Magiczna Wyprawa Na Sam Koniec Tęczy

Samuerian

Tego deszczowego dnia polanka, która stała nieodkryta przez żadne istnienie już wiele lat wydawała się wyjątkowo piękna. Miejsce to zawierało w sobie magię, co mógł stwierdzić każdy przechodzący tędy wilk. Jednak nie każdy był na tyle odważny, aby zbliżyć się do takiego miejsca. Kwiaty porastające łąkę zdawały się świecić własnym blaskiem, jednak to tylko słońce, które wyszło po zakończeniu ulewy odbijało swoje promienie w kropelkach wody osadzonych na płatkach różnobarwnej roślinności. Piękne miejsce, wręcz idealne na spacer, jednak od wieków skrywało całkowicie inną tajemnicę... Tylko w deszczowy dzień, gdy na niebie świeciło słońce pojawiała się nad polanką wielokolorowa tęcza. Nie była to jednak zwykła tęcza, ta tęcza bowiem była magiczna. Początek jej, mający miejsce na tej polanie był niezwykle trudny do odnalezienia, jednak gdy się to udało, można było przejść po różnobarwnym świetlnym moście na sam koniec tęczy... Który miał miejsce w Krainie Barw, miejscu szczęścia, radości i dobroci...

Członkowie wyprawy:

Kaji Meyit.
Xytherian.
Ekarina
Ishett

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Samuerian dnia Czw 10:45, 22 Wrz 2011, w całości zmieniany 2 razy

Kaji Meyit

Przygnała w to miejsce szybkim krokiem, z uśmiechem na kufie i skoczą piosenką w pysku. Zatrzymała się niemal na środku polanki, kiwając wesoło głową - opis zgadzał się z tym, który znalazła w księdze i który też dołączony był do starej mapy. Przysiadła na cudownej trawie, obserwując świecące kwiatuszki oraz czekając na resztę wycieczki.
Zarechotała pod nosem, już nie mogąc doczekać się wkroczenia w świat Barw. Będzie to niezapomniane przeżycie, które głęboko tkwić będzie w jej umyśle. Głęboko oraz długo.

/Będziemy ustalać kolejność pisania? Ach, i Sammy - Kaji powiedziała coś jeszcze do Retesa-kun w Smiertce ^^/

Xythuel

Niedługo potem, za Kajinką przybył Xythuś, taszczący ze sobą swą uczennicę. Ha, nie zamierzał na nią czekać, by rozpocząć wyprawę, toteż postanowił przyśpieszyć bieg akcji, zabierając ją i siebie samego naraz. Zaiste, dobrze pomyślane, czyż nie? Gdy dotarł na miejsce, zrzucił Ishett z pleców, siadł i odsapnął. Ale długo to nie trwało. Co tu robią motylki? Odstrzeliwszy face-palm'a spojrzał na otoczenie nieco uważniej. Jak tu... Ślicznie. Oczywiście tylko dla niektórych.

Anexia

A skoro Xythu przybył, to i Ishett. Wciąż nie dowierzała, że rusza na najprawdziwszą wyprawę. Uśmiechając się szeroko zeszła z Ksytka, wyrzucając z siebie krótkie ' Dziękuję'. - Już nie mogę się doczekać! Kogo jeszcze brakuje? - Chciałaby, by powiedzieli, że nikogo i mogą już ruszać, ale Kajinka na pewno nie zapomni o swej uczennicy. A szkoda, bo Is najbardziej pasowało by, by jej nie było. Odczuwała do niej pewną niechęć.

Eskarina

No i Esk się pojawiła, od razu zauważyła kaprys Ish.
- Też bym wolała, żeby cię nie było, kochana - rzuciła pogardliwie tak by tylko uczennica Xytcha słyszała.
Skąd wiedziała o czym myśli wilczyca? Miała to wypisane na twarzy. Eskarina zwinnie wyminęła swą Alfę i tę "głupotkę". Stanęła obok Kaji.

