Legowisko Bradona

Bradon

Mały podskoczył z radości . Nie wiedział jak im dziękować . Krzyczał głośno - Dziękuję ! Dziękuję ! - Raz podbiegła do mamy i lizał ją po pysku potem do taty i tak na zmianę . Po chwili jednak się zmęczył . Opadł bezsilnie na piach i zwinął się w kłębek . Owinął ogonem łapki i zasnął .

Sekai

-Tak..witamy.-powiedziała z uśmiechem na pysku.Usiadła i machnęła rudym,długim,puszystym ogonem i strząchnęła grzywkę z oczu.

Bradon

Mały poturlał się pod łapy mamy . Tam ponownie zwinął się w kłębek , wtulając się w jej futerko . Nigdy by nie przypuszczał , że kiedykolwiek spotka go takie szczęście . Mimo , że nie znał jeszcze za bardzo swych rodziców kochał ich bardzo mocno .

Sekai

Przytuliła go i spojrzała na Mu.Uśmiechnęła się.-Taki szczeniak się przyda...-przeszło jej przez myśl i usiadła.

Bradon

Polizał mamusię po pysku . Wtulił się mocniej . Chciał gdzieś iść jednak nie miał siły . Popatrzył na mamę i zapytał - Idziemy gdzieś ? Tu u mnie mi się nudzi ... - Szczeniak nie lubił sie nudzić .

Mu

Mu zamachał swym puszystym ogonem. Spojrzał na Brandona.
- A gdzie byś chciał iść? - zapytał.
Przypomniał sobie jak był mały i Samanta próbowała uczyć go pływać. Uśmiechnął się na samą myśl o niej.

Bradon

- Gdzieś gdzie można się wiecznie bawić , skakać do wody - Odparł po , krótkiej chwili namysłu . Odszedł od mamy i wskoczył na tatę . Upadł jednak i położył się na grzbiecie . W tej pozycji znajdował się centralnie pod pyskiem ojca . Był uśmiechnięty . Śmiał się bardzo głośno .

Mu

Uśmiech mimowolnie pojawił się na pysku Mu. Odwrócił Brandona łapą i chwycił go za skórę na karku. Położył go sobie na grzbiecie.
- Trzymaj się mocno! - powiedział.
Dał jeszcze znak Sekai by biegł za nimi i już po chwili ich nie było.

Bradon

Na grzbiecie taty zniknął z horyzontu . Kiedy tam biegli malec coraz mocniej zaciskał swe łapki na karku ojca aby nie spaść . Wyobrażał sobie , że jedzie na koniu . Śmiał się i pozwalał ogonowi latać swobodnie na wietrze .

Sekai

Przewróciła oczyma.Nie była zbyt zadowolona ze szczeniaka.Od małego za dziećmi nie przepadała.Spojrzała na odchodzących Mu i Bradona o czym sama wolno wyszła.

Fumi

To co widziała było miłe i wzruszające. Lecz wilczyca się nie rozkleiła. Była to miła sytuacja, że mały znalazł rodziców. I mógł szczęśliwie żyć. Odprowadziła ich wzrokiem i po chwili sama sobie poszła w przeciwnym kierunku

z.t

Bradon

Mała biała kulka wtoczyła się na te tereny . Młody szczeniak turlając się wpadł do morza . Wyszedł z niego cały mokry . Otrzepał się i przewrócił . Usiadł sobie na linii mokrego i suchego piasku . Czekał aż przyjdzie do niego ktoś ciekawy .

Zira

Zira zjawiła się w tym miejscu przez przypadek ale miała przeczucie że pozna tu kogoś miłego. Zauważyła małego szczeniaka.
-Cześć Zira się nazywam a ty?- Zapytała uśmiechając się do niego.

Bradon

- Bradon - Powiedział i uśmiechnął się . Podniósł się i wbiegł do morza . Woda była czysta i ciepła , wręcz można by powiedzieć , że wymarzona . Szczeniak pływał bardzo koślawo . Matka nie nauczyła go jeszcze całkiem pływać .

Zira

Zira widząc jak mały szczeniak pływa weszła do wody i powiedziała delikatnie się śmiejąc.
-Nie tak się nie pływa.
I pokazała małemu ja to się robi. Płynęła koło niego aby przypadkiem nie utonął i przy okazji płynął prosto.

Bradon

Mały próbował płynąć tak jak pokazała mu dorosła wadera. Nie udawało mu się jednak . O nogę zaczepił mu się glon . Mały stracił koncentrację i wypuścił całe powietrze z płuc . Zaczął tonąć . Jego małe białe ciałko opadało na dno .

Zira

Wilczyca widząc jak nieporadne jeszcze szczenie idzie na dno wzięła szybko głęboki oddech i zanurkowała. Bradon opadał w dół jednak ona szybko dopłynęła do niego złapała go za szyje i wyciągnęła na brzeg aby dzieciak mógł złapać oddech i w między czasie zdjęła z jego łapki glona.

Bradon

Mały zachłysnął się wodą . Szybko jednak wstał . Próbował iśc jednak przewrócił się . Był zmęczony aby gdziekolwiek iść . Przysiadł i głęboko westchnął . Było mu brak rodziców . Po jego policzku ściekła łza .

Zira

-Ej no mały nie smuć się musisz jeszcze trochę poćwiczyć. Ciesz się że się tu znalazłam i cię uratowałam.- Powiedziała do maluszka ocierając łapką jego łezki. Nagle do głowy Ziry wpadł doskonały pomysł jak rozbawić Bradon wszystkie inne wilki się z tego śmiały.
- Bradon pokazać ci delfino-wilka?-Zapytała z uśmiechem

Bradon

- Nie płaczę dlatego , że nie umiem pływać tylko dlatego , że od jakiegoś tygodnia nie widziałem swoich rodziców . Ja jeszcze nie jestem samodzielny . Głodny jestem jak nie wiem a nie umiem polować ! - Wykrzyczał i rozpłakał się .