Grób Shawra

Kaji Meyit

Miejsce to wygląda tak, jak cały cmentarz Ognia - jest to po prostu kawałek kamiennej pustyni, którą co dzień zalewa słoneczny żar oraz nawiedza pusta, grobowa cisza.

Kajeczuleczka przybyła tutaj z trupem na grzbiecie, pogwizdując wesoło radosną, żywą melodię. Wreszcie stanęła gdzieś przy jednym z większych kamulców, przyglądając mu się iskrzącymi się, szmaragdowymi ślepiskami. Zaśmiała się, zrzucając truchło z grzbietu i zabierając się za kopanie dołu - kiedy ten był już wystarczającej głębokości, umieściła tam zwiotczały korpus młodego basiora i zasypała go dużą ilością ziemi. Przekierowała jeszcze energię pobraną z rdzenia do pazurów, wzmacniając je tym samym i napisała na dużym głazie:

Shawr
Umarł wilk, powstał władca.
Niech nam żyje nowy Wygnania król!

- Śpij dobrze, Czarny Motylu*, niech Ci szczęście dopisze w Zaświatach - zanuciła, po czym ruszyła w dalszą wędrówkę po cmentarzach. W końcu miała jeszcze prochy Krillana-Szmana do rozsypania.
Zachichotała sama do siebie.

z.t.

*Motyl w kulturze japońskiej jest symbolem duszy.