//Jak dla mnie kolejność zbędna, kogoś nie będzie i cała wyprawa się zawali.//

Kaji Meyit

Zlustrowała trójkę swoim roziskrzonym, szmaragdowym spojrzeniem - w którym czaiło się także coś jeszcze, coś niezidentyfikowanego - po czym wyszczerzyła się jeszcze szerzej, niż zwykle. Ona nie zamierzała taszczyć za sobą Uczniaczki na plecach, ponieważ zamierzała nauczyć jej odpowiedzialności oraz nie była taka silna. Była Magiczką, nie Wojownikiem. Nie krzepa, a zwinność się tutaj liczyła. I un!
- Gotowi? To szukamy początku tęczy! Gdzieś tutaj na tej polance musi się znajdować! - wykrzyknęła entuzjastycznie, zaraz samej podrywając się na łapy i rozglądając po cudnej, ślicznej okolicy w poszukiwaniu kolorowego obiektu marzeń.

/Sammy, może będziesz dawał jakieś wskazówki czy coś w stylu "ciepło-zimno", żeby nie było? xD W końcu to misja, ne? Ale, ale, ciiii. Ja się nie wtrącam x)/

Samuerian

Gdy wszyscy pojawili się na polanie, poczuć można było coś dziwnego... Jedynie osoby o jakichkolwiek zdolnościach magicznych, przepełnione chęcią odkrycia czegoś nowego mogły poczuć delikatne wibracje na ziemi. Zaraz również tęcza wciąż zdobiąca niebo blaskiem wszystkich odcieni kolorów podstawowych jak i pochodnych, z których to się mniej więcej składała zamigotała radośnie, jakby ciesząc się na widok przybyłych. No bo co może robić taka tęcza, która wiecznie jest samotna?

Kaji Meyit

Zmarszczyła swój nosek i pochyliła się nisko nad ziemia, wyczuwszy pulsacje. Pochyliła się jeszcze niżej, aż wreszcie szorowała brzuchem po gruncie, kiedy tak przemieszczała się metr za metrem z szmaragdowym spojrzeniem wbitym w świecące kwiatuszki oraz trawkę - normalną, żeby nie było.
- Tęczo, tęczo, pokaż się - zanuciła wesoło, radośnie, czołgając się i delektując wibracjami pełnymi magii.
Sama wyłuskała ze swego własnego rdzenia odrobinę energii i tchnęła ją pod swe łapy. Może w ten sposób znajdzie początek tęczy? W końcu energia zawsze lgnie od słabszej do silniejszej, a Kejczuleczunieczulkusieniuczekunieńka nie miała wątpliwości, iż względem magicznego, naturalnego tworu samego Wszechświata jej skromna osóbka była postawiona niżej. Nie martwiło jej to wcale, a tylko jeszcze bardziej ekscytowało.

Xythuel

Xyth jak i Kajinka odczuł owo drganie. Podreptał więc cicho za nią, z uchem przy ziemi i nosem przy niebie. Dziwnie to brzmi, ale mniejsza. Ten jednak, nie zrobił tego co ona. Zdał się bowiem na wilczy, niemagiczny instynkt i postanowił zbadać teren na wschodzie. Cisza, cisza, cisza... I owo drganie.

Eskarina

Wkrótce i uczennica Kaji coś poczuła. Nie wiedziała dokładnie, co to jest. Spojrzała pytająca na swą mentorkę. Cisza, spokój, cisza... Twarz Eski przybrała surowy wyraz twarzy. Obdarzyła lodowatym wzrokiem Ish, po czym przewróciła oczyma. Cóż, taka już była.

Anexia

A ta nie wiedząc co dokładnie robić zaczęła badać teren, a raczej niebo, w poszukiwaniu tęczy. Po 5 minutach jedyne co wpadło jej do głowy, to wdrapanie się na szczyt drzewa. Tak też postanowiła zrobić, w nadziei, że tam będzie miała lepszą widoczność i ujrzy szukany przez grupę obiekt. T.Ę.C.Z.A. Hm...
Toster Ędwarda Czajony z Apokalipsą? O.O
Czajony... jest w ogóle takie słowo?

Samuerian

Tęcza zabłysła wszystkimi swoimi kolorami raz jeszcze, oślepiając obecnych jak jakiś kalejdoskop z żarówką. Drganie ziemi dało się czuć raz jeszcze, jednak mocniejsze było w miejscu w którym aktualnie stała Kaji. Jakby owe wibracje dochodziły z danego źródła... Czyżby z początku samej tęczy?

