Test Crimson na łowcę

Salome

Podmokłe tereny, torfowiska. W powietrzu unosi sie gęsta, biała mgła. Czuć zapach siarki i stęchlizny. Trzewa mają połamane konary, nie mają liści. Słychac pochukiwanie sowy, słońce nie przebija sie przez chmury. Ponure miejsce. Na małym pagórku leży szkielet. Crim stanęła obok niego i wypatrywała wysłannika Innej. W sercu czuła zadumę, ale i radość. Mieszane uczucia...

Euforia

Euforia, poinformowana przez matkę, powoli zbliżała się do Crimson. Przyglądała się nieznajomej, zastanawiała się, dlaczego właśnie takie tereny wybrała na swój test. Sama sobie podnosiła poziom trudności. Zmrużyła oczy, widać nie byle kogo miała przed sobą.
Jej łapy, stawiane w koci sposób nie wydawały najlżejszego dźwięku. Nie cierpiała swej rangi w stadzie. Gdyby nie to, że była córką Innej, byłaby właśnie niezależnym łowcą, samotnikiem.... A tak, trzymały ją obowiązki.

Salome

Ujrzała czarną wilczycę. Poznała córkę Innej-Euforię.
-Ty będziesz mnie egzaminować?-spytała ochrypłym tonem. Zbliżyła sie do wadery, czekając na odpowiedź. Była coraz bardziej zdenerwowana, nie wiedziała, czego spodziewać sie po becie nocy...

Euforia

- Owszem.- powiedziała oschle. Wyczuwała zdenerwowanie wilczycy. Sama też piekliła się, tak bardzo jej zazdrościła.
- Po co chcesz zostać oficjalnym łowcą?- kontunuowała swoim mało przyjaznym głosem, choć można było wyłapać tę miłą nutę... Jej głos był przecież podobny do głosu Innej.

Salome

-Ach tak, łowca...-westchnęła.
-Jestem w tym dobra, że sie tak wyrażę... Zawsze chciałam nim być, pokazać innym, że nawet porzucona moge coś osiągnąć-kontynuowała.
-Że nie jestem szara, przeciętna... Że potrafię coś zrobić, a łowca to idealna ranga dla mnie. Dobrze sobie z tym radzę, mimo niewielkich rozmiarów jestem silna i zwinna.
Wypuściła głośno powietrze. Spojrzała Euforii w oczy i czekała na odpowiedź.

Euforia

Euforia zmierzyła ją przenikliwym wzrokiem.
- Pewna siebie, odważna i szybka w podejmowaniu decyzji...- pomyślała. Otrząsnęła się z kropelek wody, które pojawiły się skroplone na jej futrze.
- Na co najchętniej polujesz? I co jest najczęstszą z Twoich zdobyczy?- zapytała w końcu. Patrzyła na wilczycę przychylnym wzrokiem.

Salome

-Najczęściej młode sarny. Może i są szybkie, ale ktoś moich rozmiarów mozę na nie spokojnie wskoczyć. Wtedy niezgrabnie sie szmoczą i tylko szybciej sie wykrwawiają, albo szybciej przegryzam im krtań.-powiedziała z już coraz wieksza pewnością w głosie. Miała dobrze opracowany plan i godziny 'ćwiczeń' za sobą. Była doświadczona w tej dziedzinie.

Euforia

- Polowałaś kiedyś z tropicielem? Czy sama sobie z tym radzisz?- zapytała, potrząsając przednią łapą. Zaczynała zapadać się w błocie, a podobnie jak kot nie cierpiała tego typu niewygód.

Salome

-Nie, ale myślę, że to ułatwiłoby sprawę... Tropiciele potrafią sie lepiej skradać-oni znajdują, my {łowcy} łapiemy-rzekła i przełknła głośno ślinę. bała sie, iż to źle, że nigdy nie polowała z tropicielem.

Euforia

Euforia zastrzygła uchem. Może to i było wygnanie, ale coś ze zwierzyny żyło tu napewno. Jakie zwierzę można znaleźć na takich bajorach? Odwróciła nieznacznie pysk, próbując wychwycić jakąkolwiek woń, która by jej pomogła w wyborze.
- Łosice z młodymi- powiedziała po chwili i przeniosła wzrok na wilczycę.
- Zapolujmy- dodała po chwili, wykrzywiając pysk w przyjaźniejszym uśmiechu. Naprawdę zaczynała lubić tę wilczycę. Nie była zadufana w sobie jak większość samotników.

Salome

Wysunęła język w powietrze. Faktycznie, łasice. Zaczęła skradać sie w ich stronę. Było je czuć na odległości, dalekie odległości. Zmysł węchu jakim została obdarzona Crmison, był dobrawdy dokładny i precyzyjny. może powinna zostać tropiecielem? Nie, łowiectwo pociągało ja o wiele bardziej. Czołgała się tuz przy ziemi, omijając bagniska i większe kępy trawy, które poruszone przez jej łapy mogłyby wydawać głośniejsze dźwięki.

