Polana Renny i Waspa.

Wasp

Wbiegł i zatrzymał się na ulubionym pagórku. Zmrużył oczy i uśmiechnął się czując łagodny powiew wiatru.
- "Ach, kiedy ja ostatnio tu byłem..." - pomyślał, a na jego pysku wykwitł szeroki uśmiech. Teraz już miał całkowitą pewność, że chce zostać z Renną. Ale... czy ona jeszcze chce być z nim? Te wszystkie sygnały, które ostatnio jej wysyłał... teraz miał nadzieję, że nie skrzywdziły one Renny.

Renna

Wbiegła.
-I jak?Już wiesz?-powiedziała.Usiadła i opuściła łeb.Z pyska zaczeła kapać krew.

Wasp

Pokiwał głową w odpowiedzi. Powiedział:
- Tak, jestem już całkowicie pewny. Choć ostatnio miałem trochę wątpliwości, to po przemyśleniu tego wszystkiego doszedłem do wniosku, że kocham Cię i nadal chcę z Tobą być.
Milczał przez kilka sekund i dodał po chwili patrząc Rennie w oczy:
- Ale czy Ty chcesz nadal być ze mną? Moje zachowanie... Pewnie wyrządziło Ci wiele krzywdy.

Renna

-Chcę z tobą być..ale ostatnio zwątpiłam czy ty tego chcesz......-powiedziała.Podeszła do niego.Otworzyła szerzej oczy.Z pyska przestala kapać krew.

Wasp

- Chcę. I jestem pewien, że to już nigdy się nie zmieni - powiedział i objął Rennę jedną łapą. Uśmiechnął się i mocno ją przytulił nie zważając na to, że brudzi sobie krwią sierść.

Renna

Przytuliła się.Śnieg przestał padać z nieba a wszystkie rany Renny zagoiły się.Lizneła go w ucho.

Wasp

Uśmiechnął się i puścił Rennę. Położył się na pagórku, popatrzył w niebo i westchnął. Powiedział:
- Renna... Mam nadzieję, że te wszystkie wątpliwości, które miałem... że nie zraniłem Cię tym.

Renna

-Mej duszy i psychiki nie zraniłeś...ale to chyba dla tego zachorowalam..to nie jest zwykła choroba.-powiedziała.Usiadła i zamkneła oczy.

Wasp

Patrzył na Rennę zastanawiając się nad tym co powiedziała. W tej krainie widział już tyle niesamowitych zdarzeń, że wcale by go to nie zdziwiło. Uśmiechnął się do Renny i powiedział:
- Mam nadzieję, że ta dziwna choroba już nigdy nie wróci.

Renna

-Ona zawsze będzie wracać.-powiedziala.Usiadla.Ziewneła.Położyła łeb na łapy.Zamkneła oczy i zasneła.

Wasp

Położył się obok Renny długo patrząc na nią z zachwytem. Jak on mógł w ogóle pomyśleć o rozstaniu? Chyba nigdy sobie tego nie wybaczy. Również oparł łeb o łapy i zmrużył oczy, choć nie czuł zmęczenia.

Renna

Obudziła się jednak nie otworzyła oczu.Nagle zaczeła kopać w ziemi.Kopała tak z minutę gdy znalazła kota.
-Ah...-pomyślała.Pchnela go i kot pobiegł do matki.

Wasp

Patrzył na Rennę nie ukrywając zdumienia. Już miał zapytać co robi gdy zobaczył kota. Popatrzył przez chwilę na Rennę i spytał:
- Możesz mi powiedzieć co to było...?

Renna

-Chyba moja Dajmonka Nighty ma młode.-powiedziała.Spojrzala na niego.
-Możesz mi powiedzieć co to było...hmm.-pomyślala.

Wasp

- Aha... - mruknął nadal zdziwiony ale i rozbawiony tą sytuacją. Zapytał:
- A mogę wiedzieć czemu to zwierzątko było zakopane w ziemi?

Renna

-A bo ja wiem.Może Nighty tam siedzi.-powiedziała.Odwrócila się.Spojrzała do nory.
-Taak.Widzę ją.-powiedziala kiwając głową.

Wasp

- Aha - odrzekł tylko rozbawiony lekko całą tą sytuacją. Przez chwilę patrzył jak Renna zagląda do norki.

Renna

Spojrzala na Waspa.Spojrzała następnie na księżyc,który mienił się na srebrno.Zawyla.Patrzala na.Zamruczała.

Wasp

Patrzył na Rennę. Zastanawiał się dlaczego wyje. Czyżby nawoływała swoje szczenięta? Spytał:
- Czemu wyjesz?

Renna

-Informuję matkę,że niedługo przybędę.-powiedziala.Ziewneła.Położyła łeb na łapy.Spojrzala na niego.Zasnela.