Kaji Meyit

Przymknęła powieki, aby uchronić szmaragdowe ślepiska przed błyskiem światła i cofnęła kilka kroków w tył. Zamrugała, spoglądając przed siebie i mrużąc oczy - być może coś tam widziała. coś przeźroczystego i ledwo rysującego się na tle całego tego cudownego obrazka, jakim była polanka.
- Uczniaczku mój były, co o tym sądzisz? - zwróciła się wesołym tonem do Xythusia-kun.
Może właśnie udało im się zrealizować pierwszy punkt harmonogramu wycieczki?

Eskarina

Podeszła bliżej swej mentorki i także poczuła ten puls.
- Mistrzyni, czy to co ja czuję jest jakąś wibracją magii? - spytała odwracając głowę do Kaji.
Stanęła osłupiała i zamilkła. Czuła to, to dziwne coś. Jakieś wibracje, drganie ziemi. Czy byli już blisko początku tęczy? Czy tak? Czy nie?

Xythuel

//E, e, e! Kolejka jest! >:C//

Xyth uniósł łeb i podszedł do wołającej go Kajineczuczeleniunieńki. Zaraz też przyjrzał się owemu, tajemniczemu zjawisku, mrużąc oczy.
- Cóż to jest, za snop światła, zaiste magiczny?
Wypowiedział owe słowa, przypominające nieco poemat, a przynajmniej chorym zdaniem usera Xythusia.

Anexia

Ta zaraz podbiegła do mentora, bo może przy okazji nauczy się czegoś o magii. Jeżeli nie z jakiś przyczyn nie zostanie magiem i tak zapewne będzie się nią bardzo interesowała. Cóż, takie życie.
Zaśmiała się, słysząc słowa Xythka. Były zbyt... poetyckie, czy coś w tym stylu.
- To tęcza na pewno jest! - Oznajmiła uradowana, wielce przekonana, że natrafili na tęczę. Optymistka...
Odgarnęła blond grzywę, gdyż ta spadła jej na oczy w denerwujący sposób, a tego by nie chciała, gdyż jej celem jest teraz robić wszytko to, co robi mentor. A jak to zrobi, jeśli nie zobaczy?
Moja logika stoi na niskim poziomie...

Samuerian

Cóż! CÓŻ!

Tęcza migotała i migotała, jakby chciała zawołać "Hej, ja przecież jestem tęczą, do jasnej ciasnej!", a wibracje w ziemi stawały się częstsze, coś na kształt nawoływania, oczekiwania aż wilki łaskawie ruszą swoje tyłki w stronę, z której owe wibracje pochodziły. Wszystko zdawało się lśnić różnymi kolorami i ogólnie było bardzo ładnie.

Kaji Meyit

Kajinejinkuleczunieczulkusieniuńkuśka poderwała się na równe łapy i z zabójczym śmiechem rzuciła się w stronę magicznego tworu, który tak ładne zapraszał ich do postawienia na nim łapy. Skorzystała z tegoż zaproszenia i skoczyła, a wiatr rozwiał jej granatową grzywę oraz jaśniejsze futro. Wylądowała na świetlistym czymś - zwanym powszechnie "tęczą" - i zarechotała pod nosem, przytulając się do owego czegoś całą sobą.
- Chodźcie! Na co czekacie?! - zawołała do pozostałych, machając do nich żywo łapą, kiedy tylko skończyła obejmować tęczusię.

Xythuel

Ten, zaraz ruszył za nią, pełen ekscytacji i podniecenia. Wręcz zapomniał o tym obleśnym krajobrazie, po prostu ruszył drogą tęczy! Aż mi się skojarzyło z pewną piosenką Lady GaGi... Mniejsza zresztą.
- Idę, idę!
Krzyknął do niej, żwawo stąpając po tajemniczej, tęczowej nawierzchni.

Samuerian

Tęczowy most zamigotał ostatni raz, kiedy łapy wilków stanęły na jego różnobarwnej powierzchni. Droga była prosta i nie widać było nań żadnych specjalnych zagrożeń, które by mogły czyhać na wędrowców. Wręcz zapraszała ona do dalszej drogi. Jak gdyby tylko po to, żeby zniesmaczyć biednego Xythusia wokół rozbrzmiała radosna muzyczka, coś typu przedszkolnych piosenek. :3