Euforia

Euforia nie przypadła brzuchem do ziemi. Przeciwnie, stąpała swoim kocim krokiem, który był równie bezszelestny.
- Wybierz łosicę, która ma większego oseska. Nie chcemy, by ginęły młode łosie- powiedziała cicho i pozwoliła sobie zostać w tyle. Wkrótce spowiła ją mgła i Euforia... Zniknęła?

Salome

Crimson wybrała jedną z łosic. Jakiś czas śledziła ja wzkoriem. Te obserwacje dały jej możliwość przewidzenia następnego ruchu ofiary. Potem sie zbliżyła, a kiedy była dwa metry od łosicy dała potężnego susa na jej plecy i wbiła jej kły w kark. Trzymała sie pazuraki skóry łosicy. Ona biegała i bezradnie się szamotała. Inne zwierzęta sie rozbiegły, widząc napastnika. Wkrótce potem osiara nie miała siły, upadła. Wtedy Crimson chcęc ukrócić jej cierpienia wgryzła sie w krtań. Łosica padła.
Crim szukała Euforii chcec pokazac jej swoje dokonanie. Na twarzy jej widniała szelmowski uśmieszek.

Euforia

Euforia, jak się okazało, podążała za wilczycą po konarach drzew, oglądając ją z góry. Teraz zeskoczyła tuż przed jej łapy i ofiarę. Zlustrowała łosicę i uśmiechnęła się lekko.
- Brawo. Szybko i z gracją- powiedziała.
- Jak dla mnie, zdałaś. Ale jeszcze biurowa robota... Wymień mi najsłabsze punkty... Powiedzmy, lisa.- dodała, siadając i oblizując się.

Salome

-Krtań jest zawsze słabym punktem. U każdego zwieraka.-mówiła próbując wydostac sie z błota. Myślała o Euforii jak o wcieleniu matki, była do niej bardzo podobna. Ten sam chód, też obserwuje egzaminowanego z góry. Miały tyle wspólnego...Wykapana Inna.
-Nasada ogona i brzuch. Jeśli uczepię sie nasady ogona, lis ma trudności z poruszaniem się i nie może sie wyrwac z uścisku. Brzuch natomiast jest nieosłonięta częścią ciała, łatwo go uszkodzić, co równe jest śmierci.
Zlustrowała waderę przenikliwym spojrzeniem, jakby chciała odczytać jej myśli. W końcu powiedziała]
-To wszysto siła praktyki, uczymy się przez praktykę. to wiem także dzięki niej-uśmiechneła się i przysiadła na starym, okazałym korzeniu.

Euforia

Euforia powoli skinęła łbem.
- Jesteś pewna, że nie chcesz przyłączyć się do mojej Watahy? Miałabym dla Ciebie dobre miejsce- powiedziała cicho, zanim zdołała się powstrzymać. Z każdym słowem wilczyca "rosła" w jej oczach.

Salome

-Wiele o tym myślałam...-zastanawiała się.
-Ale...Ale..-nie mogła wykrztusić słowa.
-W sumie nie wiem. Zostałam smaotnikiem, gdyż chyba nie czułabym się dobrze w watadze...A chociaż? -rozmyslała dalej.
-Poczekam, zobacze, pomyślę. Czas zrobi swoje, może sie przekonam-puściła oko do Euforii. W jej sercu kłębiły się różne uczucia. te dobrze i te złe, ale tez strach z dzieciństwa. Odkąd pamięta była samotnikiem, zdała sobie sprawę, iż nie wie, ajk to jest być w watadze.
-Spróbuję. Ale zmieniałam to wiele razy, nie wiem, czy zostane przyjęta. Woda, samotność... Inna sie pewnie nie zgodzi, ale może spytasz swoją matkę?

Euforia

- Inna nie ma tu nic do rzeczy- warknęła nagle. Ukłuła ją w czuły punkt. Po chwili nabrała jednak powietrza w płuca.
- Jesteś łowcą. Gdybyś jednak się zdecydowała... Przyjdź tutaj ponownie i przywołaj mnie. Sama Cię znajdę. - powiedziała i odwróciła pysk, patrząc gdzieś za siebie.
- Chyba na mnie pora. Ktoś mnie potrzebuje- dodała.
- I naprawdę, chętnie zobaczę Cię w szeregach mojej watahy. Tymczasem... Bywaj zdrowa i równie zwinna- powiedziała, wskazując łbem na łosicę i odwróciła się błyskawicznie. Pognała w stronę lecznicy.

Salome

Powaznie skinęła głową, ale jej serce radowało sie niezmiernie: "Łowca!Łowca! Łowca!"-powtarzało w kółko. Crimson nie wytrzymała i po policzku spłyneła jej łza. Powoli jej sylwetka zatracała sie we mgle az całkiem znikneła.

Łowczyni

mogę też trenować? plis

Post nagrodzony ostrzeżeniem. Pozdrawiam.
Temat zamykam.
Atrita