansy i Time to moje konta)

Eskarina

Eskarina przybyła tu nie zważając na nic. Ach jaki wspaniały klimat! Wilczyca położyła się na skale i zaczęła wypoczywać. Nikt nie ma prawa przerwać jej tej chwili, nikt! Eska rozkoszowała się chwilą. Pewnie zaraz ktoś przyjdzie i znowu będzie gadać...

Noire Mower

Coc wczłapała się na górę. Ociężale usiadła na skale, po czym zwróciła się w stronę biało-błękitnej wilczycy.
-Bonsoir. Vous recherchez un interprète qui va m'aider ... de s'entendre avec vous. Puis-je obtenir ...?-[Dobry wieczór. Szukam tłumacza, który pomoże mi...dogadać się z Wami. Czy mogę liczyć...?]Wilczyca miała obojętność w oczach, ale 'najważniejsze sprawiać dobre wrażenie'. Uhh...to było męczące.

Eskarina

- Oui, je peux parler français. - powiedziała (Tak, umiem mówić po francusku.) - Polonaise est assez difficile mais je pense que je peux vous enseigner. (Polski jest dość trudny lecz myślę, że zdołam cię nauczyć). - dodała.
Tak znała francuski, podobnie jak hiszpański, angielski, włoski, łacinę...

Noire Mower

Coc wyszczerzyła zęby.
-Merci! Alors, où et quand la première leçon?-[Dziękuję! Więc-gdzie i kiedy pierwsza lekcja?]spytała. Była najszczęśliwsza w całym swoim życiu.
-Je pouvais apprendre à connaître votre nom? J'appelle Cocoon août.-[Mogłabym poznać Twe imię? Ja nazywam się Cocoon] kolejne pytanie padło. Cou szczerzyła się, tym razem nie sztucznie. Już nie musiała 'sprawiać dobrego wrażenia'. Teraz nie musiała udawać.

Eskarina

- Mon nom est Eskarina. Nous pouvons maintenant démarrer, suivez-moi. - odparła Eskarina bez żadnych uczuć.
Tak właściwie to się nie cieszyła... Choć może trochę, będzie mogła poćwiczyć francuski. Eska była jak chodząca encyklopedia znała prawie wszystkie europejskie języki. W końcu ruszyła się z miejsca i zaczęła biec w stronę Brązowego Kręgu, w końcu teraz miała kogoś czegoś nauczyć.
z.t

Artur

Nie chce mi się przelogować x3

Coconut:

Wilczyca ruszyła za Eskariną. O dziwo, była szczęśliwa. Pierwszy raz w swoim małym, beznadziejnym, błahym życiu...

zt.

Eskarina

Eskarina stanęła na szczytach śnieżnych gór i opadła na skałę. Och, co za mączące zajęcie, chodzić od góry do góry, od jeziora do jeziora... Póki co z ciekawszych osób spotkała tylko się z tą francuską, no i ze swoją mistrzynię oczywiście. Wilczyca miała ochotę z kimś porozmawiać, z rodziną jednak, nie z Silentią, Jasminą, Jokem, ani z rodzicami, chciała dowiedzieć się o sobie czegoś więcej...

Caro

A Caro? Caro uwielbiała góry! Przypominały jej one ojczysty kraj - Norwegię. Pomijając... Młodsza doszła na szczyt góry i kątem oka łypnęła na Eskarinę. Widać, że wilczyca była zmęczona, w przeciwieństwie do Carosi.
- Dobry... - odparła.