Jezioro Zapomnianych

Scarlett

Szmaragdowe jezioro, pokryte warstwą lilii wodnych. Łatwo stąd wyjść, o wiele trudniej znaleźć to miejsce. Krąży legenda, iż wilki bardzo tęskniące za krainą, mogą przenieść się tutaj, nad jezioro, i móc wrócić do swojego starego domu.

Tafla wody zadrżała. Z jeziora wynurzyła się kremowa wilczyca. Powoli, ciągnąc za sobą wszystkie glony z dna, wyszła na brzeg, na którym usiadła.
~ Moja droga po tej jakże przyjemnej kąpieli, możesz wrócić do swojego domu. Zasada jest tylko jedna- nikomu ani słówka!~♥- usłyszała Scarlett. Nie wiedziała, skąd dochodził ten dziwny głos.
Parę razy potrząsnęła łbem, by strzepać nadmiar wody.
- Scarlett powróciła!- ryknęła, sama nie wiedząc czemu. Na jej pysku pojawił się szeroki, radosny uśmiech (bardziej taki szaleńczy w sumie niż normalny ;-;).
"Scar-lett wróci-ła, chowajcie się wszys-cy! ♥"- zamruczała, podnosząc się z miejsca.[/i]

Anastasie

W powietrzu uniósł się przyjazny zapach, zapach Kaori. Zjawiła się tu w samą porę, słysząc krzyk wadery. Scarlett? Kaori, słyszałaś coś może o niej? Jakby kojarzyła...
- Witaj! - krzyknęła radośnie, zakrywając grzywką swoje lewe oko - a raczej jego pozostałości...
Uśmiechnęła się sympatycznie, delikatnie kołysząc ogonem.
- Jestem Kaori, niegdyś Franczeska. A ty? Domyślam się, że Scarlett. Dało się ciebie usłyszeć. - powiedziała, lekko szczerząc białe ząbki.

Scarlett

Zapewne, gdyby nie futerko pokrywające pyszczek wadery, widać by było lekki rumieniec na jej licu.
- Franczeska... Oh, jak miło cię znów widzieć! Cóż... Woda była trochę zimna.- wadera uśmiechnęła się łagodnie, podchodząc bliżej Kaori.
- Jak się tobie życie ułożyło? Ostatni raz, gdy się spotkałyśmy, byłaś chyba nastolatką, a teraz jesteś już dorosłą wilczycą.

Anastasie

Tak, przypomniała sobie. Ta Scarlett!
- Mam partnera i małą córeczkę. A tobie? Bardzo dawno cię nie widziałam. - powiedziała, a na jej pyszczku dalej utrzymywał się uśmiech - Odkąd cię ostatni raz widziałam, dużo się zmieniłaś. - dodała, otulając łapy ogonem. Jej włosy dalej zasłaniały brak oka, bowiem nie chciała tym martwić innych.
- Nie wątpię w to, że woda jest zimna. - zaśmiała się serdecznie. Potem zakołysała się, bowiem trochę straciła równowagę. Jej oddech był spokojny i równomierny. Poznała już kiedyś Scar, więc niczego z jej strony się nie obawiała.

Scarlett

- Dużo by tu mówić... Sama doczekałam się syna i dwóch córek oraz jak już się pewnie domyślasz, znalazłam partnera. Jednak nie jestem do końca pewna, co i jak, gdyż z krainy odeszłam na jakiś czas, by o szukać, a gdy wróciłam do krainy- i tu go nie zastałam. Eh, jednak nie ma co się nade mną rozżalać. Za dużo już rzeczy w życiu widziałam.- odezwała się i uśmiechnęła się ciepło, nie chcąc martwić Kaori. Scarlett nigdy nie przepadała za rozżalaniem się nad sobą. Zawsze sprawiała wrażenie takiej twardej i zaradnej, jednak w środku czuła, że już nie daje sobie z tym wszystkim rady.

Anastasie

- Gratuluję dzieci - rzekła, z uśmiechem na pysku. Dawno nie widziała Scarlett. Ba, bardzo dawno, skoro obie doczekały się dzieci. Westchnęła lekko.
- Niedawno wróciłaś? - spytała, lekko machając puszystym ogonem, wbijając swój wzrok w Lett. Że też o niej zapomniała! Niedorzeczne! - a tak właściwie, co u ciebie?
- cała masa pytań zadawała, licząc się z tym, że najważniejsze, co Scarlett miała powiedzieć, powiedziała.