Legowisko Jainy

Blathe

Ocknął się i rozejrzał w około. W końcu się obudził, widocznie był bardzo zmęczony. Przeciągnął się i wstał. Spojrzał na siostrę, w końcu się obudziła.
- Witam mamo, tato i siostro -. uśmiechnął się lekko i usiadł pod ścianą. Spojrzał na wyjście jaskini. Jakoś długo nie było tutaj jego brata Assire ... Bardzo dziwne.

Jaina

- Witaj, synku. - odpowiedziała, uśmiechnęła się do niego ciepło. Oparła łeb o ciało Desmonda, rozmyślała o sobie i swoim życiu. O swojej rodzinie.
O Amy, której nie widziała szmat czasu. - Co się z nią stało? - w myślach zadawała sobie to pytanie.

Desmond

Des liznął Jainę w bok pyska i spojrzał na syna.
-Witaj- rzekł lecz na pysku wilka nie było usmiechu. Machnął lekko ogonem i wbił wzrok w ścianę.

Jaina

- Co się stało, Desmondzie? Coś nie tak? Powiedz mi co Cię gryzie.. - poprosiła podnosząc ku niemu swoje zielone ślepia, którym nie sposób się oprzeć.

Desmond

-A nic takiego- rzekł, przenosząc na nią wzrok. -Poprostu tak sobie myślę- dodał po chwili którą można nazwać milczeniem.

Jaina

- Rozumiem, że nie chcesz mi powiedzieć. - mruknęła pod nosem kładąc się tuż obok. Przewróciła oczami, zaczęła znów rozmyślać. - Deina jest śliczna. - pomyślała przypatryjąc się jej od łap po sam łeb.

Blathe

Blathe odwrócił łeb i spojrzał na rodziców. Uśmiechnął się lekko i znów odwrócił wzrok. Przymknął oczy i zaczął się wpatrywać w drugą ścianę. Westchnął cicho i zaczął rozmyślać. Jego wyraz twarzy był bardzo zagadkowy.

Jaina

- Co jest, Blathe? - Domyśliła się, że coś jest nie tak. Zawsze próbowała rozgryźć syna, bo wydawał się zawsze taki zagadkowy. Instykt macierzyński pozwalał jej wykrywać zmienność nastrojów syna. Tak było i tym razem.

Deina

Widząc na sobie tamten uważny wzrok Jainy, nieśmiało, a jeszcze z lekkim, może przepraszającym uśmieszkiem na pysku puściła ogon Desmonda. Ogólnie poczuła się troszeczkę skrępowana, przyłapana na psoceniu przez matkę. Mimo, że jej wzrok nie był karcący, czuła wobec niej taki dziwny respekt, a także tę szczenięcą miłość i ufność.
Deina wstała, i podeszła do brata. Witaj, braciszku. Jej głos był esencją spokoju.
Usiadła na przeciwko niego, przekrzywiając lekko łebek i przyglądając się mu nieco zmrużonymi oczami niby z ciekawością, a niby z lekkim rozczuleniem.

Jaina

Odwróciła się w stronę szczeniaków, obserwowała je.
Udawała, że obraziła się na Desmonda. A co on sobie myśli? Że jest pępkiem świata? O nie. Westchnęła przeciągając się leniwie. Coś chrupnęło jej w kręgosłupiku, w łapce.. Oj, to już starość, niestety.

:lol:

Assire

Assire przybiegł i zauważył małą Deine. - Hejka - powiedział do rodziny. Podszedł do siostry i się jej dokładnie przyjrzał. Uśmiechną się i powiedział: - Może chcesz się pobawić. - Wilk spojrzał na mamę. - Mamo, czy mogę Deine wziąć na polankę - zapytał słodkim głosikiem.

Master

Master przysnuł się na obrzeża legowiska. Kocie kroki cicho stawianych łap nie wydały jego obecności... Jeszcze. Nie od dziś miał taką fuchę. Syknął krótko, nasłuchując, czy jego alfa jest w legowisku. Czuł tu Desmonda... Jemu nie chciał się pokazać. Jeszcze był niezauważony, ale może Jaina się zorientuje...

Blathe

Ocknął się po czym spojrzał na mamę.
- Yyy ... A nie nic -. odparł zakłopotany i lekko spuścił łeb. Gdy nagle usłyszał głos siostry. Spojrzał na nią i lekko się uśmiechnął.
- Witaj ... -. odparł spokojnie. Nagle zauważył jak brat wbiegł do groty. Skinął mu jedynie pyskiem i spojrzał znów gdzieś w ścianę. Nie miał ochoty na niego patrzeć ... Poza tym nie miał żadnej ochoty tutaj siedzieć. Jego charakter znów szybko się zmienił.

Assire

Assire spojrzał na brata z nienawiścią. - To jak mamo mogę iść z Deiną na polankę - powiedział patrząc na brata. po chwili odwrócił się w stronę matki.

Jaina

- Aj, idź. Tylko pilnuj jej jak oka w głowie i nie pozwól jej się zgubić. Blathe, jeśli chcesz też możesz pójść, a jeśli nie to.. idź na samodzielną wyprawę. Ufam Wam i mam nadzieje, że nic Wam się nie stanie. - uśmiechnęła się łagodnie, natychmiast pociągając nosem. Poczuła znajomy zapach kogoś, kogo dawno tu nie było. - Master? - zapytała wychodząc przed legowisko. Jej węch nigdy nie zawodził, miała rację. To Master. - Ish nu Palah!

Assire

Assire wziął Deine na grzbiet i powoli wychodził z legowiska. - Pokażę ci polankę - powiedział do siostrzyczki. Zaczął iść szyp rzym krokiem. Chwilkę później ich już tu nie było.

Master

Skinął łbem, spokojnie i z lekkim uśmiechem. Potem niepewnie spojrzał za Jainę, ukradkiem zerkając w stronę Desmonda. Nie powiedział nic, tylko cofnął się o krok. Nie spodobało mu się zbytnio, że użyła jej imienia... Desmond miał myśleć, że Master wciąż należy do Nocy. Tak było znacznie wygodniej.

- Witaj. Mam niezbyt wesołe wieści- szepnął cicho, cichuteńko. Czy uwierzy w jego rewelacje?

Blathe

Blathe spojrzał za bratem ... Wzrokiem bez uczuć i zimnym. Miał go dość ... Burknął coś pod nosem. W oczach Blathe, Assire strasznie podlizywał się matce ... A mu się to nie podobało. Wstał.
- Mamo ... Wychodzę stąd -. mruknął i spojrzał na nią. Po czym na nieznajomego wilka który przed chwilą tutaj przyszedł. Zlustrował go wzrokiem po czym po prostu wybiegł.

Assire

Assire przybiegł z Deiną na grzbiecie. Położył ją obok mamy. - Musiałem z nią już przyjść ponieważ na polance robiło się ciemno - powiedział do mamy. - Ja idę pa. - Go już tu nie była.

Deina

Deina została. Czuła się trochę, jakby ogólnie pozbawiono jej wolnej woli. Wcisnęła się gdzieś w kąt jakini i obserwowała nowo przybyłego basiora z kamienną twarzą... pyskiem. Skąd go tu przywiało i po co? Położyła się, kładąc łeb na łapach, ale nie zmrużyła nawet oczu.